ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ, ΠΟΥ ΑΚΚΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
[Έμμετρη δήλωση σύγχρονου έλληνα εκπαιδευτικού,
βασισμένη στο γνωστό τραγούδι του Κώστα Καράλη,
σε στίχους Γιάννη Καλαμίτση και μουσική Τάκη Μπουγά]
Άννα, δεν είναι η σκληρή ζωή που σου χαράκωσε το βλέμμα,βασισμένη στο γνωστό τραγούδι του Κώστα Καράλη,
σε στίχους Γιάννη Καλαμίτση και μουσική Τάκη Μπουγά]
είναι που είσαι άκαρδη πολιτικός κι αν τ' αρνηθείς θα είναι ψέμα.
Ξέρω, ξέρω το γέλιο το πλαστό άμα το δω σε μάτια ξένα.
Άννα, γιατί πας να κρυφτείς , είσαι απέναντι από μένα.
Έλα λοιπόν και μη ντραπείς
μα σε παρακαλώ μονάχα:
πες ό,τι θες, όμως μην πεις
πως μ' έχεις αγαπήσει τάχα.
Άννα, οι δάσκαλοι πονούν και τους φοβίζει το σκοτάδι.
Πόσοι τους είπαν πως τους αγαπούν, μα τους ταΐζουν παξιμάδι,
πόσοι τους είπαν "σ' αγαπώ" και το ξεχάσανε πριν φέξει;
Άννα, δε σε πιστεύουν τώρα πια, όσο κι αν λες αυτή τη λέξη.
3 σχόλια:
Εύστοχο!
Κατι απο
ΕΒΙΤΑ ΠΕΡΟΝ να πως;;;
Κατι, απο
ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΒΟΥΑΡ;;;;
Ελα ομως που δεν τις βγαινουν τ΄ατιμα!!!!!
Δεν είναι μόνο τα έργα της κυρίας, αγαπητοί μου,που ενοχλούν, αλλά αυτό το στριμμένο ύφος , το ξερολίστικο και γεμάτο έπαρση, που δείχνει άνθρωπο εμπαθή καιμε εμμονές.
Μακάρι να διαψευστώ, αλλά μου θυμίζει δασκάλα παλαιάς κοπής, ανύπαντρη και του κατηχητικού, που εχθρευόταν τους πάντες, συναδέλφους και μαθητές.
Δημοσίευση σχολίου