«Ἐκεῖνοι ποὺ ἀνακήρυξαν πατέρες/ τοὺς ἑαυτούς τους δίχως νἄχουν σπείρει,/ χειρότεροι εἶναι ἀπὸ κάποιες μητέρες/ ποὺ τριγυρνοῦν στὰ ἄνθη γιὰ τὴ γύρη»

 

Σονέττα πρὸς παλαίμαχο Μεσσία

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ 

neoplanodion.gr

Ι.

Ἐκεῖνοι ποὺ ἀνακήρυξαν πατέρες
τοὺς ἑαυτούς τους δίχως νἄχουν σπείρει,
χειρότεροι εἶναι ἀπὸ κάποιες μητέρες
ποὺ τριγυρνοῦν στὰ ἄνθη γιὰ τὴ γύρη

γιατὶ δίχως ἀπόγονους νομίζουν
πὼς πλήθυναν τὴ γῆ μὲ φωτοκόπιες.
Πτηνὰ ἐνδημικὰ ποὺ ἀλληθωρίζουν
σὲ πτήσεις διεθνεῖς, μὰ μόνο ἐντόπιες

μικρὲς κι’ ἀδέξιες διαδρομὲς πετᾶνε
θυμίζοντας φραγκόκοτα ἢ κότα
λειράτη, γερασμένη. Μὲ τὰ χνῶτα

τὸ ἀνάστημα τοῦ ἀετοῦ μετρᾶνε.
Κι’ αὐτὸ ποὺ ἴσως γιὰ γάλα τοὺς μυρίζει
ἡ νιότη εἶναι ποὺ τοὺς κατακρημνίζει.

 

 

ΙΙΙ.

Νιώθω τῆς ἐπιβίωσης τὸ πάθος.
Κι’ ἐγὼ πληρώνω ἀρχὲς τοῦ μήνα νοῖκι
καὶ σκέφτομαι συχνὰ μὴν κάνω λάθος·
ἂν ξεχαστῶ ἥττα γίνεται ἡ νίκη.

Δίχως ἰδιοκτησία τί θ’ ἀφήσω;
Τὸ ξέρω, νιώθεις τὸ ἴδιο, γιά φαντάσου!
Γι’ αὐτὸ καὶ σκέφτομαι προτοῦ μιλήσω,
μὴν τύχει κι’ ἐκτεθῶ ‒ σὰν τὰ γραπτά σου.

Περίμενα ἀπάντηση, ἔστω κάτι,
μὰ ὄχι καὶ στὸ φέησμπουκ, νισάφι.
Δὲν ξέρεις πὼς σιωπὴ = χρυσάφι;

Κατάλαβα ὡστόσο τὸ γινάτι,
γι’ αὐτὸ καὶ συγχωρῶ γραπτὰ σὲ ὀθόνη
ἀπέναντι στὸν νέο ποὺ σ’ τὰ χώνει.

ιορθώνω ἀργά, γι’ αὐτὸ καὶ ὑποφέρεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Γαλανάκης, Θανάσης

Ὁ Θανάσης Γαλανάκης γεννήθηκε τὸ 1993 στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ ζεῖ. Ἀπασχολεῖται στὸν χῶρο τῶν ἐκδόσεων ὡς ἐπιμελητής, διορθωτής, σελιδοποιός, σχεδιαστὴς ἐκδόσεων κ.ἄ. Τὸ πρῶτο του ποιητικὸ βιβλίο ἦταν Τὰ Καναρίνια (Ἀθήνα, Σμίλη, 2019). Εἶναι ἀρχισυντάκτης τοῦ περιοδικοῦ Νέου Πλανόδιον.