«Πως η Ρωσία έσωσε τον Άσαντ»
Η ζώνη με το μεγάλο κόκκινο Ύψιλον (Υ) στο χάρτη, ήταν το σχέδιο που έπρεπε να υλοποιηθεί άμεσα
Στα μέσα του καλοκαιριού του 2015, οι διοικητής των Ιρανικών ειδικών δυνάμεων- της δύναμης Αλ Κούντς, Κασέμ Σολεϊμανί, πέταξε στη Μόσχα με ένα αιχμηρό μήνυμα.
Το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ θα πέσει, εάν όλα συνεχισθούν όπως πριν και οι Ιρανοί δεν είχαν τις δυνατότητες για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, εξακολουθούσε να παραπαίει από την απώλεια της Λιβύης και ήταν αποφασισμένος και έτοιμος με οποιοδήποτε κόστος να σταματήσει την πτώση της Συρίας.
Για την επιβίωση του καθεστώτος του Άσαντ, ήταν υποχρεωμένος να δημιουργήσει μια ζώνη κλειδί, που το σχήμα της μοιάζει με ένα μεγάλο ελληνικό Ύψιλον που ακολουθούσε το σύστημα των δρόμων και των επικοινωνιών.
Οι απειλές για τη Δαμασκό
Στη βάση του Υ, ήταν η πρωτεύουσα η Δαμασκός. Σε αυτήν την μητρόπολη, λαμβάνοντας υπόψη τη συνεχή μετακίνηση του πληθυσμού, είναι το σπίτι περίπου 5 εκατομμυρίων Σύριων, οι οποίοι φοβούνται την επιτυχία των δύο κύριων δυνάμεων του αγώνα κατά του καθεστώτος, της ‘Τζαμπχάτ αλ Νούσρα’ και το ‘Ντάες’.
Ο κορμός του Υ φθάνει στη Χομς και στη συνέχεια εκτρέπεται προς τα αριστερά, στο σημαντικής σημασίας λιμάνι της Λαττάκειας. Ο δεξιός κλάδος του Υ, πηγαίνει στη Χαμ και στο Χαλέπι- μια πόλη με προπολεμικό πληθυσμό 4.000.000 ανθρώπων. Τώρα είναι χωρισμένη από τον πόλεμο, το δυτικό τμήμα ελέγχεται από την κυβέρνηση.
Τον έλεγχο αυτού του γιγαντιαίου Υ, στο οποίο ζει το 70% των Σύριων, ήταν ένα πολύ δύσκολο έργο. Το Υ, ήταν ευάλωτο σε μερικά βασικά σημεία και οι αντάρτες είχαν επανειλημμένα προσπαθήσει να επωφεληθούν από αυτό.
Τι θα μπορούσε να είχε γίνει
Α. Η επαρχία Ντεράα, νότια της Δαμασκού, κατοικείται κυρίως από σουνίτες και η περιοχή έχει έντονο γεωργικό χαρακτήρα. Οι φυλές που κατοικούν με την υποστήριξη των Αμερικανών, των Ιορδανών και των Σαουδαράβων, είχαν τη δυνατότητα να καταλάβουν ξαφνικά την πρωτεύουσα Δαμασκό – το παιχνίδι θα είχε …τελειώσει.
Β. Ο Στρατός του Ισλάμ, που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία, έχει μια ισχυρή παρουσία στα βόρεια της Δαμασκού. Αν πετύχαινε με αρκετό δυναμισμό να χτυπήσει τη Δαμασκό- το παιχνίδι θα είχε …τελειώσει.
Γ. Εάν οι αντάρτες μπορούσαν να κρατήσουν τις θέσεις τους στη Χομς και στο αλ Ξεΐρ- στη μέση του Υ- θα έκοβαν την πρόσβαση της Δαμασκού προς τη Λαττάκεια.
Δ. Αν οι αντάρτες οι οποίοι κατέλαβαν την επαρχία Ιντλίμπ στα βορειδυτικά τον Απρίλιο, προχωρούσαν δυτικά προς τη Λαττάκεια, η Δαμασκός θα είχε χάσει το κύριο λιμάνι από το οποίο γίνεται η παροχή προμηθειών όπλων και πυρομαχικών, ακόμη και τροφίμων- το παιχνίδι θα είχε τελειώσει.
Ε. Εάν οι αντάρτες μετακινούνταν από το Χαλέπι και έκοβαν το δρόμο προς την Χομ, θα μπορούσαν να ελέγξουν όλο το Χαλέπι και θα γινόντουσαν κυρίαρχοι της μεγαλύτερης πόλης της χώρας. Χωρίς το Χαλέπι, η επιβίωση της Συρίας είναι προβληματική.
Οι ομάδες
Κατά μήκος των δρόμων της ζώνης Υ, η πιο βίαιη ομάδα ήταν η Αλ Κάιντα στη Συρία που αναφέρεται απευθείας στον αρχηγό της τον Αϊμάν αλ Ζαουάχρι.
Αυτή η ομάδα, δηλαδή η ‘Τζαμπχάτ αλ Νούσρα’ [Μέτωπο της Νίκης] έχει κάνει τυπικά συμμαχία με άλλες σαλαφιστικές ομάδες όπως η Τζάις αλ Φατέχ καθώς και με πολλές μικρές ομάδες του λεγόμενου ‘απελευθερωτικού στρατού’.
Η CIA τροφοδότησε αυτές τις «αξιόπιστες» ομάδες με αντιαρματικούς πυραύλους TOW 30, μέσω της Σαουδικής Αραβίας. Τα περισσότερα από τα όπλα αυτά έπεσαν τελικά στα χέρια της Αλ Κάιντα, που τα έριχναν κατά των τεθωρακισμένων οχημάτων του συριακού στρατού.
Η κατάσταση ήταν κρίσιμη. Εάν δεν υπήρχε παρέμβαση, η πτώση του Άσαντ ήταν δεδομένη.
Έτσι, ο Πούτιν αποφάσισε να στείλει αεροπορικές δυνάμεις, οι οποίες επικεντρώθηκαν στην προστασία της ζώνης Υ.
Η ρωσική αεροπορία χτύπησε κυρίως την Αλ Κάιντα, που ήταν η κύρια απειλή για το καθεστώς και για τον έλεγχο της ζώνης Υ, αλλά επίσης βομβάρδισε και ομάδες του ελεύθερου συριακού στρατού, που υποστηρίζονταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία. Οι ομάδες αυτές είχαν συμμαχήσει με την Αλ Κάιντα.
Οι δράσεις αυτές θεωρήθηκαν απαραίτητες για την προστασία της ζώνης Υ.
Διαμαρτυρίες των δυνάμεων που υποστήριζαν την Αλ Κάιντα
Αυτό οδήγησε σε κραυγές διαμαρτυρίας και αγανάκτησης από την πλευρά της Ουάσιγκτον, του Ριάντ και της Άγκυρας, οι οποίες διέδιδαν στην κοινή γνώμη ότι η ρωσική αεροπορία δεν βομβαρδίζει το ISIS.
Στην πραγματικότητα το ISIS δεν απειλούσε την πτώση του Άσαντ, αλλά οι ομάδες της Αλ Κάιντα και οι σύμμαχοί τους και ο Πούτιν επικεντρώθηκε σε αυτές.
Η ρωσική αεροπορική συνδρομή ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για τις χερσαίες δυνάμεις που έγιναν πολύ αποτελεσματικές.
Το σύστημα είχε αποδειχθεί καλό
Το σύστημα αυτό δούλεψε για τον Κλίντον στο Κοσσυφοπέδιο. Δούλεψε για τον Μπους στο Αφγανιστάν το 2001, όταν η Βόρεια Συμμαχία με το πρόσχημα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ νίκησε γρήγορα τους Ταλιμπάν. Δούλεψε πάλι τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2003 όταν η αμερικανική υποστήριξη στους πεσμεργκά τους επέτρεψε να νικήσουν το Μπάαθ στο Κιρκούκ και τη Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ.
Ομοίως, αυτή η στρατηγική λειτουργεί για τον Πούτιν. Αυτός έδωσε κουράγιο και ακτινοβολία στον Συριακό Αραβικό Στρατό.
Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ο στρατός δείχνει πνεύμα αδελφοσύνης και οι στρατιωτικοί σημειώνουν σημαντική πρόοδο.
Σίγουρα σε αυτό βοηθάει και η «Χεζμπολάχ» μαζί με τους 2.000 Ιρανούς των ειδικών δυνάμεων ( οι περισσότεροι από τους οποίους είναι στην πραγματικότητα Αφγανοί).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου