ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΙΣΚΟΙ
ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙΣΑΡΕΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ

Ελευθεροτυπία,9/8/2010

Τρόικα, ελεγκτές, νέα μορφή οικονομικής αποικιοκρατίας, οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αδιαφορούν για το πώς θα τους αποκαλέσει η ελληνική κοινωνία.

Εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές των προϊσταμένων τους και έγιναν «διάσημοι» σε ένα κράτος-μέλος, κάτι που έχει ξεπεράσει τις φιλοδοξίες τους. Δικαιολογημένα, λοιπόν, επιδεικνύουν υπερβολικό ζήλο στο έργο που τους έχουν αναθέσει οι προϊστάμενοί τους.
Το γεγονός ότι μία ολόκληρη κυβέρνηση πέφτει στα γόνατά τους, όλα τα ΜΜΕ της χώρας ασχολούνται μαζί τους ποτέ δεν το είχαν ονειρευτεί στη ρουτινιάρικη αλλά πολύ καλά αμειβόμενη υπαλληλική εργασία τους (πάνω από 15.000 ευρώ τον μήνα).
Τελευταία, πριν από την καλοκαιριάτικη επίσκεψή τους στην Αθήνα, άφησαν να κυκλοφορήσει στις Βρυξέλλες ότι επιθυμούν «να βελτιωθεί το προφίλ» τους στην Ελλάδα. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να αναστραφεί η αρνητική εικόνα που έχει δημιουργήσει για την τρόικα ο ελληνικός λαός, όταν η ίδια η κυβέρνηση τούς αντιμετωπίζει ως πολιτικά πρόσωπα, που δεν είναι... Από την πρώτη ημέρα της απόφασης για τον μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας, η κυβέρνηση επιδίωξε να δώσει πολιτικό ανάστημα στην τρόικα, ενώ ο ρόλος της είναι καθαρά τεχνοκρατικός. Τη βολεύει να της δίνει πολιτική οντότητα και να την παρουσιάζει ως σχεδόν μοναδικό συνομιλητή της, που έχει το επάνω χέρι, διότι απλώς αποφεύγει με τον τρόπο αυτό τις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο ανώτερο των υπαλλήλων.
Ετσι, οι συστάσεις της τρόικας στους πολιτικούς προϊσταμένους τους στις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη και την Ουάσιγκτον παρουσιάζονται ως αποφάσεις από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί τάχα να σώσει ό,τι μπορεί. Μία ολόκληρη κυβέρνηση αναμένει μοιρολατρικά τις προσταγές 3 υπαλλήλων, χωρίς καμία επαφή με τους πολιτικούς προϊσταμένους τους... Από την αρχή της κρίσης, η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να πάρει διάσταση στην Ε.Ε. το πραγματικό ύψος των ελλειμμάτων της χώρας και η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Το ίδιο είχε κάνει το 2004 και η Ν.Δ. μέσω του Γ. Αλογοσκούφη. Με τη δικαιολογία, λοιπόν, ότι «δεν φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι», λες και οι κοινοτικοί δίνουν σημασία σε αυτό, η κυβέρνηση προέβη σε μια πανευρωπαϊκή εκστρατεία για να πείσει ότι «η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας». Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, στην πρώτη του εμφάνιση στο Συμβούλιο EKOFIN, έσπευσε να δώσει διεθνή συνέντευξη Τύπου για να περιγράψει με μελανά χρώματα την κατάσταση των ελλειμμάτων, διευκρινίζοντας βέβαια ότι «οι προηγούμενοι φταίνε, όχι εμείς». Ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λομβέρδος φρόντισε κατά την πρώτη του εμφάνιση στις Βρυξέλλες να επισημάνει στους εταίρους ότι μετά το 2016 το ελληνικό κράτος δεν έχει χρήματα για να πληρώσει τις συντάξεις. Φυσικά, την επομένη ημέρα η Ελλάδα δέχθηκε «βίαιη επίθεση» από τη διεθνή αγορά.
Οποιος σκάβει τον λάκκο του, όμως... Οταν σε μία αίθουσα του Συμβουλίου Υπουργών η Ανγκελα Μέρκελ, ο Νικολά Σαρκοζί, ο Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ και ο Ζ.Κ. Τρισέ συμφώνησαν επί του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, κάλεσαν τον Γιώργο Παπανδρέου και του έδωσαν το κείμενο της συμφωνίας, με τη διευκρίνιση «το παίρνεις ή το αφήνεις». Καμιά διαπραγμάτευση. Και βγήκαν χαμογελαστοί για τις φωτογραφίες... Η μη διαπραγμάτευση συνεχίζεται.
Αυτή τη φορά υπό τις διαταγές των υπαλλήλων...