Σάββατο, Φεβρουαρίου 01, 2014

Η φιλοσοφία του μπεκροκανάτα

Τανταλίδης Ηλίας

[Ηλίας Τανταλίδης - Βικιπαίδεια]

«Φιλοσοφία»

Ἄκουσε! Ποῦ φεύγεις;… μένε,
Λογιώτατε καϋμένε!
Ἕως πότε 'ς τὰ σχολεῖα
Θάπτεσαι μὲ τὰ βιβλία;
Ἄφησε τοὺς φιλοσόφους
Τοὺς κενοὺς καὶ πολυστρόφους,
Κ' εἰς τοῦ οἴνου τὴν βαθεῖαν
Πρόσδραμε (=τρέξε) Φιλοσοφίαν.
Ὁ χτικιάρης Δάσκαλός σου
Θὰ ταράξη τὸ μυαλό σου,
Καὶ μὲ τὰ περὶ γραμμάτου
Θὰ 'ς τὰ φέρῃ ἄνου κάτου.
Τὸ κρασ' εἶν' ὁποῦ σοφίζει,
Τὸ κρασ' εἶν' ὁποῦ φωτίζει,
Τὸ κρασάκ' εἶναι συντόμως
Τῆς ζωῆς κανὼν καὶ νόμος.
'Σ ἕνα μου κρασιοῦ ποτῆρι
Ὁ νοῦς πλέει τοῦ Καΐρη*,
Καὶ διδάσκει τὸ παλῃό μου
Εὐγλωττίαν Οἰκονόμου**˙
Θέλεις τ' ἄστρα νὰ μετρήσῃς
Καὶ νὰ μάθῃς τ' εἶν' ἡ Φύσις;
Ἔχε γειά! 'πὲ 'ς τὸ σχολεῖον,
Κ' ἔλα 'ς το κρασοπωλεῖον.
Ἔμπνευσιν ὁ νοῦς σου θέλει;
Ἂς κοπιάσῃ 'ς τὸ βαρέλι.
Θέλεις πνεῦμα; θέλεις γνῶσι;
Τὸ κρασὶ θὰ σὲ τὰ δώσῃ.
Εἰς τοῦ γέρου Καμηνάρη***
Τὸ ἀκένωτο πιθάρι
Ὅποιος χώσῃ τὸ κεφάλι,
Φωτισμένο θὰ τὸ βγάλῃ.
Νὰ ἀληθινὴ παιδεία!
Νὰ σωστὴ Φιλοσοφία!
Λῆρος (=φλυαρία) ὅλ' αἱ ἄλλ' ἐκεῖναι!
Νὰ πηγὴ Σοφίας! -Πίνε!!

Ηλία Τανταλίδου, Ποιήματα μετά προλόγου υπό Ιω. Ζερβού, εν Αθήναις, εκδοτικός οίκος Γεωργίου Φέξη, 1916, σσ. 41-42.