ΕΙΣ ΕΝΘΥΜΗΣΙΝ

ΕΙΣ ΕΝΘΥΜΗΣΙΝ

1

"Ποτέ πριν δεν ακούστηκαν οι θείες καμπάνες να χτυπούν
γι' αυτούς που λείπουν.
Ποτέ πριν δεν άναψαν οι γιορτινές λαμπάδες της Λαμπρής,
γι' αυτούς που για πάντα λείπουν.
Ποτέ πριν, σαν απόψε, δεν κατεπόθη ο θάνατος εις νείκος,
γι' αυτούς που λείπουν, αποδημητές , στη χώρα του πολέμου! [....]

Ο λόφος, Κέρκυρα 1952.

Ιάσων Δεπούντης
(1919-2008)
Για την φανατική του προσήλωση στην Ποίηση...
Για την ακαταπόνητη, έως το τέλος, εργατικότητά του...
Για το απροσκύνητο πνεύμα του. Πόσοι, άραγε, νεοέλληνες
συγγραφείς παραιτήθηκαν στα πενήντα τους από τη δουλειά τους και
προτίμησαν την υπερορία, δείχνοντας έμπρακτα την απέχθειά τους
στη Χούντα των συνταγματαρχών;

***
2
Για την ανιδιοτελή αγάπη της προς την Τέχνη και τον Άνθρωπο.
Για τη γενναιόδωρη προσφορά της στη Θεσσαλονίκη.
Για την αρχοντιά, τη λεβεντιά, το ανώτερο, εν γένει, ήθος της.

ΑΛΙΚΗ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Η στάση ζωής της ένας φάρος αισιοδοξίας
για τους πελαγοδρομούντες
μέσα στο αφρισμένο πέλαγος του χυδαίου
νεοελληνικού νεοπλουτισμού...