Τι δεν έγραψε ο Guardian

Οι προπαγανδιστές της ΝΔ χρέωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τον δημοσιογράφο του Guardian, που τόλμησε ν’ αναφερθεί στην ελληνική κλεπτοκρατία, η οποία αφού χρεωκόπησε την χώρα επανήλθε με την ψήφο του λαού για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της, ωσάν να μην συνέβη στο μεταξύ τίποτε.

Γιώργος Βαρεμένος*

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τον απέκλεισαν από τα κανάλια μ’ ένα μιντιακό πραξικόπημα στην καρδιά της καραντίνας, μπορεί να παρηγορείται με την ιδέα ότι τουλάχιστον έβαλε πόδι στον Guardian! Τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη του λαού από τη στιγμή που η ψήφος του συνετέλεσε στην πανηγυρική παλινόρθωση της οικογενειακής δημοκρατίας. Κι ένας επηρμένος γόνος μέθυσε απ’ το γεγονός και συνέλαβε την ιδέα του αποκλεισμού της αντιπολίτευσης από την ενημέρωση κι αν θέλει να πληροφορηθεί κάποιος κάτι, ας απευθυνθεί στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, τον Guardian. Ο οποίος Guardian έχει ως μότο την υπεράσπιση της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Όταν στην Ελλάδα δημοσιογραφία θεωρείται -βοηθούν σ’ αυτό και τα λάφυρα των 20 εκ.€– το να μεταφέρεις τα non papers  της ΝΔ όχι μόνον ως ρεπορτάζ αλλά και ως ενυπόγραφα άρθρα, αν το καλεί η περίσταση.
Για να συνεχισθεί η λαφυραγώγηση, πρέπει να στοχοποιηθεί η ερευνητική δημοσιογραφία όχι μόνο με την εξαίρεση από την χρηματοδότηση, αλλά και με το να βάζεις στη θέση του υπόπτου σήμερα και του κατηγορουμένου αύριο, μία αντι-σταρ εργάτρια του αποκαλυπτικού ρεπορτάζ, όπως η Γιάννα Παπαδάκου. Κι ας τολμήσει στο εξής κάποιος να ερευνήσει τα πεπραγμένα του επιτελικού κράτους: ως αντι-σταρ δεν θα έχει την απαραίτητη ασπίδα προστασίας, σκέφτονται οι κεφαλές αυτού του υβριδικού μηχανισμού, ο οποίος κατέληξε ένας καλολαδωμένος ελεγχόμενος αγωγός χρήματος.

Η τέταρτη εξουσία τείνει να γίνει ένα με τη  πρώτη και δεν αρκείται να στηρίζει απλώς την κυβέρνηση, αλλά επί πλέον  συνεργεί στην επιβολή του ανέλεγκτου μέσα από το νόμο της σιωπής και τον εξοβελισμό της αντιπολίτευσης.

Αν, παρ’ όλα αυτά, ένα σκάνδαλο ξεφύγει από το ερεβώδες πλαίσιο και δει το φως της δημοσιότητας, πρέπει στο μεταξύ να έχει πάρει το μάθημά της η Δικαιοσύνη: με έναν τρόπο που κάνει να φαίνεται αναχρονιστικά απεχθής η Σικελική Μαφία, που ανατίναζε τους ενοχλητικούς δικαστές Φαλκόνε και Μπορσαλίνο, όταν η πολιτική στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι υπάρχουν τόσες σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισής τους. Αυτές οι μέθοδοι τρομοκράτησης και μηνύσεων, έχουν ως στόχο την στωική μορφή της δικαστού Τουλουπάκη, που η σιωπή της ερμηνεύεται ως αδυναμία, ενώ είναι κραυγή αντίστασης, αξιοπρέπειας και υπεράσπισης του θεσμού της Δικαιοσύνης.

Μπορεί αυτή η εκστρατεία στοχοποιήσεων και του επικοινωνιακού λιντσαρίσματος, υποδαυλιζόμενη απ’ την αδιαφανή χρηματοδότηση, να συγκαλυφθεί με τον νόμο της σιωπής; Μια νότα αισιοδοξίας έρχεται από μία τρίτη γυναίκα, που στέκεται μπροστά σε τόσους άνδρες γονατισμένους στο πάτωμα να μετράνε μία-μία τις τρίχες του κουρεμένου Πέτσα, λες και πρόκειται για το χρυσόμαλλο δέρας. Αυτή είναι η Έλενα Ακρίτα, η οποία χρησιμοποιεί τη λάμψη της όχι ως ντεκόρ της εξουσίας, αλλά για να πέσει λίγο φως στο σκότος της αδιαφάνειας.

Τρεις γυναίκες, που με το παράδειγμά τους έρχονται να υπογραμμίσουν το ρητό της Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Η μοιρολατρία θριαμβεύει επάνω σε όσους πιστεύουν σ’ αυτήν.»
ΥΓ 1:   Ένας πολιτικός φορέας έχει το καθήκον να συμβάλει, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, στη δημιουργία ενός αντι-προπαγανδιστικού κινήματος, ενός κινήματος  γνήσιας πληροφόρησης κόντρα στην παραπληροφόρηση. Μ’ έναν πολιτικό-επικοινωνιακό ακτιβισμό, όχι για να υπηρετήσει έναν στενά πολιτικό-αντιπολιτευτικό σκοπό, αλλά για να δοθεί φωνή σε όσους η νέα κρίση σπρώχνει στο περιθώριο και τους θέλουν σιωπηλούς καταναλωτές μονομερούς πληροφόρησης (μιάς και η κατανάλωση αγαθών καθίσταται άκρως προβληματική).
ΥΓ 2:  Ως προς το ζήτημα που ανέκυψε μετά την συγγραφή αυτού του άρθρου, είναι προφανές ότι όλοι οι δημοσιογράφοι δεν είναι ίδιοι, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε επαγγελματικό κλάδο. Ούτε όλοι έχουν off-shore εταιρείες για να μην ξέρεις τί χρήματα διακινούν, ούτε όλοι βρίσκονται στις λίστες με τα μυστικά κονδύλια.
ΥΓ 3:  Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κατανοήσει ότι, σε έναν βρώμικο προπαγανδιστικό πόλεμο όπως ο σημερινός, πηγαίνεις ως συντεταγμένη δύναμη αντιτάσσοντας σθένος, γνώση και ευφυία απέναντι σε μια ανώτερη υλικά δύναμη.
Ο Γιώργος Βαρεμένος είναι Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Τομεάρχης Υποδομών & Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ.