Μνήμη Ολοκαυτώματος

Θεσσαλονίκη: Περιήγηση Μνήμης Ολοκαυτώματος

στις 31/1 στις 12.30 στον Παλιό Σταθμό

Διοργανώθηκε  από την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Ξεκινήσαμε , με οδηγό μας το Γιάννη Γκλαρνέτατζη, από τον Παλιό Σταθμό, απ' όπου έφυγαν τα τρένα του θανάτου που ξεκλήρισαν την εβραϊκή κοινότητα της πόλης. Περπατήσαμε και θυμηθήκαμε στιγμές της καταστροφής αλλά και της ζωής των Εβραίων της πόλης, καθώς και γενικότερα της Κατοχής. Καταλήξαμε στην πλατεία Ελευθερίας, τόπο μαρτυρίου χιλιάδων συμπολιτών μας.

71 χρόνια από την απελευθέρωση του Άουσβιτς

27 Ιανουαρίου 1945. Τμήματα του σοβιετικού στρατού φτάνουν στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς και βρίσκουν αποστεωμένους 7.000 επιζώντες. Η φρίκη της “Τελικής Λύσης” είχε αρχίσει να αποκαλύπτεται πια σε όλον τον κόσμο. Πριν λίγα χρόνια αυτή η ημερομηνία ανακηρύχθηκε ως “Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και πρόληψης των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας”.

Το Άουσβιτς υπήρξε το μεγαλύτερο ναζιστικό κέντρο εξόντωσης στην Ευρώπη. Σ’ αυτό εξοντώθηκαν περίπου 960.000 Εβραίοι (ανάμεσά τους ήταν 60.000 Έλληνες Εβραίοι, 48.000 από τους οποίους Θεσσαλονικείς), 21.000 Τσιγγάνοι, 75.000 Πολωνοί αντιστασιακοί, 15.000 Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, 15.000 κρατούμενοι από την υπόλοιπη κατεχόμενη Ευρώπη, καθώς μικρότεροι αριθμοί ομοφυλόφιλων και μαρτύρων του Ιεχωβά. Και δεν είναι μόνο το Άουσβιτς βέβαια: Μπέλζεκ, Κέλμνο, Μαϊντάνεκ, Ζομπίμπορ, Τρεμπλίνκα, Μάλι Τρόστενετς, είναι μερικοί ακόμη από τους τόπους μαρτυρίου για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν επειδή οι ναζί τους θεωρούσαν εχθρούς και υπανθρώπους.

 Το "εισιτήριο" που έκοβαν επί... πληρωμή οι Ναζί στους  Εβραίους , που μεταφέρονταν με τα "Τρένα του θανάτου στο Άουσβιτς.

 

Στο έγκλημα αυτό οι ναζί βρήκαν σε όλη την ήπειρο πρόθυμους συνεργάτες. Η Ελλάδα, και ιδιαίτερα η Θεσσαλονίκη με την πολυπληθή εβραϊκή κοινότητα και τη δραστήρια και οργανωμένη εργατική τάξη, δεν αποτέλεσε φυσικά εξαίρεση. Ήδη πριν τον πόλεμο είχαν αναπτυχθεί στην πόλη μας εθνικιστικές οργανώσεις, όπως η ΕΕΕ, με κύρια ιδεολογία τον αντισημιτισμό και τον αντικομουνισμό, έχοντας τη στήριξη του κρατικού μηχανισμού. Η σταθερή αντισημιτική στάση μερίδας του Τύπου και, κυρίως, το πογκρόμ στον συνοικισμό Κάμπελ (του οποίου τόσο οι φυσικοί –όσοι εντοπίστηκαν– όσο και οι ηθικοί αυτουργοί αθωώθηκαν) αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά σημάδια αυτής της κατάστασης. Πολλοί απ’ αυτούς τους προπολεμικούς εθνικιστές στρατεύτηκαν στα τάγματα ασφαλείας, διαδραματίζοντας -μεταξύ άλλων- ενεργό ρόλο και στην εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων. Παράλληλα, ο διάχυτος αντισημιτισμός της ελληνικής κοινωνίας και η απάθεια ενός μεγάλου μέρους της απέναντι στο δράμα των Ελλήνων Εβραίων συντέλεσαν από τη μεριά τους στο να φτάσει αυτή η εξόντωση σε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη ως προς τον προπολεμικό εβραϊκό πληθυσμό της χώρας.

Επιπλέον, στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη ειδικότερα, το τέλος του πολέμου δεν σήμανε την αποκατάσταση των αδικιών ούτε την επούλωση των πληγών που είχε αφήσει το Ολοκαύτωμα. Εβραίοι επιζήσαντες δεν ξαναπήραν ποτέ τα σπίτια και τις περιουσίες που είχαν αφήσει πίσω. Το κατεστραμμένο εβραϊκό νεκροταφείο κόντεψε να χαθεί στη λήθη, ενώ η πόλη για δεκαετίες δεν είχε καν ένα μνημείο για να θυμάται τον αφανισμό ενός τόσο μεγάλου μέρους των κατοίκων της. Και φυσικά, δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες όχι μόνο δεν κλήθηκαν μεταπολεμικά να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους, αλλά επιβραβεύτηκαν κρατώντας τα κέρδη της Κατοχής (στα οποία συχνά συγκαταλέγονταν και εβραϊκές περιουσίες) κι αποτελώντας τον εθνικό κορμό των κρατικών θεσμών και των παρακρατικών οργανώσεων του μετεμφυλιακού κράτους. Ένα κράτος που στάθηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρο και απέναντι σε Γερμανούς αξιωματικούς που δεν διώχθηκαν ή απαλλάχθηκαν για εγκλήματα τα οποία είχαν διαπράξει στην Ελλάδα εις βάρος Εβραίων και όχι μόνο.

Κι όλα αυτά δεν είναι απλά ιστορίες ενός σκοτεινού παρελθόντος. Από τη μια μεριά, ο αντισημιτισμός στην εποχή μας καλά κρατεί. Το μαρτυρούν τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας σε εβραϊκά σχολεία, μουσεία και συναγωγές, οι βανδαλισμοί εβραϊκών νεκροταφείων και συναγωγών, η διάδοση θεωριών συνωμοσίας από εθνικιστές, ντόπιους φονταμενταλιστές και διάφορους ελληνόψυχους ότι “για όλα φταίνε οι Εβραίοι”, τα συνεχή αντισημιτικά πρωτοσέλιδα της “Ελεύθερης Ώρας” και άλλων ακροδεξιών φυλλάδων, οι δημόσιες αντισημιτικές δηλώσεις πολιτικών που κατέχουν ή κατείχαν κυβερνητικές/βουλευτικές θέσεις (Π. Καμμένος, Δ. Καμμένος, Άδωνις Γεωργιάδης, Γ. Καρατζαφέρης, Ραχήλ Μακρή κα.).
Από την άλλη, πλάι στους Εβραίους συναντάμε και άλλους παλιούς και νέους αποδιοπομπαίους τράγους που βιώνουν εξίσου ή πολύ περισσότερο την καχυποψία, το ρατσισμό και τον αποκλεισμό τόσο από ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, όσο και από κρατικούς θεσμούς: οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, τα lgbtqi άτομα, οι Ρομά, αλλά και τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού γενικότερα.

Και βέβαια δεν ξεχνάμε τους ιδεολογικούς επίγονους των δωσίλογων και θαυμαστές του Χίτλερ που έφτασαν και πάλι να σκοτώνουν, να τραυματίζουν, να απειλούν, να κατηγορούν μετανάστες, πρόσφυγες, Εβραίους, ομοφυλόφιλους, και όσες και όσους αντιδρούν στη φασιστική βαρβαρότητα. Μπορεί μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα να ξεκίνησε μια διαδικασία που οδήγησε στη δικαστική δίωξη πολλών ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, αλλά πριν απ' αυτή είχαν προηγηθεί αναλύσεις «σοβαρών» δημοσιογράφων που την έβλεπαν μέχρι και στην κυβέρνηση. Ακόμη και στις εκλογές που έγιναν μεσούσης της δίκης εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι επιβράβευσαν τους τραμπουκισμούς και τους φόνους της συμμορίας, και φυσικά τη ναζιστική της ιδεολογία. 
Παράλληλα, η πρόσφατη έκρηξη των προσφυγικών ροών και η αντιμετώπιση του ζητήματος μέχρι τώρα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, καταδεικνύουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των επίσημων θεσμών όχι μόνο δεν έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά επιπλέον τα επαναλαμβάνει με διάφορες παραλλαγές. Άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα διάφορα πρόσωπα της βαρβαρότητας, αφήνονται να πνιγούν στα νερά της Μεσογείου, ξεπαγώνουν στα σύνορα των ευρωπαϊκών κρατών και γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης, αδιαφορίας και αποκλεισμών, με μόνο γνώμονα τη διαφύλαξη μιας “καθαρής”, “λευκής”, “χριστιανικής”, “πολιτισμένης” Ευρώπης.

Η Σύμβαση της Γενεύης, που προέκυψε λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από την ανάγκη να προστατευθούν πρόσφυγες σαν κι αυτούς που είχε δημιουργήσει το Ολοκαύτωμα και ο πρόσφατος τότε πόλεμος, έχει μετατραπεί σε κουρελόχαρτο και παραβιάζεται καθημερινά από τις χώρες της Ευρώπης. Ειδήσεις από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες μιλούν για κατάσχεση των τιμαλφών που φέρνουν μαζί τους οι πρόσφυγες, για επιλεκτική εγκατάσταση προσφύγων σε σπίτια με κόκκινες πόρτες, για υποχρέωση των προσφύγων να φορούν διαρκώς χρωματιστό βραχιολάκι δήθεν για να έχουν δικαίωμα σίτισης. Ας μην ξεχνάμε επίσης τη συνέχιση της λειτουργίας των κέντρων κράτησης στη χώρα μας, τη μη εξασφάλιση ασφαλούς διέλευσης για τους πρόσφυγες, τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων εδώ και τις ταπεινωτικές διαδικασίες σχετικά με το άσυλο. Όλα αυτά θυμίζουν πρακτικές που εφαρμόστηκαν στην ήπειρό μας και τις υπέστησαν κατά κόρον οι Εβραίοι την περίοδο που θυμόμαστε με αφορμή την επέτειο της 27ης Ιανουαρίου.

Και να ήταν μόνο αυτά; Σε πολλά μέρη της Ευρώπης άνθρωποι πέφτουν θύματα δολοφονικών επιθέσεων απλώς και μόνο επειδή είναι μαύροι ή μαυριδεροί, μουσουλμάνοι, Εβραίοι ή Τσιγγάνοι. Παράλληλα, ξενοφοβικά, αντισημιτικά και ρατσιστικά κόμματα κερδίζουν όλο και περισσότερες ψήφους, συμμετέχουν σε κυβερνήσεις και προωθούν την ατζέντα του μίσους.

Τώρα, όπως και τότε, ελπίδες για ένα ανθρώπινο μέλλον αφήνουν μόνο η αντίσταση στο αλληλοσπάραγμα των θυμάτων της κρίσης το οποίο επιθυμούν οι κυβερνώντες και η αλληλεγγύη στα θύματα των ρατσιστικών πολιτικών και των ναζιστικών συμμοριών· μια αλληλεγγύη που, σε αντίθεση με τη σημερινή εξουσία, αλλά και το παρελθόν, την έδειξε και τη δείχνει έμπρακτα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες πλήθος απλού κόσμου, εδώ και σε όλη την Ευρώπη. Τώρα, όπως και τότε, ο αγώνας ενάντια στη ναζιστική και ρατσιστική θηριωδία αποτελεί τη βάση για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας.

Ποτέ ξανά ναζισμός
Ενάντια στη ρατσιστική βαρβαρότητα
Ίσα δικαιώματα για όλες και όλους

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκη

*************************

Στο σφυρί ημερολόγιο του «αγγέλου του θανάτου» του Άουσβιτς, δρ. Μένγκελε

Πηγή: TVXS

Σε δημοπρασία έχουν τεθεί από τον περασμένο μήνα, στις ΗΠΑ, το ημερολόγιο και μια αποκαλυπτική επιστολή του διαβόητου γιατρού του Auschwitz, Josef Mengele.

Γιόζεφ Μένγκελε - Βικιπαίδεια

Ο Mengele, αξιωματικός των SS, ήταν υπεύθυνος για την επιλογή των νεοαφιχθέντων στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του Auschwitz ενώ διεξήγαγε φρικτά ιατρικά πειράματα πάνω στους κρατούμενους.
Ο ειδικός σε σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα και χειρόγραφα οίκος δημοπρασιών Alexander Autographs, προσέφερε το σπάνιο ημερολόγιο και την επιστολή με τιμή εκκίνησης 60.000 δολάρια στις 21 και 22 Ιανουαρίου. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τα ανατριχιαστικά έγγραφα, τα οποία είναι ακόμα διαθέσιμα προς πώληση.
Ο οίκος δημοπρασίας από το Stamford του Connecticut, προσφέρει το σπάνιο, αδημοσίευτο ημερολόγιο του ανθρώπου που έγινε γνωστός ως «άγγελος του θανάτου». Ο Mengele, ο οποίος έστειλε χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο στο Auschwitz, έγραψε το ημερολόγιο αυτό τη δεκαετία του 1960 στη Νότια Αμερική, όπου είχε διαφύγει μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε ερώτηση για το αν υπάρχουν ηθικοί ενδοιασμοί για την πώληση τέτοιων ντοκουμέντων, ο πρόεδρος της Alexander Autographs, Bill Panagopulos, είπε: «Μην παραπλανάστε: δεν τρέφω καμία συμπάθεια για τέτοια τέρατα. Η πατρογονική πόλη του πατέρα μου σβήστηκε από τον χάρτη από τους Ναζί για αντίποινα. Αλλά είναι ζωτικής σημασίας να παραμείνουν διαθέσιμα τέτοιου είδους ντοκουμέντα, ως απτές αποδείξεις των σατανικών πράξεων του παρελθόντος, καθώς και για να προσθέσουν περαιτέρω κομμάτια στο παζλ της ιστορίας».
Το ημερολόγιο των 180 σελίδων, γράφτηκε σε παιδικό τετράδιο με τον τίτλο «ζωολογία» και διακόσμηση σχέδια ζώων. Ο Mengele κατέγραψε τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του σε θέματα όπως η τέχνη, η κουλτούρα, η θρησκεία και η βιολογία, καθώς και ιδέες που βασίζονται στο ναζιστικό δόγμα της φυσικής επιλογής. Οι εγγραφές ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 1960, στην Αργεντινή, 19 χρόνια πριν από τον θάνατο του πλέον καταζητούμενου εγκληματία πολέμου ναζί. Ο Mengele πέθανε ενώ κολυμπούσε στην ακτή της Bertioga, στη Βραζιλία από πνιγμό – πιθανόν είναι και το να υπέστη καρδιακό επεισόδιο.
«Βλέπω πόσο δίκιο είχα στα σχέδιά μου από την αρχή και καταλαβαίνω τώρα ότι το να ακολουθώ τις συμβουλές των ανθρώπων έχει ως κύρια κατάληξη ανεπανόρθωτη ανοησία. Αλλά αρνούμαι το να φορτώσω τις τύψεις σε άλλους: ήμουν μόνος εγώ υπεύθυνος για τις αποφάσεις μου», γράφει σε ηλικία 49 ετών ο Mengele, ο οποίος αναφέρει ότι, αν ο κόσμος δεν εφαρμόσει προγράμματα αναπαραγωγής όπως αυτά που εκείνος επιδίωξε στο Auschwitz, «τότε, η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη, ακόμα και χωρίς πόλεμο».
Αναφορικά με την ηθική, την αισθητική και τη γενετική, ο Mengele γράφει: «Το πραγματικό πρόβλημα είναι να προσδιοριστεί το πότε μια ανθρώπινη ζωή είναι άξια για να υπάρχει και το πότε πρέπει να εξαλειφθεί».
«Υπάρχει μοναχά μια αλήθεια και μοναχά μια πραγματική ομορφιά, δεν υπάρχει «καλό» ή «κακό» στη φύση. Υπάρχει μονάχα «κατάλληλο» και «ακατάλληλο». Και οι δυο μεριές λαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες. Παρόλα αυτά, η φύση παρέχει ένα ‘σουρωτήρι’. Όσα πράγματα είναι «ακατάλληλα» πέφτουν από κει, αφού χάνουν την μάχη για την επιβίωση».
Σχετικά με το σύστημα των καστών των Ινδών, ο Mengele σημειώνει: «Οι Βραχμάνοι είναι καλοφτιαγμένοι, ορισμένοι από αυτούς έχουν ακόμα και γαλάζια μάτια. Έχουν μικρές, ίσιες μύτες και είναι γενικά υψηλού επιπέδου ανθρώπινα όντα. Και αυτό συμβαίνει διότι οι βραχμάνοι χρησιμοποίησαν την υψηλότερη κάστα για να διατηρήσουν το ευγενές αίμα τους. Είναι απόγονοι ανθρώπων του Βορρά που κάποτε κατάκτησαν και κυβέρνησαν την Ινδία».
Για να δημιουργηθεί μια ανώτερη τάξη, ο Mengele λέει ότι «αυτό μπορεί να γίνει μοναχά με την επιλογή των καλύτερων». «Όλα θα καταλήξουν σε καταστροφή αν η φυσική επιλογή αλλάξει σε σημείο που οι χαρισματικοί άνθρωποι θα κατατροπωθούν από τα δισεκατομμύρια των ηλιθίων», προειδοποιεί ο διαβολικός γιατρός των ναζιστών και προβλέπει ότι το 90% των ανθρώπων θα πεινάσει λόγω ηλιθιότητας και το υπόλοιπο 10% θα επιβιώσει «ως επιζήσαντα ερπετά. Οι υπόλοιποι θα πεθάνουν όπως έκαναν και οι δεινόσαυροι... πρέπει να αποτρέψουμε την άνοδο των ηλίθιων μαζών». «Το άτομο ασήμαντου πνεύματος (ο χωριάτης ηλίθιος) ξεχώριζε από τους αγρότες εξαιτίας του εισοδήματός του και της κοινωνικής του θέσης. Σήμερα όμως, αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι δυνατός στην εποχή της τεχνολογίας. Ο χωριάτης ηλίθιος είναι πλέον στο ίδιο επίπεδο με τον γιο του αγρότη που πήγε στην πόλη», γράφει ο Mengele.
«Γνωρίζουμε ότι η επιλογή κυβερνά όλη τη φύση, με την εκλογή και την εξολόθρευση... Όσοι ήταν ακατάλληλοι έπρεπε να αποδεχθούν τον κάνόνα των πλέον πετυχημένων ανθρώπινων όντων ή αλλιώς εκδιωχνόταν ή και αφανιζόταν. Οι πιο αδύναμοι άνθρωποι αποκλειόταν από την αναπαραγωγή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρχουν και να συντηρούν τους εαυτούς τους οι άνθρωποι». Ο Mengele υποστηρίζει ότι οι «κατώτεροι ηλίθιοι» θα έπρεπε να εξοντωθούν, προσθέτοντας ότι «πρέπει να σιγουρευτούμε ότι η φυσική εξάλειψη, η οποία έχει διακοπεί, θα συνεχιστεί μέσα από τις ανθρώπινες διευθετήσεις, ο έλεγχος γεννητικότητας μπορεί να εφαρμοστεί με την στείρωση όσων έχουν ελαττωματικά γονίδια».
Ο «άγγελος του θανάτου» συνεχίζει αναφέροντας ότι στη Γερμανία θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί ο φεμινισμός και να ξεκινήσει έλεγχος στις γεννήσεις. «Η βιολογία δεν υποστηρίζει τα ίσα δικαιώματα. Οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να εργάζονται σε ανώτερα πόστα. Η εργασία των γυναικών πρέπει να εξαρτάται από το αν υπάρχει βιολογική αναλογία. Ο έλεγχος των γεννήσεων μπορεί να γίνει με την στείρωση όσων έχουν ελαττωματικά γονίδια, όσοι έχουν καλά γονίδια θα πρέπει να στειρώνονται μετά το πέμπτο παιδί».
Στην επιστολή, η οποία είναι επίσης προς πώληση, ο Mengele γράφει προς τη σύζυγό του μέσα από το στρατόπεδο Auschwitz, εκφράζοντας την αγάπη του και αναφέρει ότι ελπίζει να μεταφερθεί σε «μάχιμη μονάδα» σύντομα.
Πηγή: Haaretz