« Θα ήθελα στο τέλος να με θυμάστε σαν έναν άνθρωπο που αιμορραγεί μπροστά σε γεγονότα που δεν μπορεί να επηρεάσει, που κλαίει για ικανότητες που αχρηστεύονται, που θυμώνει δικαίως ή αδίκως μπροστά σε έναν κόσμο που δεν κατανοεί και μ΄έναν Θεό που δεν αναγνωρίζει, γιατί δεν έτυχε ποτέ να τον συναντήσει. Έναν άνθρωπο που…»Κώστας Τσόκλης*
*Ηχογραφημένο απόσπασμα που ακούγεται στην αναδρομική έκθεση του Κώστα Τσόκλη «1930…», που φιλοξενείται στο Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως , στη Χώρα της Άνδρου. (Ελευθεροτυπία, 26/7/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου