ΕΛΛΑΔΑ 1950-2022 : Η διαδρομή των Ελλήνων από τα σωρευτικά ΑΝΕΥ της απελπιστικής στέρησης στα προκλητικά ΕΥ της τεχνητής ευμάρειας , για να πέσουν στα καθολικά σχεδόν ΦΕΥ της παταγώδους χρεοκοπίας. Ένας έξοχος απολογισμός...

 

1950 -- 2022 : Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ "ΑΝΕΥ ",  ΤΟΥ " ΕΥ ", ΤΟΥ " ΦΕΥ "

 

Ιωάννης Κωσταράς

facebook:ιωαννης κωσταρας

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερες λέξεις για να χαρακτηριστεί η μεταπολεμική Ελλάδα, από τις τρεις λεξούλες που προαναφέρθηκαν, μία πρόθεση, ένα επίρρημα κ ένα επιφώνημα. Τόση δύναμη έχουν κι ας μην τούς φαίνεται !

Η πρόθεση " άνευ ", που συντάσσεται πάντα με γενική πτώση και σημαίνει στέρηση, ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα των δεκαετιών του 1950 ,του 1960 κ του μισού του 1970...

Η κατερειπωμένη , διχασμένη και καθημαγμένη (γεμάτη από αίμα) Ελλάδα, στις αρχές του 1950, άρτι εξελθούσα εκ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και εκ του Εμφυλίου πολέμου, ξεκίνησε πάλι από την αρχή την ανοικοδόμησή της .

Ξεκίνησε από το ΑΝΕΥ .......

 

Άνευ ηγετών ικανών και σπουδαίων πολιτικών κομμάτων

Πατώντες επί των ακάνθων και των βάτων, άνευ υποδημάτων, άνευ ενδυμάτων ,

Άνευ τροφής αρκετής και πλουσίων γευμάτων,

Άνευ αναπαύσεως εκ των επιπόνων καθημερινών καμάτων ,

Εργαζόμενοι τιμίως , άνευ απάτης, ουδέποτε πατώντες επί πτωμάτων,

Υπομένοντες άνευ παραπόνων τους κινδύνους εκ των ανέμων , του ηλίου και των ομβρίων υδάτων ,

Άνευ οχημάτων, διανύοντες πορείες ατελείωτες πεζή ή μετά ποδηλάτων,

Άνευ χρωμάτων, άνευ χρημάτων,

Άνευ λύσεων επί των καθημερινών βασικών

προβλημάτων,

Άνευ των αναγκαίων προς το ζην έως και άνευ αποπάτων,

Άνευ της δυναμικής παρουσίας των νεαρών Ελλήνων, των εις αλλοδαπάς χώρας μεταναστευσάντων και εκ της ημεδαπής φευγάτων,

Εν τέλει άνευ όλων όσων συντελούν στην απόλαυση ψυχών τε και σωμάτων ......

Όμως, άνευ φόβου πλέον, άνευ αρνητικών συναισθημάτων ,

Άνευ πολέμου και άνευ εξ αυτού θυμάτων,

Άνευ κατακτητών, άνευ εκτελέσεων, άνευ ενδόξων θανάτων,

Άνευ πισομαχαιρωμάτων ....

Και οπωσδήποτε ουκ άνευ πατριωτικών φρονημάτων, ελπίδων και για μια καλύτερη Ελλάδα οραμάτων !

Οι άνθρωποι του '50, οι παππούδες μας,οι γονείς μας

Πολέμησαν, νίκησαν ή ηττήθηκαν

Όμως δεν πτοήθηκαν,

Μια Ελλάδα Νέα, Δυνατή, Δημοκρατική,Ευρωπαϊκή οραματίστηκαν

Και στην δημιουργία της με πάθος ευθύς κινήθηκαν...

Και... Ω του θαύματος!

Στα μέσα του '70, μετά από την δύσκολη περίοδο της Δικτατορίας, η ζωή των Ελλήνων παύει να είναι ασπρόμαυρη ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου, βασανισμένη και δακρύβρεχτη , γυρισμένη σε φτωχογειτονιές της Αθήνας....σε λασπόδρομους και σε χαμόσπιτα, με ανθρώπους να παλεύουν για το μεροκάματο...

Τώρα έρχεται το χρώμα στον κινηματογράφο και στη ζωή των Ελλήνων, στην αρχή Technicolor αλλά αργότερα αληθινό .

Οι Έλληνες ζούμε πια την πολυτέλεια ενός μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη !

Ζήτω το ευ ζην!

Το ζην τό έχουμε πια εξασφαλίσει....

Το επίρρημα "ευ " σημαίνει " καλώς " και δηλώνει τρόπο. Νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στην εποχή που αρχίζει από τα μέσα του '70 κ φτάνει μέχρι τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000.

Είναι η εποχή της ευδαιμονίας, η χρονική περίοδος κατά την οποία οι Έλληνες ζούμε

" ανειμένως διαιτώμενοι " , δηλαδή χαλαρά, άνετα, όπως έγραψε ο Θουκυδίδης και είπε ο Περικλής για τους Αθηναίους του Χρυσού Αιώνα.

Ή Ελλάδα απολαμβάνει το ΕΥ !

Εύγε Ελλάδα που αποκατέστησες την Δημοκρατία, που τόλμησες πολιτικές αλλαγές, που ανέδειξες Μεγάλους πολιτικούς αρχηγούς......

Εύγε Ελλάδα που ανήκεις πια στην Ενωμένη Ευρώπη.....

Εύγε Ελλάδα που μπορείς να κατακτήσεις πλέον την Ευρώπη πανταχόθεν και να γίνεις number one στη Eurovision , στο Eurobasket ....

Εύγε Ελλάδα, όταν λιώνεις από συγκίνηση ακούγοντας "Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο! "...

Εύγε Ελλάδα, που πήγες στη Στοκχόλμη και παρέλαβες το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για δεύτερη φορά.......

Εύγε Ελλάδα, που τέλεσες εν θριάμβοις τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004......

Ο Έλλην είναι πλέον Ευρωπαίος, Ευρωζωνιστής, Ευζωιστής, Ευρύνους, Ευπρόσιτος, Εύνους, Ευπροσάρμοστος, Ευδιάθετος, Ευέλικτος, Ευαίσθητος, Εύελπις, Εύχαρις...

Ή Ελλάς είναι ευτυχισμένη όταν χειροκροτεί την επιστροφή του Καραμανλή, όταν υπογράφεται η είσοδός της στην ΕΟΚ, όταν εκλέγεται πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου......όταν αγοράζει έγχρωμη τηλεόραση ,καινούριο αυτοκίνητο, ηλεκτρονικό υπολογιστή και κινητά τηλέφωνα....όταν ταξιδεύει στο Λονδίνο , Βιέννη και Αράχωβα τα Χριστούγεννα, στην Μύκονο το καλοκαίρι, στην Κούβα, Ταϋλάνδη και Μαλδίβες όλες τις εποχές....... όταν αποκτά και πληρώνει με κάρτα.....όταν διασκεδάζει σε γάμους, στα σκυλάδικα της Εθνικής οδού και στα κυριλέ clubs κ music halls της Αθήνας .....όταν τρώει Caesars salads , δοκιμάζει οίνους και καραμελωμένα καρύδια σε όλα τα φαγητά ,στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, στου Ψυρρή της Αθήνας και στην Καλντέρα της Σαντορίνης...... όταν μιλάει μόνο για επενδύσεις και Χρηματιστήριο....όταν κολυμπάει μόνο σε πισίνες και ονειρεύεται ιδιωτική πισίνα......

Φάγαμε....Ήπιαμε...Χορτάσαμε....Βαρεθήκαμε..

Φτάσαμε στο εξεζητημένο, στο υπερβολικό .

Είδα κτηνοτρόφους να πηγαίνουν με πανάκριβα BMW αυτοκίνητα στα μαντριά τους...

Είδα τεράστια και πολυτελή jeeps να κυκλοφορούν στους στενούς ανηφορικούς δρόμους στο Κολωνάκι ....

Είδα 3-4 φύλλα μαρουλιού να ποζάρουν καμαρωτά,παρέα με ολίγα τρίμματα τυριού παρμεζάνα κ αμυγδάλου , όχι απλού αλλά καραμελωμένου, μέσα σε τεράστιο πιάτο, να με φλερτάρει πρόστυχα, αντί 6.000 δραχμών και να μην μπορώ να το αποφύγω γιατί θα με περιφρονούσαν όλοι!

Και ξαφνικά μία ωραία πρωία του 2009 ξυπνήσαμε και αντιληφθήκαμε ότι δεν λειτουργεί η μηχανή του Espresso ... η πισίνα είναι άδεια.....λείπει το αυτοκίνητο και, το χειρότερο, έχουν φύγει οι παχιές αγελάδες από το σταύλο μας και έχουν απομείνει κάτι λίγες και μάλιστα ισχνές......

Έχει αρχίσει η εποχή της οικονομικής κρίσης , που κρατάει μέχρι σήμερα , δυστυχώς επιδεινωμένη !

Ή εποχή του " φευ " είναι εδώ!

Κλάψε με , Μάνα , κλάψε με !

Το "φευ" είναι επιφώνημα σχετλιαστικό και σημαίνει Αλίμονό μου, Δυστυχία μου !

( σχέτλιος είναι ο δυστυχής)

Το επιφώνημα αυτό συνοδεύεται πολλάκις με γενική πτώση που δηλώνει την αιτία της δυστυχίας....... και ήταν πολύ διάσημο στην αρχαία ελληνική Τραγωδία, βεβαίως.

Κάλλιστα μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και σήμερα που υποφέρουμε από την επιδημία του κορωνοϊού και των μεταλλάξεών του, τον " έχθιστο λοιμό ", όπως χαρακτηρίζει ο Σοφοκλής τον λοιμό των Θηβών, στην τραγωδία του   " Οιδίπους τύραννος ".

Ή ζωή μας πια θυμίζει τραγωδία, στην οποία εμείς οι σχέτλιοι πρωταγωνιστές, Οιδίποδες, Ιοκάστες, Αγαμέμνονες, Κλυταιμνήστρες, Αχιλλείς, Θησείς, Ιάσονες, Μήδειες, Ηλέκτρες.........θρηνούμε διαρκώς.

Φευ της των χρημάτων κρίσης !

Φευ της εκ της επιδημίας θλίψης !

Φευ της πρώην ζωής μας απολεσθείσης !

Φευ της μη ορατής λύσης !

Και το μέλλον ;

Μέλαν, μάλλον , όχι πια ανέμελον !