Στέλιος Κούλογλου : "Διεύρυνση ή μη του ΣΥΡΙΖΑ; Ιδού η λάθος απορία"

Tι σημαίνουν όλα αυτά για τα διλήμματα που βασανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο καιρό;

Θα ξεκινήσω από δύο διεθνή παραδείγματα. Στα πρόσφατα αφιερώματα για τα 40 χρόνια από την εκλογική νίκη του Φρανσουά Μιτεράν, ρεπόρτερ της Le Monde επισκέφθηκαν την παλιά εκλογική του περιφέρεια, με επίκεντρο ένα χωριό που είχε καεί από τους Ναζί και όπου κυριαρχούσε τις μεταπολεμικές δεκαετίες η αριστερά.
 
Ανακάλυψαν ότι οι Σοσιαλιστές είναι σχεδόν εξαφανισμένοι, όπως και το άλλοτε κραταιό ΚΚ, του οποίου πολλοί ψηφοφόροι μετακινήθηκαν προς την εθνικιστική ακροδεξιά. Δεν είναι ότι τα κοινωνικά προβλήματα λύθηκαν, το αντίθετο, Αλλά οι κάτοικοι θεωρούν ότι οι αριστεροί χάθηκαν από την καθημερινότητα τους και συγχρόνως επιστρέφουν στις παραδοσιακές αξίες (έθνος, οικογένεια, κοινότητα) που προβάλλει η ακροδεξιά.
 
Ίδιο μοτίβο στις πρόσφατες εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία, όπου οι Εργατικοί έχασαν παραδοσιακά εκλογικά τους κάστρα, ακόμη και σε περιοχές όπου ένας στους επτά είναι άνεργος. και η παιδική φτώχεια στο 50%.
 
«Δεκαπέντε χιλιάδες ψηφοφόροι στο εργατικό Χάρτλπουλ, υποστήριξαν έναν συντηρητικό υποψήφιο που είχε μηδενική σύνδεση με την πόλη τους»,  σχολίαζε ο γνωστός Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον. «Με τους Συντηρητικούς να έχουν να επιδείξουν ένα από τα χειρότερα ποσοστά θανάτων στον κόσμο στην πανδημία και με την κυβέρνηση Τζόνσον να βυθίζεται βαθιά στη διαφθορά.. Αντίθετα, οι Εργατικοί έχασαν 8.000 ψήφους από τις εκλογές του 2019».
 
Η σχεδόν πλήρης εξαέρωση του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι ήττες των Εργατικών στην Αγγλία και η μεγάλη υποχώρηση των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, αντανακλά μια γενικότερη, ιστορικών διαστάσεων καθοδική πορεία της ευρωπαϊκής αριστεράς, με την εξαίρεση των σοσιαλιστών της Ιβηρικής.
 
Έχει να κάνει με την απομάκρυνση των κομμάτων από την κοινωνική τους βάση, την υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών (το πλήρωσε και το ΠΑΣΟΚ)  και μια γενικότερη συντηρητική στροφή των σύγχρονων κοινωνιών. «Πώς μπορούν να υποστηρίξουν τους συντηρητικούς όταν ένα τέταρτο των δικών τους παιδιών ζουν σε συνθήκες φτώχειας;», ρωτούσε ο Μέισον. «Η απάντηση είναι προφανής σε όποιον έχει χτυπήσει τις πόρτες (για ρεπορτάζ): η εκλογική τους συμπεριφορά υπαγορεύεται τώρα κυρίως από την ταυτότητά τους, όχι από το οικονομικό τους συμφέρον ». 
 
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τα διλήμματα που βασανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο καιρό;
 
Πρώτον. Η προσχώρηση Σοσιαλιστών, κεντροαριστερών  στελεχών κλπ είναι ασφαλώς θετική. Τα κόμματα είναι σαν τις εκκλησίες: όποιος μπαίνει και προσκυνάει γίνεται δεκτός (με την εξαίρεση φυσικά όσων έκλεβαν το παγκάρι- όχι όσων έλεγαν άλλη προσευχή). Μερικοί στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι το 2015 κατέφθασαν εκατομμύρια αριστεροί από άλλο πλανήτη και τους ψήφισαν. Του ΠΑΣΟΚ ψηφοφόροι, βασικά ήταν.
 
Δεύτερον, οι επώνυμες προσχωρήσεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Τα πρώην στελέχη-υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που προσχώρησαν προεκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ κερδίζοντας και χαρτοφυλάκια, είναι αμφίβολο αν έφεραν περισσότερους ψήφους από αυτούς της οικογένειας τους.(και δεν ευθύνονται οι ίδιοι για αυτό)
 
Τρίτον, πολλοί ψηφοφόροι ψηφίζουν με βάση παραδοσιακές αξίες. Έτσι εξηγείται , σε σημαντικό βαθμό, η δημοσκοπική ανθεκτικότητα της ΝΔ παρά τα φαινόμενα διαφθοράς, τις κωλοτούμπες και την προφανή κυβερνητική ανικανότητα (για αυτό και στον Κ. Μητσοτάκη αποτελεί σημαντικό πρόβλημα η εγκληματικότητα, στους αντίποδες της παραδοσιακής αξίας « του νόμου και της τάξης»). Ανάποδα, εξηγεί και τη μικρή επιρροή της ΝΔ στη νεολαία.
 
Τέταρτον, έχουμε μπει σε μια νέα εποχή, όπου οι παλιές συνταγές είναι για το «χρονοντούλαπο της ιστορίας». Δεν είναι ότι έχουν χαθεί οι διαφορές ή οι διαχωριστικές γραμμές αριστεράς-δεξιάς, όπως γράφεται κατά καιρούς. Υπάρχουν και με το παραπάνω, αλλά πρέπει να συνυπολογιστούν οι αλλαγές στην εργασία, στις σχέσεις παραγωγής, στον τρόπο ζωής και στην ιδεολογία. Στις ΗΠΑ υπήρχαν παλιότερα πανίσχυρα συνδικάτα. Κάτω από ειδικές συνθήκες, οι εργαζόμενοι σε μια γιγαντιαία αποθήκη της Amazon ψήφισαν πρόσφατα, σε δημοψήφισμα, κατά της ίδρυσης σωματείου.
 
 Χρειάζονται λοιπόν νέες ιδεολογικές-πολιτικές προσεγγίσεις και νέες, διευρυμένες μορφές οργάνωσης, ιδίως για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει βαθιές ρίζες στις τοπικές κοινωνίες ή στα συνδικάτα.  Αν, αντί αυτό να γίνει αντιληπτό, γίνεται κουβέντα για τον Συμεών Κεδίκογλου, πάει να πει ότι το κομματικό σώμα δεν έχει καταλάβει ότι το 2015 είναι ανεπανάληπτο.

Πηγή:Tvxs.gr