Νομοσχέδιο Κεραμέως / Τι κρύβεται πίσω από τη διάρκεια φοίτησης;
Επαναφέρει για ακόμη μια φορά η ΝΔ το γνωστό μέτρο των ν + ν/2 ετών μέγιστη διάρκεια φοίτησης
Στο Γ΄ Μέρος του σχ. Νόμου του υπ. Παιδείας καθορίζεται ως ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης τα 6 χρόνια για τις τετραετείς σχολές, τα 8 για τις πενταετείς και τα 9 για τις εξαετείς (ιατρικές σχολές).
Επαναφέρει για ακόμη μια φορά η ΝΔ το γνωστό μέτρο των ν + ν/2 ετών μέγιστη διάρκεια φοίτησης. Νομοθετήθηκε το 2007 και το 2011, εφαρμόστηκε το 2014 από τον τότε υπουργό στην κυβέρνηση Σαμαρά, Α. Λοβέρδο με τη διαγραφή 152.819 φοιτητών κατά τους υπολογισμούς τους και ακυρώθηκε το 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Τον περιορισμό της διάρκειας φοίτησης έχουν αντικρούσει τεκμηριωμένα, πρόσφατα ο Νίκος Σαραντάκος («Αιώνιοι φοιτητές, ένας ακόμα μύθος»*, στις 15 Ιαν. 2021), ο Γιώργος Τσαντίκος (στις 17.Ιαν. 2021), ο καθηγητής του ΔΠΘ Περικλής Γκόγκας, αλλά και ο πρώην υπ. παιδείας και πρώην πρύτανης καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης πριν λίγα χρόνια (2017) και πολλοί άλλοι.
Θα σταθώ σε κάποιες πτυχές από την σκοπιά μιας ουσιαστικής δημοκρατικής εκπαιδευτικής πολιτικής.
Στην παρουσίαση του σχ. Νόμου, από την κ. Κεραμέως, προβλήθηκε ότι οι στόχοι αυτής της ρύθμισης είναι η «βελτίωση (του) ρυθμού αποφοίτησης» (ευχής έργο!) και η «Ενσωμάτωση γρηγορότερα ανθρώπινου δυναμικού στην αγορά εργασίας» (κι αυτό καλό!). Παρουσίασε και το αντίστοιχο Στατιστικό διάγραμμα με τη χώρα μας στην τελευταία θέση στην Ευρώπη και κατέληξε ότι με τα μέτρα αυτά «Βελτιώνεται η θέση τους στα διεθνή συστήματα κατάταξης Πανεπιστημίων και το κύρος τους». Υποβαθμίζοντας, σκόπιμα, τελείως το γεγονός ότι τα πανεπιστήμιά μας ήδη κατατάσσονται σε ψηλές θέσεις παγκοσμίως τα απαξίωσε, με βάση μόνο αυτό το στοιχείο, για να δείξει πώς είναι μονόδρομος η πολιτική της για την αναβάθμισή τους.
Αυτό που ισχυρίζονται είναι ότι οι βάσεις και οι περιορισμοί στη διάρκεια φοίτησης είναι τα «κουμπιά» που θα πατήσουν και θα επέλθει η «κανονικότητα» που επαγγέλλονται στις σπουδές. Με την μείωση των εισακτέων και με την αναγκαστική επιτάχυνση του ρυθμού αποφοίτησης μέσω των διαγραφών οι δείκτες θα «ευημερήσουν»! Η πραγματική κατάσταση δεν τους προβληματίζει ούτε η ουσιαστική αντιμετώπισή της εντάσσεται στην πολιτική τους. Την έκταση του προβλήματος την παρουσιάζουν μόνο για να δικαιολογήσουν τα αυταρχικά αντιδημοκρατικά μέτρα ως την αναγκαία και ικανή λύση.
Σύμφωνα με το Δεξιό portal «Φοιτητικά Νέα»: «Στις αρχές της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς τα στοιχεία έδειχναν ότι και πάλι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες των ΑΕΙ που βρίσκονταν εντός του ελαχίστου ορίου φοίτησης στα τμήματα και τις σχολές τους ήταν λιγότεροι από εκείνους που είχαν ξεπεράσει τα προβλεπόμενα όρια σπουδών (με 190.652 τους πρώτους και 235.406 τους δεύτερους)».
Στην χώρα μας ο Μέσος Όρος της διάρκειας σπουδών σχεδόν σε όλα τα τμήματα πλην εξαιρέσεων είναι σχεδόν διπλάσιος από την κανονική διάρκεια σπουδών! Ο Μέσος Όρος όχι κάποιοι «αιώνιοι φοιτητές»!
Σ’ αυτό το μέσο όρο κυμαίνονται και οι σχολές και τα τμήματα στα οποία οι φοιτητές τους πέρασαν με πολύ υψηλές βαθμολογίες καθώς επίσης φοιτητές που είχαν το αντίστοιχο τμήμα στις πρώτες επιλογές τους. Καταρρίπτονται παράλληλα και οι μύθοι των αυξημένων βάσεων και των μειωμένων επιλογών.
Οι λόγοι για τους οποίους υπάρχει αυτή η κατάσταση είναι πολλοί. Μπορεί να συντρέχουν ένας ή περισσότεροι ή να είναι διαφορετικά ιεραρχημένοι για τον καθένα φοιτητή που σίγουρα έχει κάθε λόγο να ολοκληρώσει σύντομα τις σπουδές του.
Θεωρώ ως πιο σημαντικούς την όλο και δυσκολότερη επαγγελματική προοπτική, την παράλληλη εργασία λόγω βιοποριστικών ή οικογενειακών αναγκών, δηλαδή τις συνθήκες σπουδών πολλών φοιτητών, την οργάνωση των σπουδών από την πλευρά των τμημάτων, την αλλαγή προσανατολισμού φοιτητών και την ελκυστικότητα της συγκεκριμένης διδασκαλίας της επιστημονικής-ερευνητικής δραστηριότητας.
Το κίνητρο «να τελειώσω γρήγορα για να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά, προσωπικά, οικογενειακά» έχει αμβλυνθεί λόγω των δύσκολων εργασιακών προοπτικών και της κρίσης, γεγονός που γεννάει τάσεις αναβολής, μετάθεσης των προβλημάτων, σχετικής αποξένωσης από το αντικείμενο σπουδών. Το «μέλλον των αποφοίτων» θεωρείται από τους πιο βασικούς δείκτες στην αξιολόγηση των ΑΕΙ.
Οι εργαζόμενοι φοιτητές με πλήρη ή μερική απασχόληση είναι πλέον πάρα πολλοί και τα ωράριά τους δεν είναι τις περισσότερες φορές συμβατά με αυτά των σπουδών τους. Δεν μπορούν επίσης να αντιμετωπιστούν με μια γενική ρύθμιση όσοι έχουν σοβαρά οικογενειακά προβλήματα ή προβλήματα υγείας, οι εγγεγραμμένοι για δεύτερο πτυχίο, αυτοί που κόλλησαν σ’ ένα μάθημα ή στην πτυχιακή.
Ποιες, ερχόμαστε στο τρίτο σημείο, εναλλακτικές λύσεις δίνει η οργάνωση των σπουδών σ’ αυτούς τους φοιτητές; Δεν νοούνται βεβαίως σαν τέτοιες η διακοπή φοίτησης ή το καθεστώς μερικής φοίτησης για εργαζόμενους που προβλέπει το σχ. Νόμου. Ο γραφειοκρατικός κυκεώνας που θα προκαλέσει η τυχόν εφαρμογή τους με τα δικαιολογητικά δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που σήμερα σημαίνει για ένα τμήμα η παράταση της διάρκειας σπουδών.
Καμία πρόβλεψη για την καθολική και συστηματική οργάνωση της τηλεκπαίδευσης, των βιντεοσκοπημένων μαθημάτων, για το σπάσιμο των φοιτητών σε μικρές ομάδες με στενή προσωπική επαφή με τους διδάσκοντες, για διοικητική υποστήριξη. Φοιτητές που έχουν σπουδάσει σε πανεπιστήμια λ.χ. της Σκωτίας ή της Αγγλίας λένε πως αν δεν εμφανιστείς μερικές μέρες στα μαθήματα σου τηλεφωνούν να δουν τι σου συμβαίνει.
Γι’ αυτά τα ζητήματα δεν υπάρχει καμία νύξη, καμία πρόβλεψη, κανένα μέτρο. Περισσότερο τους ενδιαφέρει να δείξουν πυγμή, διοικητικό αυταρχισμό και δήθεν αποφασιστικότητα σε επικοινωνιακό επίπεδο παρά να αντιμετωπίσουν τις αιτίες που τα γέννησαν .
Έχει επισημανθεί επανειλημμένα ότι οι φοιτητές που ξεπέρασαν τα προβλεπόμενα έτη φοίτησης δεν δικαιούνται δωρεάν παροχές και δεν επιβαρύνουν σε τίποτα άλλο τα ιδρύματα πέραν της όποιας μικρής γραμματειακής ή μηχανογραφικής δουλειάς χρειαστεί.
Όσοι εξετάζουν αποσπασματικά αυτά τα ζητήματα ας αποδεχτούν ότι η χώρα μας έχει επακόλουθα προβλήματα της κρίσης και γενικότερα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν και οι φοιτητές και οι οικογένειές τους με το ρυθμό που μπορούν κι όχι να υποστούν την κοινωνική αναλγησία και αυτής της πολιτικής της ΝΔ, πριν τα μέτρα αυτά αγγίξουν το δικό τους περίγυρο και ψάχνουν για παράθυρα.
Τα άρθρα του σχ. Νόμου είναι μνημείο βουλησιαρχίας, στεγνής και στυγνής διοικητικής αντιμετώπισης εκπαιδευτικών και κοινωνικών ζητημάτων. Οι ρυθμίσεις αυτές δεν θα εφαρμοστούν γιατί δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα δεν κάνουν ούτε ένα βήμα στην αντιμετώπιση πλευρών του ζητήματος δεν εξασφαλίζουν την αναγκαία στοιχειώδη συναίνεση, ούτε καν τη συναίνεση των προσκείμενων πολιτικά στην κυβέρνηση.
Ο Θανάσης Βλάχος είναι εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου