Η νέα ταινία του Ρομπέρτο Άντο, είναι μία απολαυστική
πολιτική σάτιρα με απόλυτα επίκαιρο σενάριο, το οποίο στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του
ίδιου του σκηνοθέτη και του Angelo Pasquini.
Η παρακμή της Αριστεράς φαίνεται από την κυριαρχία δημαγωγών πολιτικών , που έχουν συμμαχήσει με το "διάβολο" της Δεξιάς στο όνομα του εκσυγχρονισμού της, γεγονός που την έχει απομακρύνει από τις βασικές αξίες της , οι οποίες , κατά κύριο λόγο, έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση των αδυνάτων.
Η ταινία αποτελεί μια άνευ προηγουμένου καταγγελία της αδυναμίας συγκρότησης ενός πειστικού λόγου των αριστερών κομμάτων, λόγω της απουσίας ενός ουσιαστικού προγράμματος που θα ξαναέδινε στους ταλαίπωρους πολίτες τη χαμένη τους ελπίδα για έναν κόσμο δικαιότερο και λιγότερο άνισο.
Υπέροχος για ακόμη μία φορά ο Τόνι Σερβίλο, αποδεικνύει πως δικαίως θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων ηθοποιών , σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο φιλμ «Ζήτω η Ελευθερία» δίνει ρεσιτάλ υποκριτικής σε δύο ταμπλό: ως κουρασμένος γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και ως "φευγάτος" (μανιοκαταθλιπτικός) δίδυμος αδελφός του , που θα τον υποδυθεί σταματώντας την πτωτική πορεία του κόμματος.
Η αμφίσημη τελική σκηνή της ταινίας αποτελεί ένα έξοχο σκηνοθετικό εύρημα αλλά και αφήνει ένα παράθυρο ελπίδας για τη δυναμική επιστροφή της Αριστεράς στο πολιτικό σκηνικό όχι μόνο της Ιταλίας αλλά και διεθνώς.
Η παρακμή της Αριστεράς φαίνεται από την κυριαρχία δημαγωγών πολιτικών , που έχουν συμμαχήσει με το "διάβολο" της Δεξιάς στο όνομα του εκσυγχρονισμού της, γεγονός που την έχει απομακρύνει από τις βασικές αξίες της , οι οποίες , κατά κύριο λόγο, έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση των αδυνάτων.
Η ταινία αποτελεί μια άνευ προηγουμένου καταγγελία της αδυναμίας συγκρότησης ενός πειστικού λόγου των αριστερών κομμάτων, λόγω της απουσίας ενός ουσιαστικού προγράμματος που θα ξαναέδινε στους ταλαίπωρους πολίτες τη χαμένη τους ελπίδα για έναν κόσμο δικαιότερο και λιγότερο άνισο.
Υπέροχος για ακόμη μία φορά ο Τόνι Σερβίλο, αποδεικνύει πως δικαίως θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων ηθοποιών , σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο φιλμ «Ζήτω η Ελευθερία» δίνει ρεσιτάλ υποκριτικής σε δύο ταμπλό: ως κουρασμένος γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και ως "φευγάτος" (μανιοκαταθλιπτικός) δίδυμος αδελφός του , που θα τον υποδυθεί σταματώντας την πτωτική πορεία του κόμματος.
Η αμφίσημη τελική σκηνή της ταινίας αποτελεί ένα έξοχο σκηνοθετικό εύρημα αλλά και αφήνει ένα παράθυρο ελπίδας για τη δυναμική επιστροφή της Αριστεράς στο πολιτικό σκηνικό όχι μόνο της Ιταλίας αλλά και διεθνώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου