Yehuda Amichai
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥΌταν είδα την τελευταία φορά το παιδί μου
Έτρωγε μόνο πόρριτζ.
Τώρα είναι λυπημένο.
Τρώει ψωμί και κρέας με πιρούνι και μαχαίρι
Και με τρόπους που κιόλας τον προετοιμάζουν
Να πεθάνει ευγενικά και ήσυχα.
Νομίζει πως είμαι ναυτικός,
Αλλά ξέρει πως δεν έχω πλοίο.
Κι ότι δεν έχουμε θάλασσα.
Μόνο πλατιές αποστάσεις κι ανέμους.
Του πατέρα μου οι κινήσεις στην προσευχή
Κι οι δικές μου στον έρωτα
Βρίσκονται κιόλας διπλωμένες στο μικρό του κορμί.
Το να έχεις μεγαλώσει σημαίνει
Να ψήνεις το ψωμί της νοσταλγίας,
Να κάθεσαι όλη τη νύχτα
Μ' ένα πρόσωπο που ροδίζει
Αντίκρυ στην ανοιχτή θερμάστρα.
Το παιδί μου βλέπει τα πάντα.
Κι αυτή η μαγική κουβέντα «Θα σε δω πάλι»
Που του 'μαθαν να λέει,
Ισχύει μόνο μεταξύ των νεκρών.
Πηγή: Βασίλης Καραβίτης, Συγκομιδή. Σύγχρονοι ξένοι ποιητές, επιλογή-μετάφραση: Βασίλης Καραβίτης, Αθήνα, εκδ. Γνώση, 1988, σ. 137.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου