Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
"[...]Οι κοινωνιολόγοι εκείνης της εποχής (1968) προέβλεπαν τη σύγκλιση των δύο κόσμων σε ένα κοινό γραφειοκρατικό μέλλον.
Αυτό το μέλλον όμως αντιμετωπιζόταν ως δυστοπία από συγγραφείς όπως ο Όργουελ, ο Χάξλεϊ και ο Ζαμιάτιν. Το 1968 ήταν μια βίαιη εισβολή και επαναφορά της ουτοπίας σ΄ αυτό το δυσοίωνο μέλλον. Η εκπαίδευση στην επιθυμία πέτυχε.
Αλλά όπως έχει γράψει η Λουίζα Πασερίνι, την εγκολπώθηκε ο μεταβιομηχανικός καπιταλισμός δημιουργώντας ταυτόχρονα μια νοοτροπία ηδονισμού και κυνισμού. Ηδονισμού ως αστείρευτη επιθυμία προσωπικής κατανάλωσης και κυνισμού ως σχετικοποίηση κάθε επιθυμίας,- άρα και της πολιτικής επιθυμίας - και ως τέλος της ουτοπικής σκέψης.
Από αυτή την άποψη το 1968 σημάδεψε το πέρασμα σε ένα νέο καπιταλισμό.
Τις ιεραρχίες τις αντικατέστησαν τα δίκτυα και η επιθυμία έγινε κινητήριος μοχλός για μια νέου τύπου κατανάλωση που λειτουργεί όχι αποσπασματικά,
αλλά οδηγώντας σε μικρές ουτοπικές σφαίρες απόλαυσης."
Αντώνης Λιάκος, " Η εκπαίδευση στην επιθυμία πέτυχε, αλλά...",
Βιβλιοδρόμιο, Τα Νέα, 7/6/2008
" Λυπάμαι , μεσιέ και μαντάμ Μπονφουά,
δεν υπάρχουν θέσεις για σήμερα.
Όλο το εστιατόριο είναι ρεζερβέ από
παλιούς συμφοιτητές στη Σορβόνη το Μάη του 68!"
" Λυπάμαι , μεσιέ και μαντάμ Μπονφουά,
δεν υπάρχουν θέσεις για σήμερα.
Όλο το εστιατόριο είναι ρεζερβέ από
παλιούς συμφοιτητές στη Σορβόνη το Μάη του 68!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου