Στον κήπο μού γελούσανε τα ρόδα,
οι μενεξέδες
κάτου από πέπλους μού έστελναν δροσοχαιρετισμούς.
Και πέρασα. Οι αμύριστοι στοχαστικοί πανσέδες
με κοίταζαν, ασάλευτοι. Και στάθηκα σ' αυτούς.
κάτου από πέπλους μού έστελναν δροσοχαιρετισμούς.
Και πέρασα. Οι αμύριστοι στοχαστικοί πανσέδες
με κοίταζαν, ασάλευτοι. Και στάθηκα σ' αυτούς.
Κωστής Παλαμάς
ΚΑΠΟΥ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου