Οι αγαπημένες τρίλιες και ο ποιητής

[Ο ποιητής, παρακολουθεί τη μανιασμένη  καταιγίδα,  που με το χαλάζι της

καταστρέφει τα  λουλούδια και τα φυτά του κήπου του. Οι ήχοι 

της θεομηνίας ανακαλούν στη μνήμη  του την απούσα αγαπημένη

και την άρια  Τρίλιες των Καμπανών που τραγουδούσε
 από το έργο  του Ντελίμπ  Λακμέ].

Infuria sale o grandine? Fa strage
di campanule, svelle la cedrina.
Un rintocco subacqueo s'avvicina,
quale tu lo destavi, e s'allontana.
La pianola degl'inferi da sé
accelera i registri, sale nelle
sfere del gelo . . . — brilla come te
quando fingevi col tuo trillo d'aria
Lakmé nell'Aria delle Campanelle.


    Eugenio Montale , MOTTETTI, 1939


Μανιάζει η καταιγίδα από  αλάτι ή χαλάζι; Σφαγιάζει
τις καμπανούλες,τσακίζει τη λουίζα. 
Ο ήχος μιας καμπάνας πλησιάζει υποβρυχίως,
όπως τον αφύπνιζες εσύ, και απομακρύνεται.

Η πιανόλα της κόλασης από μόνη της
επιταχύνει τις φωνές,ανεβαίνει
στις σφαίρες του παγου. . . - Λάμπει σαν εσένα
όταν τραγουδούσες με τις δικές σου τρίλιες
 την Άρια των Καμπανών της Lakmé.

[Μετάφραση: Gerontakos]