Οι σαδιστές...

Κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν έχει αντίρρηση ότι
και ο Θεός χρειάζεται τη ζωντανή διαφήμισή του.
Ανέκαθεν ο ελληνικός κόσμος είχε τις καμπάνες των εκκλησιών,
που καλούσαν τους πιστούς , τις Κυριακές, ή ειδοποιούσαν τους περιοίκους,
τις καθημερινές, για κάθε έκτακτο γεγονός που συνέβαινε στις
οργανωμένες κοινότητες των ανθρώπων, στα χωριά και στις πόλεις.
Από τότε όμως που κάποιοι ανεγκέφαλοι επίτροποι και παπάδες
αποφάσισαν να "εκσυγχρονίσουν" τα καμπαναριά τους,
τη θέση των γλυκύλαλων μεταλλικών μέσων
πήραν θηριώδη High Tec, που εκπέμπουν ήχους ικανούς να
ακουστούν χιλιόμετρα μακριά και να διαταράξουν των αιώνιο
ύπνο των αποθαμένων.
Από τότε , λοιπόν, άρχισαν και τα μαρτύρια των ζωντανών,
πιστών, αγνωστικιστών και απίστων.
Που πετάγονται έντρομοι απ' το κρεβάτι από τα άγρια χαράματα
και είναι υποχρεωμένοι , κάθε γιορτή και σχόλη,
να υφίστανται τους μακρόσυρτους βρυχηθμούς
των διαφόρων Κακοφωνίξ, που το παίζουν ψάλτες και παπάδες.
Κάθομαι και σκέφτομαι πόσο φανατικοί, πόσο ανάλγητοι ψυχικά
και συναισθηματικά, πόσο βάρβαροι, σε τελική ανάλυση, άνθρωποι
είναι αυτοί που αποφασίζουν να καταστρέφουν σε μόνιμη βάση την ησυχία
των συνανθρώπων τους, να καταστρατηγούν
το στοιχειώδες δικαίωμά τους για ηρεμία.
Πόσο σαδισμό πρέπει , άραγε, να διαθέτει κανείς , για να ταλαιπωρεί εξαντλημένους από τη βδομαδιάτικη ταλαιπωρία τους βιοπαλαιστές,
σπουδαστές που ξενυχτούν πάνω απ' το βιβλίο τους, καταπονημένους από σωματικές αρρώστιες και ψυχικές εντάσεις μεσήλικες και υπερήλικες, που καταφέρνουν να κλείσουν τα μάτια ύστερα από πολύωρες μάχες με την αγρύπνια;
Ένα από τα πιο γνωστά μαρτύρια στα οποία υποβάλλουν τα δικτατορικά
καθεστώτα τους αντιπάλους τους είναι αυτό της στέρησης του ύπνου.

Σε μία χώρα όμως που θέλει να υπερηφανεύεται
για το "βάθαιμα και πλάταιμα" της

δημοκρατίας της, εξακολουθούν να βασιλεύουν
μικρές χούντες φανατικών πλασμάτων ,
που μισούν και βασανίζουν με το "έτσι θέλω"
τους συμπολίτες τους , στο όνομα μιας θρησκείας ,
η οποία στηρίζει την ύπαρξή της στην αγάπη προς τον πλησίον.