Είτε ο αγαθούλης Τσίπρας πάσχει από έλλειμμα διορατικότητας είτε αρνείται την πραγματικότητα, αφού δεν κατάλαβε την δολιότητα των "εταίρων" μας , δηλαδή του Σόιμπλε και του ΔΝΤ, γράφει ο πάνσοφος Δημάδης!
Ο δημοσιογράφος Θάνος Δημάδης "αποκαλύπτει" στον προσωπικό του λογαριασμό ένα απόσπασμα από την off the record τετ α τετ συνομιλία του με
τον Αλέξη Τσίπρα, τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Τσίπρας έχει "έλλειμμα
διορατικότητας ή άρνηση της πραγματικότητας, ή και τα δύο", διότι δεν κατάλαβε έγκαιρα ότι οι "εταίροι" μας έκλεισαν μία συμφωνία μαζί του, με τον απώτερο στόχο να τον φθείρουν και να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί.Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται , λέει, τώρα με τις συνεχείς ενστάσεις και τις όλο και πιο παράλογες απαιτήσεις που προβάλλουν, για να μην κλείσει προφανώς ο κύκλος των προαπαιτούμενων και εμφανιστεί η κυβέρνηση συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει .
Ο Δημάδης δεν αμφισβητεί τις "καλές προθέσεις" του πρωθυπουργού, αλλά τονίζει ότι αυτές δεν αρκούν για να κλείσει η αξιολόγηση και πως ένας πολιτικός πρέπει να έχει και άλλα, ειδικά, "προσόντα" , που προφανώς δε διαθέτει ο κακόμοιρος και αγαθούλης Αλέξης.
Ίσως υπονοεί ότι, στη θέση της εντιμότητας, έπρεπε να προτάξει τη δολιότητα , ή ότι , αντί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη "συμφωνία" του περασμένου Ιουλίου , έπρεπε να τη σχίσει σε χίλια κομμάτια , φορώντας τη στολή του Σούπερμαν ή του Μπάτμαν για να κατατροπώσει τους καταχθόνιους Σόιμπλε και Λαγκάρντ.
Η χθεσινή χυδαία στάση του Σόιμπλε απέναντι στον Τσίπρα ("Είναι η εφαρμογή, ανόητε!" ) αλλά και η συστηματικά μειωτική αντιμετώπιση του δεύτερου και των Ελλήνων γενικότερα από μερίδα του Γερμανικού Τύπου (δείτε , λόγου χάρη, τι έγραψαν χθες οι παπαγάλοι-λιβελογράφοι της Die Welt για τον Τσίπρα στο Νταβός: Die Welt: O Αλέξης Τσίπρας έγινε περίγελως στο Νταβός/ και της Bild και την επίσκεψη του Παυλόπουλου στη ΓερμανίαBild: Ο Τσίπρας έστειλε τον Παυλόπουλο στη Γερμανία για επαιτεία και εκβιασμό) δείχνουν ότι όντως ο Δημάδης έχει δίκιο ως προς το σχέδιο αποδόμησης του Τσίπρα από τους αδυσώπητους νεοφιλελεύθερους "εταίρους" μας, που δε θέλουν με κανένα τρόπο να επιβιώσει μία κυβέρνηση με "αριστερό" χρώμα , όσο ξεθωριασμένο κι αν είναι αυτό, επιδιώκοντας να την αντικαταστήσουν με μία κυβέρνηση που δε θα έχει "ιδεοληπτικές εμμονές", μία κυβέρνηση , πχ, τύπου Παπαδήμου, που θα αναλάβει να κάνει τη "βρόμικη" δουλειά χωρίς "ιδεολογικά βαρίδια" και "κοινωνικές ευαισθησίες".
Ο Δημάδης είναι μέρος αυτού του "βρόμικου" σχεδίου. Η απαίτησή του να διαθέτει ο πρωθυπουργός μαγικές ιδιότητες και υπεράνθρωπες δυνάμεις, για να τα βγάλει πέρα με τα Τροϊκανά θηρία, είναι σαθρή και νηπιώδης.
Πίσω από την ηλίθια "κρίση" του για την "έλλειψη διορατικότητας" του Τσίπρα κρύβεται η πρόθεσή του να τον τρώσει προσωπικά, παίζοντας το παιχνίδι των γνωστών εξωχώριων και εγχώριων κύκλων του πολιτικού κατεστημένου ( περί "λίγου" , άσχετου περί τα οικονομικά , "λαϊκιστή" ) , που βλέπουν ότι για πρώτη φορά επιχειρείται να μπει μία τάξη στο μπάχαλο που λέγεται Ελλάς.Αυτό τρομάζει και ενοχλεί , τους μεν ντόπιους επειδή κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του, τους δε ξένους επειδή δε θέλουν τις μεταρρυθμίσεις να τις κάνει μία "αριστερή", δηλαδή εχθρική προς το δόγμα της λιτότητας, κυβέρνηση, ανοίγοντας έτσι την όρεξη και σε άλλους ευρωπαίους θερμοκέφαλους.
Για του λόγου το αληθές: δε σας κάνει εντύπωση που κανένας ντόπιος "συστημικός" δημοσιογράφος (πλην του Γιώργου Καρελιά: Η «εξέγερση» των κακομαθημένων… | Protagon.gr) δε βάζει πλάτη στον Τσίπρα ή δε λέει , έστω, δύο καλά λόγια , για την προσπάθειά του να φορολογήσει τα χαϊδεμένα παιδιά του συστήματος, τους αγρότες δηλαδή και τους ελεύθερους επαγγελματίες, που ζούνε πίνοντας το αίμα των μισθωτών και των συνταξιούχων; Βρείτε μου έστω και ένα άρθρο σε όλα τα έντυπα των "γιγάντων" της έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, που να στηρίζει την προσπάθεια για στοιχειώδη κοινωνική δικαιοσύνη στην κατανομή των βαρών, και σας χαρίζω τη μισή βιβλιοθήκη μου.
Διαβάστε αναλυτικά τη δημοσίευση του Δημάδη:
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, λίγες ώρες πριν ο Αλέξης Τσίπρας αναχωρήσει από τη Νέα Υόρκη όπου ήρθε για την σύνοδο του ΟΗΕ, και επιστρέψει πίσω στην Αθήνα, είχα μαζί του μία off the record τετ α τετ στιχομυθία στο λόμπι του ξενοδοχείου όπου διέμενε, την οποία μετά από τόσους μήνες δικαιούμαι να αποκαλύψω, διότι υπό το φως των στιγμών που ήδη ζούμε και θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες αποκτά πλέον προστιθέμενη αξία.
«Από τις πληροφορίες που έχω, εκτιμώ ότι η αξιολόγηση δεν θα κλείσει τόσο σύντομα όσο περιμένετε. Σας προβληματίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;» τον ρωτώ.
«Το πιστεύεις πραγματικά αυτό που μου λες;» με ρωτάει ανασκουμπώνοντας ασυναίσθητα τα χέρια του, ένα πρώτο δείγμα αμηχανίας από μέρους του.
Του λέω πως όχι μόνο το πιστεύω αλλά βάσει των όσων έχω καλύψει ως ρεπορτάζ απο το ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες τα τελευταία πέντε χρόνια, «συνάγω το συμπέρασμα ότι οι πιστωτές έχουν κάθε λόγο να χρονοτριβούν και να μην κλείσουν έγκαιρα την αξιολόγηση. Είναι ο μόνος τρόπος να καθυστερήσουν τις αποφάσεις για το χρέος αλλά και να σας φθείρουν πολιτικά θέτοντας διαρκώς ολοένα περισσότερα προαπαιτούμενα».
Τον βλέπω να με κοιτά με απορία… «Δεν το πιστεύω ότι θα σκεφτούν να κάνουν κάτι τέτοιο» μου απαντά με βλοσυρό βλέμμα. Δείχνει όμως να θέλει να δώσει συνέχεια στην συζήτηση μας. «Εσύ πώς το βλέπεις; Πιστεύεις δηλαδή ότι έχουν αυτό στο μυαλό τους;» με ρωτά.
«Αυτό εγώ διαβλέπω ότι θα συμβεί. Εσείς είστε προετοιμασμένοι για μία τέτοια εξέλιξη; Πώς θα αντιδράσετε αν αυτή η εκτίμηση επιβεβαιωθεί;».
Η απάντηση που μου δίνει ο Τσίπρας μού υποδηλώνει πως κάθε άλλο παρά πλήρη συνειδητοποίηση της σφαιρικής κατάστασης υπάρχει. «Ε, τότε, αν συμβεί αυτό ,τι να πω; Να ζωστούμε με εκρηκτικά και από κει και πέρα ο Θεός βοηθός!».
Ανασύροντάς τον σήμερα από τις σημειώσεις μου και εντάσσοντάν τον στην σημερινή συγκυρία με το γνωστό σκηνικό που διαμορφώνεται γύρω μας, εκείνος ο διάλογος καταδεικνύει κάτι πολύ συγκεκριμένο: ή έλλειμμα διορατικότητας ή άρνηση της πραγματικότητας, ή και τα δύο. Και στην πολιτική και τα δύο αυτά αποβαίνουν συνήθως καταστροφικά για έναν πολιτικό. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις του Τσίπρα ούτε τον Ιανουάριο του ’15 ούτε τον Ιανουάριο του ’16. Αν όμως η κυβέρνηση του συνεχίσει να πορεύεται με χαρακτηριστικά της τα δυο παραπάνω γνωρίσματα, τότε σίγουρα ούτε οι καλές προθέσεις θα αρκούν ούτε φυσικά θα υπάρχει αυτή την φορά η πολυτέλεια της απλής αυτοκριτικής.
Θάνος Δημάδης
(Η φωτογραφία λίγο πριν την κατ” ιδίαν συζήτηση μας στο λόμπι του ξενοδοχείου του στη Νέα Υόρκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου