Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 11, 2020

Bloomberg, Guardian: Γιατί Ελλάδα και Τουρκία είναι στα πρόθυρα του πολέμου

ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΕΡΑ

Παρασκευή, 11 Σεπτεμβρίου 2020

Bloomberg και Guardian γράφουν για τον ανταγωνισμό Ελλάδας και Τουρκίας, όσον αφορά στους ενεργειακούς πόρους, καθώς και για τον μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν.

Τους λόγους που έχουν φέρει την Ελλάδα και την Τουρκία, δύο μέλη του ΝΑΤΟ αλλά και παραδοσιακούς αντιπάλους, στο χείλος μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης, αναλύουν το Bloomberg και ο Guardian.
«Η διαίρεση της Κύπρου άρχισε ουσιαστικά το 1963, όταν ξέσπασαν διαμάχες μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, και ολοκληρώθηκε με την εισβολή του 1974, την κατοχή του βόρειου τμήματος της Μεγαλονήσου και τη δημιουργία του ‘’κράτους’’ της ΤΔΒΚ, που αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία, αντίθετα με την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, ανεξάρτητη και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προσπάθειες επανένωσης δεν έχουν αποφέρει μέχρι στιγμής καρπούς, ενώ πρόσφατα οι ΗΠΑ χαλάρωσαν το εμπάργκο όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία, κίνηση που καταδίκασε με οργή η Τουρκία», σημειώνει το Bloomberg και συνεχίζει:
«Οι εντάσεις κλιμακώθηκαν φέτος με τις έρευνες της Τουρκίας για πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε διαφιλονικούμενα ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου εντοπίστηκαν μεγάλα κοιτάσματα τα τελευταία χρόνια για λογαριασμό του Ισραήλ, της Αιγύπτου και της Τουρκίας. Η κόντρα προκύπτει από τις αντικρουόμενες ερμηνείες των θαλασσίων συνόρων και το ζήτημα της κυριαρχίας στην Κύπρο, με την Άγκυρα να αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και να αρνείται να κυρώσεις τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982. Από την άλλη πλευρά η ΤΔΒΚ διεκδικεί δικαιώματα σε όλους τους ενεργειακούς πόρους που ανακαλύφθηκαν ανοικτά των ακτών της Μεγαλονήσου, την ώρα που η Τουρκία υποστηρίζει ότι η Κύπρος δεν μπορεί να έχει αντίστοιχες διεκδικήσεις».
«Ελλάδα και Τουρκία έφθασαν στο χείλος του πολέμου το 1987, με αφορμή τα δικαιώματα εξόρυξης πετρελαίου στο αλλά και το 1996 για τα Ίμια τα οποία η Τουρκία αποκαλεί «Καρντακ». Η Τουρκία έχει διαμηνύσει από το 1995 ότι θεωρεί αιτία πολέμου την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο. Η Άγκυρα φέρεται να αμφισβητεί και την ελληνική κυριαρχία στα Δωδεκάνησα τα οποία πέρασαν στην κατοχή της Αθήνας μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου από την Ιταλία. Η Τουρκία αμφισβητεί κυρίως το ακριτικό Καστελόριζο το οποίο υποστηρίζει ότι στρατιωτικοποιεί η Ελλάδα», προσθέτει και καταλήγει:
«Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταγγέλλει συνεχώς διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμάνων της δυτικής Θράκης, ενώ κατηγορεί την Ελλάδα ότι κλείνει δεκάδες ‘’τουρκικά’’ σχολεία. Το 2017 έκανε στη περιοχή, την πρώτη επίσκεψη Τούρκου προέδρου εδώ και 65 χρόνια. Ο Ερντογάν έχει απαιτήσει επίσης αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 με στόχο την ενίσχυση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα και τη διευθέτηση των ζητημάτων εδαφικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με την Ελλάδα να απαντά ότι η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ‘’διάλεξη’’ για τέτοια θέματα από τη στιγμή που κρατά κλειστή από το 1971 τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ενώ πρόσφατα μετέτρεψε σε τζαμιά την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας».

Guardian: Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν

Για τον Guardian, η κόντρα Ελλάδας-Τουρκίας, εκτός από μια διαμάχη για τα ενεργειακά, ωθείται από τον ενστερνισμό από μέρους του Ερντογάν «μιας πανισλαμικής οθωμανικής ιδεολογίας, σε μεγάλο βαθμό λόγω της εσωτερικής πολιτικής του αποδυνάμωσης».
«Όσοι ενστερνίζονται στην Τουρκία τη θεωρία της ‘’Γαλάζιας Πατρίδας’’ υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα της χώρας τους πηγάζουν από την άδικη μεταχείρισή της από τις παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις […]. Οι οπαδοί του Ερντογάν ισχυρίζονται ότι η Τουρκία -σε μια περίοδο αδυναμίας και χωρίς πολεμικό ναυτικό- υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών και την ανεπαρκή αναθεώρησή της με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, που στην πράξη άφησαν την Τουρκία εγκλωβισμένη στα όρια των ακτών της, μολονότι διαθέτει μια ακτογραμμή περίπου 8.000 χλμ.», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα.
Το άρθρο κάνει αναφορά στην ανησυχία της Γαλλίας για τη συνολική κατεύθυνση της Τουρκίας και υπενθυμίζει δηλώσεις του πρώην συμβούλου του Φρανσουά Μιτεράν, Ζακ Αταλί, σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά όλα όσα λέει η Τουρκία και «να είμαστε έτοιμοι να δράσουμε με όλα τα μέσα. Αν οι προκάτοχοί μας είχαν ακούσει σοβαρά της ομιλίες του Φύρερ από το 1933 μέχρι το 1936, θα μπορούσαν να αποτρέψουν αυτό το τέρας να συγκεντρώσει τα μέσα για να κάνει αυτό που έκανε».
Παρατίθεται, δε, η τοποθέτηση του πρώην πρέσβη της Γαλλίας στον ΟΗΕ, Ζεράρ Αρό, πως «η Ρωσία, η Κίνα και η Τουρκία είναι δυνάμεις του αναθεωρητισμού που δεν αποδέχονται ένα status quo στηριζόμενο στην παγκόσμια τάξη που όρισε η Δύση από το 1945 μέχρι το 1991, καθώς νιώθουν ενισχυμένη τη θέση τους από μια νέα παγκόσμια ισορροπία και την αμερικανική πολιτική. Πού θα σταματήσουν; Τι πρέπει να κάνουν οι Ευρωπαίοι;».
Την απάντηση, λέει ο Guardian, έδωσε πρόσφατα ο Εμανουέλ Μακρόν, όταν μίλησε για την ανάγκη μιας Pax Mediterranea, ενόψει της επιστροφής μιας «αυτοκρατορικής περιφερειακής δύναμης με κάποιες φαντασιώσεις από την ιστορία της», δηλαδή της Τουρκίας.