Τι συμβαίνει στις ελληνικές φυλακές;

Τι συμβαίνει με τις ελληνικές φυλακές;
Ποιον αιώνα διανύουν;
243 χρόνια μετά από το μνημειώδες έργο
του Καίσαρα Μπεκαρία "Περί αδικημάτων και ποινών",
που σημειωτέον μεταφράστηκε από τον Αδαμάντιο Κοραή,
χρειάζεται να συζητάμε για τον εκσυγχρονισμό
του σωφρονιστικού μας συστήματος;
Πόσοι θάνατοι κρατουμένων πρέπει ακόμα να συμβούν,
πόσες οργίλες ανακοινώσεις θα βγουν από τις ενώσεις
των δικηγόρων μας και πόσες προσπάθειες θα κάνει
ο Συνήγορος του Πολίτη, για να λύσει επιτέλους τη σιωπή του
το Υπουργείο Δικαιοσύνης και να διατάξει
τους δεσμοφύλακες να συμπεριφέρονται ανθρώπινα
στους κρατούμενους και στους συγγενείς τους;
Γιατί δε διευκολύνεται το έργο των συνηγόρων τους;
Ποιος έχει το δικαίωμα να εμποδίζει τις ανεξάρτητες αρχές
να επισκέπτονται τους χώρους των φυλακών , για να διαπιστώνουν αν
γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή που εξαντλεί όλη την
αυστηρότητά της πάνω σε άρρωστους ανθρώπους , ενώ
είναι λίαν φιλάνθρωπη απέναντι σε απατεώνες ολκής;
Το έχουμε ξαναπεί διά στόματος Μπεκαρία:
"Άλλο η αυστηρότητα και άλλο η αγριότητα!".
Ποιος εκχώρησε το δικαίωμα σε κάποιους να
γράφουν στα παπούτσια τους τους νόμους
και την ανθρωπιστική μας παράδοση
και να συμπεριφέρονται σε ανθρώπους λες και είναι ζώα;
Απαντήστε , κύριε Παπαληγούρα!
Και μην ξεχνάτε : ο ελληνικός λαός δε σας εξέλεξε
για να πεθάνουν επί των υπουργικών ημερών σας όλοι
οι φυλακισμένοι τοξικομανείς και οι φορείς του AIDS
στα άβατα των φυλακών, αλλά για να τους εξασφαλίσετε
με περισσή κοινωνική ευαισθησία καλύτερες συνθήκες
διαβίωσης. Όπως δηλαδή ταιριάζει να συμπεριφερόμαστε
στους άρρωστους συνανθρώπους μας...