Το κατέβασμα από τον τοίχο, έξω από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, των φωτογραφιών των δύο κατοχικών δημάρχων προκάλεσε σωρεία επαινετικών σχολίων από ΜΜΕ πάσης φύσεως, αλλά και αντιδράσεις γνωστών απολογητών της politically correct-εθνικόφρονος ιστορίας.
Με όπλο τους την άγνοια του συντριπτικού ποσοστού των Eλλήνων για πολλά που έγιναν επί Κατοχής, επικαλούνται τη μη... «νομιμότητα», το εξωθεσμικό, το «προεκλογικό» της ενέργειας - ξεχνώντας ότι έγινε με αφορμή τη μαύρη επέτειο της κατάληψης της πόλης από τις ναζιστικές ορδές στις 9-4-1941.
Σε όλους αυτούς χρειάζεται απάντηση:
- Η επίκληση του παράνομου της πράξης εκθέτει όσους την επικαλούνται. Με απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του 1982, όλες οι πράξεις των οργάνων της δικτατορίας, ανάμεσά τους και των δημοτικών συμβουλίων, καταργούνται αυτομάτως. Άρα και η απόφαση για την απόδοση τιμής στον μεταξικό και κατοχικό δήμαρχο Κωνσταντίνο Μερκουρίου και τον διάδοχό του Γεώργιο Σερεμέτη.
- Το εξωθεσμικό το επικαλέστηκε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Αβραμόπουλος, από τα κορυφαία τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (πρώην πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου κ.λπ.), ώστε να μην παραλάβει τα πορτρέτα των δυο συνεργατών των ναζί.
- Το καθυστερημένο το πιπιλίζουν προς το παρόν σε διαδικτυακές κουβεντούλες κάποιοι αναθεωρητές ιστορικοί του κλίματος Μαραντζίδη και απολογητές του δωσιλογισμού.
Αυτό κολλάει και με το προηγούμενο, διότι ο κ. Αβραμόπουλος είπε ότι η πράξη αποκαθήλωσης των πορτρέτων πρέπει να γίνει θεσμικά, αφού «τεκμηριωθεί». Δεν αντιλήφθηκα πού τοποθετεί χρονικά αυτήν την τεκμηρίωση ο κ. Αβραμόπουλος και στα χέρια ποιων την εναποθέτει.

Τι δήμαρχος, τι κλητήρας!

Δεν πάει καιρός που κάποιοι ιστορικοί (Ρωμαϊκής Ιστορίας ο ένας) αποφάνθηκαν ότι στις εγκαταστάσεις της ΚΥΠ επί δικτατορίας δεν τεκμηριώνεται ότι γίνονταν βασανιστήρια. Τι κι αν αποκαλύφθηκαν όλα στη δίκη των δολοφόνων του βουλευτή της ΕΔΑ Γιώργη Τσαρουχά; Εκεί φιλοξενείται τώρα το... Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Στην περίπτωση όμως των κατοχικών δημάρχων η κατάσταση είναι απλή. Διορίστηκαν στο αξίωμα του δημάρχου ο ένας από τη φασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου και τον διατήρησαν ο ομογάλακτοι του Μεταξά κατακτητές κι ο άλλος τον διαδέχτηκε.
Η επισήμανση Σαλονικιού ερευνητή ότι η κίνηση κάθαρσης δεν μπορεί να αφορά και αυτούς τους αξιωματούχους, διότι έτσι θα έπρεπε να διωχτούν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, προσκρούει στην κοινή λογική: άλλο ο γραφέας στο δημοτολόγιο κι άλλο ο δήμαρχος, ακόμη κι αν, όπως υποστηρίζει ο ίδιος ερευνητής, στην ουσία εκτελούσε (ο Γ. Σερεμέτης) καθήκοντα βοηθού ενός Γερμανού αξιωματούχου.
Όταν οι συνεργάτες των κατακτητών, όλων των βαθμίδων, έτρωγαν κι έπιναν στα κατασχεμένα εβραϊκά σπίτια της Θεσσαλονίκης, άλλοι (πέντε) εκτελούνταν γιατί έκλεψαν 25 οκάδες πατάτες, άλλοι πέθαιναν από την πείνα και -η κορυφαία αποτρόπαια πράξη- πάνω από 50.000 Σαλονικιοί Εβραίοι στέλνονταν για εκτέλεση στα γερμανικά στρατόπεδα θανάτου.

"Πατριώτες" ήταν!

Και αυτοί διεκπεραίωναν απλώς; Η «αφέλεια» είναι όπλο των εκάστοτε οργάνων των ισχυρών. Το ερώτημα που δεν απαντάνε όλοι οι εκ των υστέρων απολογητές είναι: αν δεν είναι συνεργάτες των Γερμανών όλοι αυτοί οι «δοτοί» δήμαρχοι, τι είναι; Πατριώτες, εθνικόφρονες, τι;
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι κουίσλινγκ πλήρωσαν σε μεγάλο βαθμό. Εδώ, η ανάγκη της βασιλικής Δεξιάς και των κεντρώων ακολουθημάτων της να αποκλείσουν από την πολιτική ζωή την Αριστερά, απάλλαξε όλους σχεδόν τους δωσίλογους. Με εξαιρέσεις τους Τσολάκογλου, Ράλλη και λίγους ακόμη, οι περισσότεροι -αφού κρύφτηκαν αρχικά- αναβαπτίστηκαν στα εθνικά ιδεώδη και έφτασαν (περίπτωση του υπερυπουργού των κατοχικών κυβερνήσεων και καταδικασμένου σε θάνατο για εθνική αναξιότητα Σωτήρη Γκοτζαμάνη) να διεκδικούν τον Δήμο Θεσσαλονίκης με τη στήριξη της Δεξιάς.
Εξάλλου, και η κυβέρνηση Καραμανλή έδωσε αμνηστία στον δολοφόνο Μαξ Μέρτεν (το γιατί το γνωρίζουν οι «αντικειμενικοί» ιστορικοί).
Μήπως κι η Εθνική Αντίσταση ήταν λάθος;
Και δύο απορίες:
- Γιατί λείπει το πορτρέτο του πρώτου μετά την απελευθέρωση δημάρχου Δημήτριου Καβάδα, αντιστασιακού πρύτανη του ΑΠΘ;
- Γιατί λείπουν τα πορτρέτα των χουντικών «δημάρχων»;
Τι υιοθετεί η παράταξη Μπουτάρη στον Δήμο Θεσσαλονίκης;
Ζητείται επειγόντως απάντηση!
**********************
 *«Περί μετονομασίας διαφόρων οδών της πόλεως φερουσών ...

  1. εκδηλωση για την απελευθερωση θεσσαλονικης ... - Ε.Δ.Ι.Α.

  2. ΦΩΤΟ: Στο δημαρχείο τοποθετήθηκαν τα πορταίτα των ...

    3. Θεσσαλονίκη: Κατέβηκαν τα πορτραίτα των δοσίλογων δημάρχων (βίντεο)______

    gerontakos: ΧΑΙΡΕ ΠΕΡΙΚΛΕΙΣ ΒΙΖΟΥΚΙΔΗ!

    ________

     

     





    Αρ.Πρωτ.    
         Πληροφορίες   
    Τηλέφωνο
      
    Θεσσαλονίκη




    27/4/2014





     ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
                                             ---------------------                                                                                   
    Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης εκφράζει την ικανοποίησή της για τη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Θεσσαλονίκης να εξετάσει αν τα πορτρέτα των διορισμένων δημάρχων της κατοχικής περιόδου πρέπει να αφαιρεθούν από την περίοπτη θέση που βρίσκονται σήμερα.

    Η απόφαση αυτή έχει χαρακτήρα συμβολικό αλλά το περιεχόμενο της είναι σημαντικό, διότι σπάζει ένα κύκλο σιωπής που διήρκεσε εβδομήντα χρόνια και επιτρέπει σε μας τους Θεσσαλονικείς να ξαναδούμε κριτικά το παρελθόν μας.

    Ιδιαίτερα για την Ισραηλιτική Κοινότητα, που στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής έχασε το 96% των μελών της, η επανεξέταση των ενεργειών και παραλείψεων τόσο των κατοχικών δημάρχων όσο και ευρύτερα των δημοτικών αρχόντων δεν αφορά μόνον τις κατηγορίες για δοσιλογισμό, δηλαδή την ενεργητική συνεργασία με τον εχθρό σε βάρος Ελλήνων, αλλά και την παθητική συνέργεια και ακόμη, την σιωπηρή αποδοχή μιας πρωτόγνωρης και βάρβαρης διαδικασίας σε βάρος συνδημοτών, συμπολιτών και γειτόνων, που συγκεντρώθηκαν βίαια σε γκέτο και εκτοπίσθηκαν. Δεκάδες χιλιάδες άντρες και γυναίκες, βρέφη, παιδιά και γέροι, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα του θανάτου, μόνον και μόνον λόγω του θρησκεύματός τους. Λίγες μέρες μετά τον εκτοπισμό τους, οι συνοικίες τους ισοπεδώθηκαν, τα οικοδομικά υλικά εκποιήθηκαν και οι ονομασίες των δρόμων άλλαξαν. Δεν δολοφονήθηκαν απλώς άνθρωποι, αλλά έγινε κάθε προσπάθεια να εξαλειφτεί η μνήμη τους.

    Τα διαθέσιμα στους ερευνητές αρχεία καταδεικνύουν και τις τρεις αυτές κλίμακες (συνεργασία, παθητική συνέργεια, αποδοχή) σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή των τοπικών αρχών στον εκτοπισμό και τις επιμέρους πτυχές του, όπως η καταστροφή του παλαιού εβραϊκού νεκροταφείου και η λεηλασία χιλιάδων σπιτιών και επιχειρήσεων εβραϊκή ιδιοκτησίας.

    Ελπίζουμε ότι η απόφαση αυτή του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης θα έχει συνέχεια και ότι θα καταλήξει σε συγκεκριμένα και θεμελιωμένα συμπεράσματα, ώστε να παραμείνει ακλόνητη στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Αυτό είναι αναγκαίο, όχι μόνον για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης, αλλά και γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν και ο ναζισμός αναβιώνει.

                                                                         
    Με τιμή,
    Για το Κοινοτικό Συμβούλιο
    Ο Πρόεδρος
    _________________________________