Η ΜΟΥΣΙΚΉ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Νάνος Βαλαωρίτης
(1921-2019)

  Κάποιος
 Μουσική: Ωχρά Σπειροχαίτη 
Πρώτη εκτέλεση: Ωχρά Σπειροχαίτη

 
 Κάποιος κοιτάει μέσα μου και βλέπει ότι με βλέπει

κάποιος ακούει μέσα μου κι ακούει ότι μ' ακούει

με συναντάει το απόγευμα σε μια γωνιά του δρόμου

μαντεύοντας ποιος θα 'ναι κει κι όσα θα μου συμβούνε



Κάποιος που είναι μέσα μου μου χτίζει ένα σπιτάκι

και το γκρεμίζει γρήγορα πριν να το κατοικήσω

κάποιος που είναι πάντοτε μπροστά και δε μ' αφήνει

κλείνοντας και φράζοντας το δρόμο να περάσω



Κάποιος κινείται μέσα μου και ξεκινάει σαν τρένο

γεμάτος ανυπόμονους κι ωραίους ταξιδιώτες

κάποιος μου λέει πως είν' αργά και δε θα αρθούν εγκαίρως

να μας γλιτώσουν οι καλοί απ' τις κακές διαθέσεις



Κάποιος μου λέει για στάσου ένα λεπτό περίμενε

στάσου να δω ποιος είσαι συ ποιος είν' αυτός πού πάμε

μα ήταν άλλος απ' αυτό που νόμιζα πως ήταν

και που' ναι πάντα μακριά από εκείνου που είναι



Κάποιος θυμάται μέσα μου έναν παλιό του φίλο

τότε που πέφταν κανονιές η μια πάνω στην άλλη

κάποιος μου λέει δεν είμαι γω που γράφω αυτήν την ώρα

μα ένα χέρι ελαστικό που σπρώχνει το δικό μου



Κάποιος μιλάει μέσα μου όταν μιλάω με κάποιον

και του εξηγεί πως γίνεται το κάθε τι στον κόσμο

πως γίνεται το ανώμαλο απ' το κανονικό

και ο καπνός απ' τη φωτιά πως βγαίνει γαλανόλευκος



Κι απ' τη βροχή το σύννεφο πως χαμηλώνει αθόρυβα

κι αδειάζοντας πως πέθαινε επάνω από τα σπίτια

κι από την πόρτα του μυαλού μια σκέψη πως μπαινόβγαινε

αλείβοντας τα λόγια της με της μιλιάς το μέλι



Ένας σκορπιός τρυπήθηκε απ' το κεντρί του μόνος

κάποιο ρολόι αδέσποτο μπερδεύοντας τις ώρες

χτυπούσε οκτώ στις έντεκα και δώδεκα στις μία

απάνω στο καμπαναριό ή μέσα στην καρδιά μου



Ανοίξτε αμέσως για να μπει αυτός ο κάποιος άλλος

να μπει απ' το παράθυρο όπως μια πεταλούδα

που με κοιτάει όταν κοιτώ μέσα στον εαυτό μου

μες το δικό μου πρόσωπο το πρόσωπο ενός άλλου

ΤΡΟΙΑ 

Μουσική:  

Μαρία Βουμβάκη

1.

Μαρία Βουμβάκη

 Άλμπουμ: "Το τερραίν του παραδείσου" (2006). Στο βίντεο η Ειρήνη Παππά -ιδανική ενσάρκωση Ηλέκτρας, Κλυταιμνήστρας και Ελένης- από την ταινία "Erendira" (1983) του Ruy Guerra.

Πόσοι στο πέλαγος, πόσοι πνιγμένοι.
Κι όσοι γυρίζοντας θα ναυαγήσουν
Όλοι περίμεναν να σ`αντικρίσουν.
Μονάχα ο θάνατος δεν περιμένει.

Στις αμμουδιές, θυμήσου, οι πεθαμένοι,
καθώς περνάς, γυρεύουν να μιλήσουν.
Κείνα που χτίσαμε θα μας γκρεμίσουν.
Μοιάζει να νίκησαν οι νικημένοι.

Τούτη την Άνοιξη, κανείς δεν ξέρει !
Ο ποταμός μου γέμιζε το στόμα
κι ο ήλιος με κρατούσε από το χέρι.

Τ`άλογα γύρισαν χωρίς σώμα.
Όταν ξανάρθαμε το καλοκαίρι,
θε μου, πώς άλλαξαν οι πύργοι χρώμα!