Τα «ανθελληνικά» στοιχεία, οι Έλληνες μετανάστες και η Δικαιοσύνη
Ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, εφέτης Χριστόφορος Σεβαστίδης και η πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων και αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου Αννα Ζαΐρη
Ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χρ. Σεβαστίδης μιλώντας σε συνέδριο τόνισε πως η στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων για την εγκληματικότητα, όπως οι μετανάστες, είναι ακραία, αντιεπιστημονική και οδηγεί σε εκφασισμό. ● Υπενθύμισε πως και οι Ελληνες μετανάστες στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα στοχοποιούνταν για εγκλήματα συμπατριωτών τους ● Το επιχείρημα αυτό προκάλεσε την αντίδραση της μειοψηφίας που υποστήριξε ότι τα στοιχεία που παρέθεσε ο κύριος Σεβαστίδης είναι «ανθελληνικά», παρά τη σωρεία πηγών που τα επιβεβαιώνουν.
Νέο επεισόδιο στη δημόσια αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕνΔΕ) πυροδοτήθηκε από τις αντιδράσεις εκπροσώπων της μειοψηφίας σε όσα ανέφερε ο πρόεδρος της Ενωσης, εφέτης Χριστόφορος Σεβαστίδης, στο συνέδριο που διοργανώθηκε από την ΕΔΕ και το Εργαστήριο Ποινικού Δικονομικού Δικαίου ΔΠΘ στις 29 Μαΐου με θέμα «Ζητήματα από την πρακτική εφαρμογή του νέου Ποινικού Κώδικα».
Ο κ. Σεβαστίδης επέμεινε ότι η σχετική συζήτηση πρέπει να γίνεται «με όρους επιστημονικούς», ενώ στην Ελλάδα συχνά «η δημαγωγία και ο λαϊκισμός ποδηγετούν τα πορίσματα της επιστήμης» και αυτά αξιοποιούνται «μόνο όταν συμπίπτουν με τους προκαθορισμένους πολιτικούς στόχους». Κατά τον πρόεδρο της ΕΔΕ, «η νομική επιστήμη στη χώρα μας ετεροκαθορίζεται από τις ανορθολογικές κραυγές των μέσων ενημέρωσης και των “αγανακτισμένων πολιτών” που διψούν για εκδίκηση και απαιτούν διαρκώς αυστηροποίηση της νομοθεσίας».
Αλλά, όπως εξηγεί ο ίδιος, «η αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας δεν συνδέεται επιστημονικά με τη μείωση της εγκληματικότητας, ούτε αυτή εξαλείφεται εάν δεν ξεριζωθούν τα κοινωνικά και οικονομικά αίτια που την γεννούν». Μάλιστα ο κ. Σεβαστίδης αναφέρθηκε στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σύμφωνα με τις οποίες ακόμα και για τα σοβαρότερα εγκλήματα «για να είναι συμβατή η ποινή με τη Σύμβαση πρέπει να υπάρχει μια προοπτική απελευθέρωσης για τον κρατούμενο, όσο και μια ενδεχόμενη επανεξέταση της ποινής του».
Λίγες μέρες νωρίτερα μιλώντας στον ANT1 (17.5) η πρόεδρος της Ενωσης Εισαγγελέων και αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Αννα Ζαΐρη, είχε αποδώσει την αύξηση της εγκληματικότητας στους μετανάστες, λέγοντας ότι «η Ελλάδα ήταν μια κοινωνία που είχε παράδοση στην αξία της ανθρώπινης ζωής» και η έξαρση στις δολοφονίες «οφείλεται στην εισροή πληθυσμών οι οποίοι δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες για τη ζωή με τον Ελληνα. […] Οταν αυξάνουν οι ομάδες που δεν έχουν την ίδια αντίληψη για την ζωή, ανατρέπεται η ισορροπία και η ειρήνη από τη μεγάλη ανάμειξη των πληθυσμών».
Οι ψευδαισθήσεις
Ο κ. Σεβαστίδης απέκρουσε ως «ακραίες και αντιεπιστημονικές» τις τοποθετήσεις που «συνδέουν το έγκλημα με τους αλλοδαπούς, οι οποίοι τάχα δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες με τους Ελληνες». Και εξήγησε: «Αποδεχόμαστε σχετικά εύκολα ότι ο λαός μας γνώρισε πολλές φορές στην ιστορία του τη μετανάστευση, τους διωγμούς, την προσφυγιά, αρνούμαστε όμως πεισματικά να παραδεχτούμε ότι οι συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι Ελληνες τούς οδήγησαν πολλές φορές στην τέλεση ειδεχθών εγκλημάτων. Λυπάμαι εάν θα χαλάσω τις ψευδαισθήσεις κάποιων, αλλά πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή στην Αμερική των αρχών του 20ού αιώνα: στις 12 πρώτες εβδομάδες του 1909 στο Σικάγο σε σύνολο 149 ειδήσεων στον τοπικό Τύπο, οι 78 (ποσοστό 52,3%) αφορούσαν πραγματικά εγκληματικά περιστατικά με δράστες Ελληνες μετανάστες».
Παρέθεσε μάλιστα έναν σχετικό πίνακα των αμερικανικών υπηρεσιών του 1929, στον οποίο εμφανίζονται οι Ελληνες μετανάστες να κατέχουν τα σκήπτρα στο έγκλημα σε αναλογία με τον πληθυσμό τους εκείνη την περίοδο.
Το συμπέρασμα του προέδρου της ΕΔΕ ήταν ότι «η εγκληματικότητα έχει τις κύριες αιτίες της στην αδυναμία πολιτικής επίλυσης κοινωνικο-οικονομικών προβλημάτων και δεν αντιμετωπίζεται με την εύκολη θυματοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, ούτε με την υιοθέτηση αντιεπιστημονικών αντιλήψεων. Οπου επιχειρήθηκε αυτή η συνταγή απέτυχε στον σκοπό της, εξέθρεψε όμως την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, την κοινωνική περιθωριοποίηση και έβαλε γερά τις βάσεις της ανόδου φασιστικών κομμάτων στην εξουσία».
Οι τεκμηριωμένες αλλά «δύσκολες» θέσεις του κ. Σεβαστίδη προκάλεσαν την αντίδραση των εκπροσώπων της μειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕνΔΕ
(Μ. Στενιώτη, Κ. Βουλγαρίδης, Ν. Βελίας, Μ. Φωτάκης).
Με ανακοίνωσή τους χαρακτήρισαν «ανθελληνικά» τα στοιχεία που παρέθεσε ο πρόεδρος, τον καλούν «να εκθέσει επίσημες και έγκυρες πηγές άντλησης των στοιχείων που επικαλέσθηκε», εννοώντας «στοιχεία από τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού», και δηλώνουν βέβαιοι ότι «η συσσωμάτωση των συμπατριωτών μας στην κοινωνία της χώρας υποδοχής ήταν άμεση και τεράστια, με πλήρη συνείδηση της εθνικής μας ταυτότητας και των αρετών της και της πατρογονικής ιστορικής κληρονομιάς μας».
Ο κ. Σεβαστίδης σήκωσε το γάντι και επανήλθε: «Όπως όλοι οι γνήσιοι δημαγωγοί που σέβονται την ιστορική τους διαδρομή, αμφισβητούν μετά βδελυγμίας τις επίσημες έρευνες για τα εγκλήματα που καταγράφηκαν στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα από τους πρώτους Ελληνες μετανάστες και είναι αποτυπωμένες στον Τύπο της εποχής. Προσπαθούν αγωνιωδώς μέσα από εθνικιστικές κορόνες να συγκαλύψουν τις σκοταδιστικές θέσεις που εκφράζουν για ένα έθνος που δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα, θυμίζοντας έντονα τις αντιλήψεις του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού. Η αλήθεια είναι ότι από τους συγκεκριμένους “συναδέλφους” δεν περιμέναμε κάτι παραπάνω».
Οι πηγές
Αντίθετα από αυτά που κατάλαβαν οι επικριτές του, ο κ. Σεβαστίδης, αφού αναφέρθηκε στην πηγή του («Εκθεση Ουίκερσαμ», Thorsten Sellin «Culture Conflict and Delinquency», Νέα Υόρκη 1938, αναδημοσίευση εφ. «Ελευθεροτυπία», 21.3.1998), εξήγησε ότι ο διαπρεπέστατος κοινωνιολόγος Σέλιν, από τους πρωτοπόρους της επιστημονικής εγκληματολογίας, γράφει: «Υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι ο μετανάστης είναι αντικείμενο μιας διαφορετικής μεταχείρισης από τη διοίκηση και τη Δικαιοσύνη. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην προέλευσή του και εν μέρει στην οικονομική και κοινωνική του κατάσταση. Ο,τι και να συμβαίνει, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συλληφθεί και να καταδικαστεί ένας μετανάστης παρά ένας γηγενής αυτής της χώρας. Και όταν συλλαμβάνεται είναι πιθανότερο να καταδικαστεί σε μεγαλύτερη ποινή ο μετανάστης παρά ο γηγενής».
Το
ότι δεν κατάλαβαν όσα λέει ο κ. Σεβαστίδης αποδεικνύεται από την
ανταπάντηση της εκπροσώπου της μειοψηφίας κ. Στενιώτη,
Ακούσια δικαίωση
Άθελά τους οι επικριτές του προέδρου τον δικαιώνουν απολύτως. Γιατί πράγματι υπήρξε κατά καιρούς στις ΗΠΑ αντιμεταναστευτικό ρεύμα εναντίον κάθε νεοεισερχόμενου κύματος μεταναστών, γεγονός που υποδαύλιζε ο Τύπος. Αλλά αυτό ακριβώς υποστηρίζει ο κ. Σεβαστίδης και οι πηγές του. Σημειώνει ότι όπως αντιμετώπισαν αυτή την εχθρότητα οι συμπατριώτες μας μετανάστες που βρέθηκαν στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα και όπως διογκώθηκε από τον Τύπο κάθε μικρή ή μεγάλη παραβατική πράξη τους, έτσι έγινε τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας με την υποδοχή των προσφύγων και των μεταναστών. Και χρέος των δικαστών είναι ακριβώς να αρθούν πάνω από τα στερεότυπα του λαϊκιστικού Τύπου και όχι βέβαια να αποδίδουν σε φυλετικά χαρακτηριστικά το έγκλημα.
Όσο για την αμφισβήτηση των πηγών του κ. Σεβαστίδη από την ομάδα που τον αντιπολιτεύεται στην ΕΔΕ, εδώ οι εκπρόσωποι της μειοψηφίας εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Γιατί τα «ανθελληνικά» αυτά στοιχεία δεν προέρχονται από τον αμερικανικό Τύπο, αλλά από την επίσημη έκθεση της περίφημης Επιτροπής Ουίκερσαμ (Wickersham Commission), η οποία εκδόθηκε σε 14 τόμους με ισάριθμες εκθέσεις για την εγκληματικότητα στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’20.
Η Επιτροπή Ουίκερσαμ συγκροτήθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Χέρμπερτ Χούβερ το 1929, συγκεντρώνοντας τα λαμπρότερα μυαλά θεωρητικών της Εγκληματολογίας εκείνης της εποχής. Ο 10ος τόμος των πορισμάτων της επιτροπής επιγράφεται «Το έγκλημα και οι ξένοι». Σ’ αυτόν τον τόμο περιλαμβάνονται και επιβεβαιώνονται όλα τα στοιχεία που ανέφερε ο κ. Σεβαστίδης.
Αντίθετα από αυτά που νομίζει η κ. Στενιώτη, η πρόθεση της επιτροπής δεν ήταν «ανθελληνική», ούτε εν γένει «αντιμεταναστευτική», αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Η πρώτη παράγραφος της Εκθεσης σπεύδει να σχετικοποιήσει τη θεωρία ότι για την εγκληματικότητα φταίνε οι μετανάστες: «Η θεωρία ότι η μετανάστευση ευθύνεται για το έγκλημα, ότι το πιο πρόσφατο κύμα μετανάστευσης, ανεξάρτητα από την εθνικότητα προέλευσης, είναι λιγότερο επιθυμητό από τα παλιότερα, ότι δηλαδή οι νεοεισερχόμενοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, αυτή η θεωρία είναι τόσο παλιά όσο και οι αποικίες που ίδρυσαν οι Αγγλοι στις ακτές της Νέας Αγγλίας» (σ. 23).
Σ’ αυτές τις εισαγωγικές παρατηρήσεις περιλαμβάνεται και ένα απόσπασμα από άρθρο των «Νιου Γιορκ Τάιμς», το οποίο είναι πολύ οικείο στον σημερινό Ελληνα αναγνώστη, αν και γράφτηκε μόλις το φθινόπωρο του 1841: «Κάθε καράβι από την Ευρώπη φέρνει στην πόλη μας πολλούς ξένους, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν σε φυγή από τις χώρες τους, επειδή είχαν διαπράξει εγκλήματα. Αυτοί οι εγκληματίες αναμιγνύονται με τους τίμιους και εργατικούς μετανάστες και είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσουμε».
Οι 14 τόμοι
Η «Εφ.Συν.» έχει στη διάθεσή της τους δυσεύρετους 14 τόμους της Επιτροπής Ουίκερσαμ και έχει εκδώσει σχετικό ένθετο («Εμείς οι Ελληνες, οι “λαθρομετανάστες”», επιμ. Δημήτρης Ψαρράς, 8.3.2019) με εκτενείς σχετικές αναφορές. Αλλά ο επίμαχος αυτός 10ος τόμος είναι πλέον προσβάσιμος και στο διαδίκτυο (https://tinyurl.com/y42dvpls), όπου μπορούν να τον συμβουλευτούν οι ενδιαφερόμενοι δικαστές και εισαγγελείς.
Για το μεταρρυθμιστικό πνεύμα της επιτροπής χαρακτηριστικό είναι το συμπέρασμα στον 13ο τόμο («Οι αιτίες του εγκλήματος»): «Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ικανοποιητική απόδειξη που να δείχνει ότι η μετανάστευση οδήγησε σε αύξηση της εγκληματικότητας δυσανάλογη προς την αύξηση του αριθμού των ενηλίκων» (σ. 69).
Μάλιστα στον 11ο τόμο («Εκθεση για την ανομία κατά την εφαρμογή του νόμου») η επιτροπή καταγγέλλει την ανάκριση τρίτου βαθμού που εφάρμοζε σε μαζική βάση η αστυνομία, «διότι πρόκειται για την άσκηση φυσικής βίας και άλλων μορφών απάνθρωπης συμπεριφοράς με τον σκοπό να εκβιάσουν ομολογίες». Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθούν οι αξιωματούχοι της αστυνομίας και να καταγγείλουν την επιτροπή. Πέρασαν 30 χρόνια έως ότου -στα μέσα της δεκαετίας του ’60- αναλάβει το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ να αρχίσει να ελέγχει την αστυνομική αυθαιρεσία και να αναπτύσσει τη σχετική νομολογία.
Προτού λοιπόν καταγγείλουν τα «ανθελληνικά» αυτά στοιχεία οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, ας τα μελετήσουν. Και ίσως τότε καταλάβουν τις ομοιότητες που έχει το πογκρόμ εναντίον Ελλήνων μεταναστών στη Σάουθ Ομαχα το 1909 μετά τη δολοφονία ενός αστυνομικού από Ελληνα, με το διήμερο πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας τον Μάιο του 2011 μετά τη δολοφονία ενός Ελληνα από μετανάστες. Ας συλλογιστούν κιόλας για ποιον λόγο αυτό το πογκρόμ της Χρυσής Αυγής δεν διερευνήθηκε ποτέ από την ελληνική δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου