Η Ελλάδα φτωχότερη

 

Tετάρτη 21 Μαΐου:έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας του ΑΠΘ Δανιήλ Ιακώβ!

«Με βαθύτατη θλίψη και οδύνη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δανιήλ Ιακώβ, του σοφού και εμπνευσμένου πανεπιστημιακού δασκάλου, του έντιμου φίλου και ανιδιοτελή συμπαραστάτη με εξαίρετο ήθος, αξιοπρέπεια και ανθρωπιά. Κατά την παρουσία του για πάνω από 40 χρόνια στο Τμήμα Φιλολογίας και στη Φιλοσοφική Σχολή τίμησε όσο ελάχιστοι την επιστήμη του και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και με το ερευνητικό του έργο στον χώρο των κλασικών σπουδών υπήρξε ακούραστος οδηγός και πρότυπο ακαδημαϊκής ευαισθησίας. Η σορός του εκλιπόντος θα αποτεφρωθεί».
Ο Δανιήλ Ιακώβ γεννήθηκε στη Βέροια το 1947. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. (πτυχίο 1972), μετεκπαιδεύτηκε ως υπότροφος του DAAD επί διετία στο πανεπιστήμιο του Tübingen της Γερμανίας, και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Φιλοσοφικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θέμα "Η ενότητα του χρόνου στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Συμβολή στη διερεύνηση της δραματικής τεχνικής".
Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: Πινδάρου Πυθιόνικοι (σχολιασμένη έκδοση, Βικελαία Βιβλιοθήκη Ηρακλείου 1994), Η Ποιητική της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας (ΜΙΕΤ, Αθήνα 1998, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Ζητήματα Λογοτεχνικής Θεωρίας στην Ποιητική του Αριστοτέλη (Στιγμή, Αθήνα 2004). Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, ο Πίνδαρος, και η Ποιητική του Αριστοτέλη.
Λίγες ημέρες πριν το θάνατό του, στις 8 Απριλίου 2014, είχε αναγορευτεί σε Επίτιμο Διδάκτορα από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Καθηγητή κ. Τριαντάφυλλο Αλμπάνη. Υπήρξε διαπρεπής επιστήμων και άφησε πλούσιο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο. Επίσης, αρθρογραφούσε συχνά σε εφημερίδες και περιοδικά. 
 Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 21/5/2014

 ***************************
* ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΙΑΚΩΒ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (Βιογραφικό)
 
Ο Καθηγητής Δανιήλ Ιακώβ σπούδασε στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και απoφοίτησε με άριστα από την Κλασική Ειδίκευση του Τμήματος το 1972. Με εκπαιδευτική άδεια μετεκπαιδεύθηκε επί διετία ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών στην Τυβίγγη της Γερμανίας κοντά στον διαπρεπή μελετητή της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας Richard Kannicht, προετοιμάζοντας τη διδακτορική του διατριβή με θέμα την ενότητα του χρόνου στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Το 1982 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και την ίδια χρονιά εντάχθηκε, ύστερα από κρίση, στη βαθμίδα του λέκτορα. Τον Μάιο του 1992 εξελέγη καθηγητής. Το έργο του αριθμεί έξι αυτοτελείς μονογραφίες, από τις οποίες δύο είναι σχολιασμένες εκδόσεις, περισσότερα από εβδομήντα άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, πολυάριθμες βιβλιοκρισίες σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλιοπαρουσιάσεις στις εφημερίδες Το Βήμα, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή και στο Athens Book Review.
Τα κύρια επιστημονικά ενδιαφέροντα του κ. Ιακώβ είναι η αρχαία ελληνική τραγωδία, ο Ευριπίδης, ο Πίνδαρος, η Ποιητική του Αριστοτέλη και η πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σε διεθνή ελληνικά και ξένα περιοδικά και έξι μονογραφίες για την τραγωδία, τον Ευριπίδη και την Άλκηστη, την Ποιητική του Αριστοτέλη, τον Πίνδαρο, τον Ελύτη. Έχει μεταφράσει στην ελληνική μεγάλο αριθμό βιβλίων σημαντικών για την αρχαία ελληνική φιλολογία. Έχει συγγράψει εισηγήσεις όσες κανένας άλλος καθηγητής αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και έχει εποπτεύσει πολλές διδακτορικές διατριβές.

Μονογραφίες

Η ενότητα του χρόνου στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Συμβολή στη διερεύνηση της τραγικής τεχνικής (ΑΠΘ, δ.δ. 1982)
Πινδάρου Πυθιόνικοι (Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, Ηράκλειον 1994)
Η ποιητική της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας (ΜΙΕΤ 1998, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών)
H αρχαιογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη και άλλες νεοελληνικές δοκιμές (Εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000)
Ζητήματα λογοτεχνικής θεωρίας στην Ποιητική του Αριστοτέλη (Στιγμή 2004)
Ευριπίδης Άλκηστη. Ερμηνευτική έκδοση, τόμ. Α-B (ΜΙΕΤ 2012, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών)
*********************
 Πέθανε ο φιλόλογος Δανιήλ Ιακώβ

 

Ηταν διακεκριμένος μελετητής της αρχαιοελληνικής τραγωδίας

Το Βήμα:  22/05/2014 

 

 

Ο διακεκριμένος κλασικός φιλόλογος, καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μεταφραστής και συνεργάτης του Βήματος Δανιήλ Ιακώβ απεβίωσε την Τετάρτη 21 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη, στην κλινική του Κυανού Σταυρού, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 67 ετών.

Γεννημένος στη Βέροια το 1947, σπούδασε κλασική φιλολογία στο ΑΠΘ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Τίμπιγκεν της Γερμανίας ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών κοντά στον διαπρεπή μελετητή της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας Richard Kannicht. Αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ του 1982 με τη διατριβή Η ενότητα του χρόνου στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Συμβολή στη διερεύνηση της τραγικής τεχνικής. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε λέκτορας του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας του ΑΠΘ και το 1992 καθηγητής.

Εκτός από την αρχαία τραγωδία (Η ποιητική της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, 1998), μελέτησε τον Πίνδαρο (επιμελήθηκε μια σχολιασμένη έκδοση των Πυθιονίκων, 1994), την Ποιητική του Αριστοτέλη (Ζητήματα λογοτεχνικής θεωρίας στην «Ποιητική» του Αριστοτέλη, 2004) και ερεύνησε συστηματικά την αρχαιογνωσία των νέων ελλήνων λογοτεχνών (Η αρχαιογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη και άλλες νεοελληνικές δοκιμές, 2000). Επιμελήθηκε πολλούς συλλογικούς τόμους και το ερμηνευτικό υπόμνημα του G. S. Kirk στις ραψωδίες Α-Δ της Ιλιάδας.

Μεγάλο μέρος της δημιουργικότητάς του διοχέτευσε στη μετάφραση και στην επιμέλεια μελετών από τον χώρο των κλασικών σπουδών (R. Buxton, J. A. Davison, C. Η. Gordon, G. Jäger, R. Kannicht, D. W. Lucas, D. Müller, B. Snell, B. Zimmermann κ.ά.). Δημοσίευσε πλήθος επιστημονικών άρθρων και βιβλιοκρισιών σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες. Υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης των σελίδων των «Βιβλίων» του Βήματος, με κριτικές για αρχαιογνωστικά κείμενα και μελέτες. Συνεργασίες του είχαν δημοσιευθεί επίσης στην Ελευθεροτυπία, στην Καθημερινή, στα περιοδικά Φιλόλογος και Ελληνικά, στο Athens Review of Books κ.ά.

«Σοφό και εμπνευσμένο πανεπιστημιακό δάσκαλο, έντιμο φίλο και ανιδιοτελή συμπαραστάτη με εξαίρετο ήθος, αξιοπρέπεια και ανθρωπιά» τον χαρακτηρίζουν σε ψήφισμά τους οι συνάδελφοί του στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, «ακούραστο οδηγό και πρότυπο ακαδημαϊκής ευαισθησίας», ενώ οι συνάδελφοί του στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη) -στου οποίου το διοικητικό συμβούλιο ήταν μέλος- αναφέρουν σε δικό τους ψήφισμα ότι άφησε στο ινστιτούτο «τη σφραγίδα της εντιμότητας και της ευγένειας που τον διέκριναν».

Όσοι τον είχαν δάσκαλο στα αμφιθέατρα του ΑΠΘ θυμούνται τη βαριά ακαδημαϊκή φιγούρα του με τα γένια και τα μεγάλα κοκάλινα γυαλιά και την απρόσμενα σιγανή φωνή του, που μετέφερε σε τόνους ήπιους ένα πάθος για τα κλασικά κείμενα, για τη λυρική ποίηση και τους μεγάλους τραγωδούς, και αποκάλυπτε βαθιά ενημέρωση για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Παντρεύοντας τη γνώση της αρχαιότητας με τη γνώση της νεοελληνικής λογοτεχνίας, επεσήμαινε συνάφειες, δάνεια, συνέχειες καθιστώντας σαφές ότι η αρχαιοελληνική γραμματεία μάς αφορά και ότι ο αρχαίος κόσμος αποτελεί ζωντανό κομμάτι της κουλτούρας μας.

Τα προβλήματα όρασης που αντιμετώπιζε από νεαρή ηλικία οδήγησαν προοδευτικά σε τυφλότητα τα τελευταία χρόνια, η οποία όμως δεν τον εμπόδισε στη συνέχιση του διδακτικού και του επιστημονικού έργου του. Ανήκε στο διδακτικό προσωπικό του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ μέχρι λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του. Τελευταία μονογραφία του ήταν η ερμηνευτική έκδοση της Άλκηστης του Ευριπίδη (2012), η οποία βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.