Κυριακή, Ιουλίου 07, 2024

Πώς ο Ερντογάν συντηρεί το φασισμό μέσα και έξω από την Τουρκία

 Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν


Euro 2024 / Ο Ερντογάν δίνει πάσα στο φασισμό

Ραγκίπ Ντουράν

Ένα δεινό δεν έρχεται ποτέ μόνο του. Ακολουθεί ένας ενδεικτικός κατάλογος των δεινών που συνέβησαν στην Τουρκία την περασμένη εβδομάδα. Εφιαλτικές μέρες…

Η 2α Ιουλίου ήταν η 31η επέτειος της σφαγής της Σεβάστειας (στην ανατολική Ανατολία) όπου 35 διανοούμενοι, καλλιτέχνες και ακτιβιστές της αριστεράς και αλεβίτες λιντσαρίστηκαν και σκοτώθηκαν σε ένα ξενοδοχείο, που πυρπολήθηκε από τον ισλαμιστικό όχλο. Οι δυνάμεις της τάξης δεν παρενέβησαν.

Ένας νεαρός εργάτης από τη Συρία, ο 17χρονος Αχμέτ Χαντάν Ελ Ναΐφ, ξυλοκοπήθηκε και σκοτώθηκε στο Σερίκ της Αττάλειας στο Νότο. Τρεις θύτες, Τούρκοι, κατηγορούμενοι για φόνο με ρατσιστικά κίνητρα, συνελήφθησαν.

Δεκάδες ένοπλοι τζιχαντιστές (οργανωμένοι, εκπαιδευμένοι και χρηματοδοτημένοι από την Άγκυρα για να πολεμήσουν τους Κούρδους) επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και άλλες στρατιωτικές δομές στις κατεχόμενες από τον τουρκικό στρατό περιοχές της Συρίας του βορρά. Οι τουρκικές σημαίες κάηκαν, τα φορτηγά και τα άλλα οχήματα με τουρκικές πινακίδες κυκλοφορίας έγιναν στόχοι… σκοποβολής. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, πολλοί ισλαμιστές και Τούρκοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους.

Αμέσως μετά τις επιθέσεις των Σύριων ισλαμιστών, όχλοι Τούρκων εθνικιστών, ορκισμένων εχθρών των Σύριων, επιτέθηκαν στα μαγαζιά και τα σπίτια Σύριων προσφύγων, σε περισσότερες από πέντε περιοχές της Τουρκίας, ως αντίποινα.

Ειδικοί και πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι το αντιτουρκικό αίσθημα ενισχύεται ανάμεσα στις τάξεις των ενεργών τζιχαντιστών στη Συρία, στις περιοχές που βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή, ύστερα από τις πρωτοβουλίες της Άγκυρας, που θέλει να καταλήξει σε συμφωνία με τη Δαμασκό. Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε και τις εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ της Άγκυρας και των ισλαμιστών μισθοφόρων της από τη μια πλευρά και τις αντιφάσεις μεταξύ διαφόρων ισλαμιστικών ομάδων από την άλλη.

Οκτώ Κούρδοι δημοσιογράφοι, που είχαν κατηγορηθεί για προπαγάνδα υπέρ μιας τρομοκρατικής οργάνωσης συνελήφθησαν στο 2022 και αφέθηκαν ελεύθεροι πέρυσι, καταδικάστηκαν σε κάθειρξη έξι ετών και τριών μηνών ο καθένας.

Το Acik Radyo (Το Ανοιχτό Ραδιόφωνο), μια κοοπερατίβα διανοούμενων, ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων της φιλελεύθερης αριστεράς, απαγορεύθηκε από την Ανώτατη Ραδιοτηλεοπτική Αρχή (RTUK), γιατί έκανε αναφορά σε «Γενοκτονία των Αρμενίων», παρότι ένα δικαστήριο έχει προσφάτως αποφανθεί ότι αυτός ο όρος «δεν αποτελεί ούτε παράπτωμα ούτε έγκλημα».

Ο Πρόεδρος Ερντογάν συμμετείχε στη σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (Κίνα, Ρωσία, Καζακστάν, Κιργιζιστάν και Τατζικιστάν), ενώ ο υπουργός Εξωτερικών, Μ. Φιντάν, συνέχισε τις επαφές του στα BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική). Σημάδια απομάκρυνσης της Άγκυρας από τη Δύση και προσέγγισης προς το μπλοκ των αυταρχικών χωρών.

Η νίκη της εθνικής ομάδας της Τουρκίας έναντι της Αυστρίας (2-1) στο Euro 2024, που διεξάγεται στη Γερμανία, ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας με ειδική έμφαση στον χαιρετισμό των Γκρίζων Λύκων (ακροδεξιά ομάδα, απαγορευμένη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, υπεύθυνη για πολλές δολοφονίες στην Τουρκία από τη δεκαετία του 1970, τα μέλη της έχουν δικαστεί και καταδικαστεί σε βαριές ποινές φυλάκισης) από έναν Τούρκο παίκτη, τον Μελίχ Ντεμιράλ, που έβαλε τα δυο γκολ στη Λειψία – πάντα στις 2 Ιουλίου.

Η Γερμανίδα υπουργός Εσωτερικών αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι «τα γερμανικά γήπεδα δεν προσφέρονται για ακροδεξιά προπαγάνδα». Επίσης, ζήτησε από την UEFA να ξεκινήσει έρευνα. Η UEFA ξεκίνησε μια πειθαρχική έρευνα εις βάρος του Ντεμιράλ, για παραβίαση των κανονισμών της για την πάταξη του ρατσισμού. Ο Ντεμιράλ, που υποστήριξε δημόσια την πράξη του, έλαβε ποινή να μείνει εκτός γηπέδου για δυο αγώνες, σύμφωνα με τη γαλλική αθλητική εφημερίδα, L’Equipe.

Ο Γερμανός πρέσβης στην Άγκυρα προσεκλήθη στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, ενώ αργότερα, ο Τούρκος πρέσβης στο Βερολίνο έλαβε την πρόσκληση να πάει στο γερμανικό.

Οι εκπρόσωποι του Ερντογάν υποστήριξαν τον «χαιρετισμό των Γκρίζων Λύκων», που κατά τους ιστορικούς -Τούρκους ή μη- ισοδυναμεί με εκείνον των ναζί. Την ίδια στιγμή, για την Άγκυρα, την πλειοψηφία των ΜΜΕ και μια μεγάλη μερίδα των πολιτών, ο εν λόγω χαιρετισμός «δεν είναι παρά ένας απλός συμβολισμός της τουρκικότητας».

Ο Πρόεδρος Ερντογάν αποφάσισε να πάει στο Βερολίνο για να παρευρεθεί στον αγώνα του Σαββάτου μεταξύ της Τουρκίας και της Ολλανδίας.

Ο Πρόεδρος της Στρατιωτικής Ακαδημίας, ο καθηγητής Ερχάν Αφιοντσού, ιστορικός κατ’εκπαίδευση, τόλμησε να γράψει στο Χ: «341 χρόνια μετά ξανακατακτήσαμε τη Βιέννη. Είθε η ψυχή του Μουσταφά Πασά (Μέγας Βεζύρης και αρχιστράτηγος της πολιορκίας της Βιέννης το 1683) και εκείνες των μαρτύρων να αναπαύονται εν ειρήνη». Έγραψε επίσης ότι η πολιορκία της Βιέννης ήταν μέρος της ουτοπίας του «Κόκκινου Μήλου», μια ιδεολογία που ωθεί την τουρκική κυριαρχία σε όλο τον κόσμο! Εντελώς αναχρονιστική αναφορά, επισημαίνουν οι ανεπίσημοι ιστορικοί.

Ο Αμντουλκερίμ Μπαρδακτσί, ένας άλλος παίκτης της εθνικής ομάδας εκφράζεται σε όμοιους τόνους: «Πριν τους αγώνες, ακούω το εμβατήριο των Γενίτσαρων. Έτσι αποκτώ κίνητρο. Και νιώθω σαν να πηγαίνω στο πεδίο της μάχης, στον πόλεμο».

Δεν είναι λίγοι στην Τουρκία που πιστεύουν ότι η Γερμανία και η UEFA είναι οι «εχθροί» της χώρας και ότι η Δύση δε μπορεί να χωνέψει τις τουρκικές επιτυχίες.

Μια μειοψηφία διανοούμενων και ειδικών, ειδικά Κούρδων ακτιβιστών, καταφέρνουν ακόμη να αποκαλύπτουν στο διαδίκτυο αυτή την έκφραση του συνδρόμου κατωτερότητας και των εθνικιστικών – αν όχι ρατσιστικών – ανακλαστικών, που είναι αρκετά διαδεδομένα ανάμεσα στον πληθυσμό.

Η απόλυτη σιωπή της αξιωματικής αντιπολίτευσης του κεμαλικού CHP δεν εξέπληξε τους παρατηρητές, καθώς ο Οσγκιούρ Οζέλ, πρόεδρος του κόμματος αυτού, πρόσφατα είχε δηλώσει ότι «στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής η αντιπολίτευση στηρίζει πάντα την εξουσία, δηλαδή το τουρκικό Κράτος».

Ενώ το άθλημα θα όφειλε θεωρητικά να είναι ένα μέσο για την ειρήνη και τη χαρά, η τουρκική εξουσία, που υποστηρίζεται από τις λαϊκές μάζες και την επίσημη αντιπολίτευση, λίγο πολύ έχει καταφέρει να κάνει το ποδόσφαιρο ένα σύμβολο εθνικιστικής αντίδρασης και ρατσισμού και επιπλέον ένα πεδίο διπλωματικής σύγκρουσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Traffic (2000) : Μία συγκλονιστική ταινία σαν ντοκιμαντέρ για τα ναρκωτικά

  Το Traffic είναι μια κινηματογραφική αμερικανική ταινίου είδους εγκληματικού δράματος του 2000 σε σκηνοθεσία του Στίβεν Σόντερμπεργκ και...