"[........]Η σχέση μου με την ποίηση έχει τις ρίζες της στην εμμονή μου με τον Χρόνο και την Ιστορία.
Τον Χρόνο δεν τον βλέπω σαν απειλή ούτε σαν σύμμαχο αλλά σαν μια τρομερή δύναμη που κινεί τη ζωή. Μία από τις βαθύτερες φιλοδοξίες της ποίησης είναι η σύλληψη και η ακινητοποίηση της στιγμής, με στόχο την αιωνιότητα, αποφεύγοντας τις παγίδες της ρητορείας, τιθασεύοντας τη γλώσσα γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο ποιητικός χρόνος βρίσκεται στον αντίποδα του χρόνου της μουσικής που δεν καθηλώνεται. Η βραζιλιάνικη μουσική, η έντεχνη σάμπα, η μπόσα-νάβλα Λόμπος, Αντόνιο Κάρλος Ζομπίμ, Βινίσιους Ντε Μοραές.[........]
Στα ποιήματά μου δεν επιλέγω τα πρόσωπα με κριτήριο την εποχή μιας και θεωρώ την ιστορία, όπως και τη γλώσσα, μια αδιάκοπη εξελικτική διαδικασία. Δεν διαχωρίζω παρελθόν και παρόν. Τα στοιχεία που με ελκύουν είναι η αντιφατικότητα του χαρακτήρα τους, το αμφιλεγόμενο των πράξεών τους και η τραγική τους μοίρα. Αποσπασμένα από το ιστορικό τους πλαίσιο, αποκτούν μια καινούργια διάσταση. Εξάλλου υπάρχει το απρόβλεπτο του Λόγου και μια αίσθηση ελευθερίας, η ίδια η δύναμη που έχει η ζωή να συγκροτεί μορφές. Περιπλανήσεις στο αστικό και φυσικό τοπίο, προσωπική ζωή, ηθικά και αισθητικά διλήμματα έχουν τη σημασία και το ειδικό θεματολογικό τους βάρος, περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε επιρροή θα μπορούσε να προέλθει από την ανάγνωση άλλων ποιητών. Τα θέματα είσαι ο ίδιος εσύ. Ταυτίζεσαι με αυτά. Η πιθανή επίδραση περιορίζεται στο ύφος, αν και τελική επιδίωξη του ποιητή είναι να κατακτήσει το δικό του. Κάλβος, Σολωμός, Σικελιανός, Καρυωτάκης, Εγγονόπουλος, Ρεμπό, Λαφόργκ, Βαγιέχο, Ασμπερι, Χέρμπερτ, Χίνεϊ [........]."
ΤΑΣΟΣ ΔΕΝΕΓΡΗΣ (ποιητής -μεταφραστής)
ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ
Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένα τίποτε
Τον έδερνες ή σ’ έδερνε του ήταν το ίδιο
Κίνητρα σ’ αυτόνε δεν υπήρχαν
Ύπουλος και νωθρός
Θρασύς και φιλήδονος
Ήταν ένας ασπόνδυλος
Νόθος
Του καλού και του κακού
Και σαν κι αυτόν
Έχει γεμίσει ο πλανήτης
ΤΑΣΟΣ ΔΕΝΕΓΡΗΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ, 1978
Τον Χρόνο δεν τον βλέπω σαν απειλή ούτε σαν σύμμαχο αλλά σαν μια τρομερή δύναμη που κινεί τη ζωή. Μία από τις βαθύτερες φιλοδοξίες της ποίησης είναι η σύλληψη και η ακινητοποίηση της στιγμής, με στόχο την αιωνιότητα, αποφεύγοντας τις παγίδες της ρητορείας, τιθασεύοντας τη γλώσσα γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο ποιητικός χρόνος βρίσκεται στον αντίποδα του χρόνου της μουσικής που δεν καθηλώνεται. Η βραζιλιάνικη μουσική, η έντεχνη σάμπα, η μπόσα-νάβλα Λόμπος, Αντόνιο Κάρλος Ζομπίμ, Βινίσιους Ντε Μοραές.[........]
Στα ποιήματά μου δεν επιλέγω τα πρόσωπα με κριτήριο την εποχή μιας και θεωρώ την ιστορία, όπως και τη γλώσσα, μια αδιάκοπη εξελικτική διαδικασία. Δεν διαχωρίζω παρελθόν και παρόν. Τα στοιχεία που με ελκύουν είναι η αντιφατικότητα του χαρακτήρα τους, το αμφιλεγόμενο των πράξεών τους και η τραγική τους μοίρα. Αποσπασμένα από το ιστορικό τους πλαίσιο, αποκτούν μια καινούργια διάσταση. Εξάλλου υπάρχει το απρόβλεπτο του Λόγου και μια αίσθηση ελευθερίας, η ίδια η δύναμη που έχει η ζωή να συγκροτεί μορφές. Περιπλανήσεις στο αστικό και φυσικό τοπίο, προσωπική ζωή, ηθικά και αισθητικά διλήμματα έχουν τη σημασία και το ειδικό θεματολογικό τους βάρος, περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε επιρροή θα μπορούσε να προέλθει από την ανάγνωση άλλων ποιητών. Τα θέματα είσαι ο ίδιος εσύ. Ταυτίζεσαι με αυτά. Η πιθανή επίδραση περιορίζεται στο ύφος, αν και τελική επιδίωξη του ποιητή είναι να κατακτήσει το δικό του. Κάλβος, Σολωμός, Σικελιανός, Καρυωτάκης, Εγγονόπουλος, Ρεμπό, Λαφόργκ, Βαγιέχο, Ασμπερι, Χέρμπερτ, Χίνεϊ [........]."
ΤΑΣΟΣ ΔΕΝΕΓΡΗΣ (ποιητής -μεταφραστής)
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 01/08/2008
ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΑυτός ο άνθρωπος ήταν ένα τίποτε
Τον έδερνες ή σ’ έδερνε του ήταν το ίδιο
Κίνητρα σ’ αυτόνε δεν υπήρχαν
Ύπουλος και νωθρός
Θρασύς και φιλήδονος
Ήταν ένας ασπόνδυλος
Νόθος
Του καλού και του κακού
Και σαν κι αυτόν
Έχει γεμίσει ο πλανήτης
ΤΑΣΟΣ ΔΕΝΕΓΡΗΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ, 1978
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ (1986)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου