Εσείς που θα μπορούσατε να με είχατε αγαπήσει

 

Olgica Cice

Εσείς που θα μπορούσατε να με είχατε αγαπήσει

Όλοι εσείς που 
Θα μπορούσατε να με είχατε αγαπήσει
Αλλά δεν με συναντήσατε
Ή δεν με αναγνωρίσατε
Δε θα μάθετε  πώς
είναι το ασήμαντο
Με όλες τις σκιές  του ουρανού 
και όλη τη γοητεία της μνήμης.
Δε θα νιώσετε τη μυρωδιά των μοναχικών πρωινών
Όταν ξημερώνουν στην κόκκινη άμμο
Ούτε τον ψίθυρο   στα χείλη των νούφαρων.

Όλοι εσείς που με είδατε σαν
Ένα εντελώς συνηθισμένο φυτό
Δεν ξέρετε πώς ξυπνούν οι πυγολαμπίδες
Στο πεθαμένο δειλινό
Ούτε μπορείτε να ακούσετε μια μικρή μαγική ιστορία
Όπου εμφανίζονται όνειρα.

Κι εσείς
Που προσπεράσατε τα αόρατα χέρια μου
Στρέφοντας το βλέμμα σε μια μακρινή φανταστική αυγή
Ποτέ δε θα μάθετε τη χαρά της ανακάλυψης μιας εικόνας
Με το πιο τρυφερό τραγούδι από μια κλαίουσα ιτιά
Και το πιο αγαπημένο χρώμα της σιωπής.

Ένα θείο ρόδο θα σταματήσει με το άρωμά του
 Την κούρασή σας και θα γιατρέψει τα λυπημένα σωθικά
Και όλες τις επιθυμίες της αναμονής σας
Τότε θα λικνιστεί περήφανα
Και τα αγκάθια του θα δείτε.

Εσείς που προσπεράσατε 
Μια όμορφη ιστορία
Δε θα ξέρετε απ΄εδώ και μπρος
πού να πάτε. 

[Μετάφραση από τα αγγλικά: Gerontakos]


 

 
 Olgica Cice. Γεννήθηκε το 1952 στην πόλη  Prijedor της Βορειο-δυτικής Βοσνίας- Ερζεγοβίνης. Σπούδασε ιστορία και σερβική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο του Σεράγεβο. Εργάστηκε πολλά χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση.
Τιμήθηκε με βραβεία για τις ποιητικές της συλλογές και για βιβλία με κριτικά δοκίμια για τη λογοτεχνία.