Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΜΙΛΕΡΙ

«Αστυνόμε, μού έχουν φέρει φρεσκότατους αστακούς.»
«Μεγάλους ή μικρούς;»
«Ό,τι προτιμάτε…»
«Ετοίμασέ μου ένα μεγάλο. Να τον βράσεις μόνο σκέτο, χωρίς τίποτ΄άλλο. Για πρώτο, αν δε σου κάνει κόπο, φέρε μου ένα πιάτο σπαγκέτι με θαλασσινά, χωρίς σάλτσα ντομάτας.»

Έτσι, χωρίς να έχει στο στόμα τη γεύση της σάλτσας, η γεύση του αστακού, θα ήταν πιο έντονη, θα του έβαζε μόνο λίγο λάδι και λεμόνι.
Τη στιγμή που ετοιμαζόταν να φάει τον αστακό, στην οθόνη της τηλεόρασης εμφανίστηκε ο σκουπιδότοπος. Από το πλάτωμα, ο καμεραμάν έκανε ζουμ σ΄ένα σώμα σκεπασμένο με άσπρο σεντόνι.
«Ένα φρικτό έγκλημα…» ακούστηκε μια φωνή εκτός πλάνου.
«Κλείσε αμέσως την τηλεόραση!» φώναξε ο αστυνόμος.
Ο Έντσο έκλεισε την τηλεόραση και τον κοίταξε έκπληκτος.
«Τι έγινε, αστυνόμε;»
«Συγγνώμη» έκανε ο Μονταλμπάνο. «Αλλά είναι επειδή…»Οι άνθρωποι είχαν γίνει κανίβαλοι!
Από τότε που μπήκε η τηλεόραση στα σπίτια, είχαν συνηθίσει να τρώνε ψωμί και πτώματα. Από τις δώδεκα έως τη μία το μεσημέρι και από τις επτά έως τις οκτώ και μισή το βράδυ, δηλαδή την ώρα που κάθονταν στο τραπέζι για φαγητό, δεν υπήρχε κανάλι που να μη μετέδιδε εικόνες από τεμαχισμένα, κακοποιημένα, καμένα κορμιά αντρών , γυναικών, ηλικιωμένων, παιδιών, που σκοτώθηκαν με φαντασία και ταλέντο σε κάποιο σημείο της Γης.
Δεν περνούσε μέρα χωρίς να ξεσπάσει πόλεμος σε κάποιο μέρος του στον κόσμο και οι εικόνες από τις βιαιότητες έφταναν σε όλα τα σπίτια. Έβλεπες ανθρώπους να πεθαίνουν από πείνα, να μην έχουν χρήματα για ν΄αγοράσουν μια φραντζόλα ψωμί και να πολεμάνε άλλους ανθρώπους εξίσου πεινασμένους με μπαζούκα, καλάσνικοφ, πύραυλους, βόμβες, όπλα υπερμοντέρνα που κόστιζαν περισσότερο απ΄όσο κοστίζει το φαγητό και τα φάρμακα για όλους .
Σκέφτηκε ένα φανταστικό διάλογο ανάμεσα στον άντρα που κάθεται στο τραπέζι να φάει και στη γυναίκα του.«Τι μαγείρεψες, Καταρί;*»
Για πρώτο, μακαρόνια καρυκευμένα μ΄ένα ξεκοιλιασμένο από βόμβα παιδάκι.»
«Ωραία. Για δεύτερο;»
«Μοσχαράκι καρυκευμένο με καμικάζι που ανατινάχτηκε σε μια αγορά.»
«Μόνο που τα ακούω μου τρέχουν τα σάλια, Καταρί.»

*Καταρί: Υποκοριστικό του ονόματος Καταρίνα.

Αντρέα Καμιλέρι (1925) , «Τα φτερά της πεταλούδας»
(Le ali della sfinge [2006]), εκδ. Πατάκη.

Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΜΙΛΕΡΙ[Σκόρπιες σκέψεις από το "Σημειωματάριο Διακοπών" μου]

Τοπίο οικείο για τον Έλληνα αναγνώστη : μεσογειακό, με ολοφάνερα τα σημάδια των ετερόκλητων πολιτισμών που το σημάδεψαν στο διάβα των αιώνων, μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός.
Ανθρώπινο περιβάλλον συντηρητικό ιδεολογικά , εχθρικό στο ξένο και ό,τι αποκλίνει από τις παραδοσιακές νόρμες. Εδώ, όπως και στην ελληνική επαρχία, δεσπόζει η Εκκλησία και κυριαρχούν οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί.
Δημόσιοι θεσμοί δυσλειτουργικοί εξαιτίας της γραφειοκρατίας αλλά και των ισχυρών δεσμών που υπάρχουν ανάμεσα στην εξουσία και την άρχουσα τάξη , νόμιμη και παράνομη, φανερή και υπόγεια.
Ο αστυνόμος Μονταλμπάνο γραφικός : πορεύεται σαν τον μοναχικό καβαλάρη μέσα σε ένα τοπίο κυριολεκτικά και μεταφορικά κακοτράχαλο, έχοντας ως μοναδικά όπλα το μυαλό του, που κόβει σαν ξυράφι, και το ακαταπόνητο πείσμα του. Είναι το ιδεατό πρότυπο του αδιάφθορου δημόσιου λειτουργού: επιμένει να κάνει με συνέπεια τη δουλειά του, χωρίς να εξαργυρώνει τις επιτυχίες του με αξιώματα ή να εκμεταλλεύεται τη θέση του για την προσπόριση προσωπικών ωφελημάτων. Αντισυμβατικός αστυνομικός , απεχθάνεται την τυπολατρία , το «γλείψιμο» των ανωτέρων και όσους συμβιβάζονται με τα κακώς κείμενα , προκειμένου να έχουν την ησυχία τους και να διατηρήσουν τα κεκτημένα.
Άνθρωπος επικοινωνιακά δύσκολος αλλά και τρυφερός, μονοκόμματος σαν το λύκο , όταν του μπει κάτι στο μυαλό, αλλά έτοιμος να λιώσει από τις τύψεις αν κάνει κάτι στραβό ή «πληγώσει» κάποιον άνθρωπο με τις αποφάσεις του ή τη νευρική συμπεριφορά του.
Λατρεύει τη θάλασσα , την ψαροφαγία, τα καλά κρασιά , τα μυθιστορήματα και έχει υψηλή αίσθηση του χιούμορ. Η δυνατή σχέση του με τη Λίβια , τη γυναίκα της ζωής του, ακροβατεί πάντοτε σε τεντωμένο σκοινί , εξαιτίας της αδυναμίας του να αναλάβει ρόλους ξένους προς την ιδιοσυγκρασία του, όπως του τυπικού συζύγου και πατέρα.
Ο Μονταλμπάνο του Καμιλέρι γοητεύει, αναμφίβολα, τον αναγνώστη με την ισχυρή του προσωπικότητα , την τελειομανία του στην εργασία και την αδέσμευτη προσωπική του ζωή . Στο πρόσωπό του συναιρούνται τρία βασικά απωθημένα του ταλαιπωρημένου πολλαπλώς σύγχρονου αστού : ζει μια φυσική ζωή , είναι προοδευτικός και ελεύθερος από εξαρτήσεις , ενώ στην πάλη του με το Κακό είναι πάντοτε αποτελεσματικός.

....................
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ
ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ
ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΟΘΟΝΗ
[ Όπου ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο ακούει τον εξάψαλμο
από το Διευθυντή του , επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει την
εντιμότητα επιφανών συμπολιτών του, ανακατεμένων
σε διεθνές κύκλωμα εμπορίας λευκής σαρκός]