Του Πάνου Σαββόπουλου, Ιούνιος 2019
Πολέμιον ανθρώποις, αυτοί εαυτοίς
(Εχθρός του ανθρώπου είναι ο εαυτός του)
Ανάχαρσις
Θα σας μιλήσω κάπως δασκαλίστικα, ώστε να αποφύγω το παγωμένο ακαδημαϊκό ύφος, αλλά και για να με κατανοήσετε καλύτερα.Όταν το 1830 αναγνωρίστηκε επίσημα ως κράτος η Ελλάδα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, τα «θεμέλιά» της τα αποτελούσαν οι εξής (κυρίως τέσσερις) «κολόνες»: Η εκκλησία, ο πατριωτισμός-εθνικισμός (άσχετα αν ο Σκαρίμπας, αλλά και άλλοι ιστορικοί φώναζαν ότι η επανάσταση ήταν και κοινωνική), η αριστοκρατία-πλουτοκρατία και τέλος οι ξένοι. Είναι δηλαδή, για να γίνω πιο παραστατικός, σα να ράφτηκε τότε ένα «κοστούμι» για την Ελλάδα, το οποίο είχε συγκεκριμένο μέγεθος για το …σακάκι (π.χ. εκκλησία), για το παντελόνι (π.χ. πατριωτισμός), για τα παπούτσια (π.χ. αριστοκρατία), για το καπέλο (π.χ. ξένοι) κ.λ.π. Τον όρο «κοστούμι» θα χρησιμοποιώ στη συνέχεια, μεταφορικώς, με αυτήν την έννοια. Αυτό, λοιπόν, το «κοστούμι» δεν άλλαξε μέχρι σήμερα, γιατί κανείς δεν ήθελε ή δεν κατάφερε να το αλλάξει και είναι ως τις μέρες μας ίδιο κι απαράλλακτο, όπως το 1830! Και το φοράμε, τώρα, αναγκαστικά έστω κι αν «στενεύει» ένα σημαντικό μέρος των Ελλήνων! Ντυμένοι μ’ αυτό, λοιπόν, μεταφέρουμε στις πλάτες μας και κάποιες τουρκικές συνήθειες, τις οποίες ούτε μπορούμε ούτε και θέλουμε (νομίζω…) να τις αποχωριστούμε, για τις οποίες μάλιστα συνήθειες χρησιμοποιούμε τουρκικά ονόματα, μέχρι και σήμερα! Τι εννοώ; Εννοώ, βεβαίως, το μπαξίσι, το ρουσφέτι και τo ραχάτι! Τέτοιες συνήθειες δεν έχουν οι συνεταίροι μας στην Ε.Ε. και πάντα απορούσα πώς μας ανέχονται… Μάλλον, ξέρουν αυτοί!
Το 1981 ήρθε στην εξουσία το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, στο οποίο πιστώνουμε κάποιες ανθρώπινες και δημοκρατικές κινήσεις που έγιναν στην αρχή, όπως η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, οι συντάξεις σε άτομα «εθνικά» ταλαιπωρημένα, το ΕΣΥ, ο πολιτικός γάμος -νομίζω και το αυτόματο διαζύγιο- και μερικά άλλα… Όμως, αν και το ΠΑΣΟΚ είχε, για πολλά χρόνια, μεγάλη δύναμη και ο αρχηγός του ήταν λαϊκιστής μέγας και κυρίως λαοπλάνος, δεν τόλμησε ούτε την εκκλησία να ενοχλήσει, ούτε να μπλεχτεί με καυτά εθνικά θέματα, ούτε να τα βάλει με την πλουτοκρατία, αλλά ούτε και να δυσαρεστήσει κανέναν ξένο! (Κάποιοι θυμούνται τα αρχικά πονηρά συνθήματά του: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, που σε πολύ λίγο έγινε Εντελώς, μέσα στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ…). Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ δεν «μεταποίησε» καθόλου, το «κοστούμι» της Ελλάδας του 1830, έστω κι αν «στένευε» καταφανώς και πολλούς δικούς του! Σε ότι δε αφορά το μπαξίσι, το ρουσφέτι και το ραχάτι, το ΠΑΣΟΚ τα ανέβασε στα ύψη, με τους εκατοντάδες χιλιάδες ρουσφετολογικούς και άχρηστους διορισμούς δημοσίων υπαλλήλων, με τον έλεγχο των συνδικάτων από πρασινοφρουρούς, αλλά κυρίως με τον άκρατο δανεισμό της χώρας και την καταστροφική πρακτική Τσοβόλα, δώστα όλα (τα δανεικά, εννοείται)! Λέτε ο «μεγάλος» Ανδρέας να μην ήθελε να αφήσει ένα μοναδικό όνομα-αποτύπωμα στην ιστορία της Ελλάδας; Σίγουρα θα ήθελε, μια κι ο πατέρας του δεν τα κατάφερε… Κατάλαβε όμως καλά, το πώς ήταν ραμμένο το «κοστούμι», είδε ότι δεν …χώραγε μέσα, ξέχασε την εκκλησία και αγκάλιασε τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ξέχασε και τη Μακεδονία και τελικά κι αυτός ο ίδιος, σήμερα, είναι παντελώς ξεχασμένος, αυτός που υποσχόταν την «αλλαγή» -του «κοστουμιού». Θα μπορούσα να γράψω το εξής, σε’ ένα πλακάτ: Ανδρέας Παπανδρέου! Λες και δεν υπήρξε ποτέ! Συχνά αναφέρουμε, στην καθημερινότητα, τα ονόματα του Κάρολου Κουν, του Μάνου Χατζιδάκι του Νίκου Γκάλη, του Κώστα Γαβρά, του Νίκου Καζαντζάκη, του Εμμανουήλ Ροΐδη του Κώστα Καβάφη και άλλων συγχρόνων…, αλλά ποτέ το όνομα του Ανδρέα! (Τα ίδια, και χειρότερα, με τα λοιπά άτομα που κυβέρνησαν τον τόπο, μέχρι σήμερα… Λες και δεν υπήρξαν ποτέ!). Τα λέω αυτά χωρίς καμία εμπάθεια, γιατί έτσι είναι τα πράγματα και γιατί τα λόγια αυτά μου χρειάζονται στη συνέχεια του κειμένου… Νομίζετε ότι ήταν αφελής ο Ανδρέας που έπραξε έτσι, μην κάνοντας κάποια προσπάθεια για αλλαγή στο «κοστούμι»; Καθόλου, γιατί ήταν πολύ έξυπνος, πολύ γοητευτικός, ρήτορας, και ταυτόχρονα πολύ απλός και στην καθημερινότητα, ευγενής, φιλικός και τρυφερός. Θέλω να σας πω και μία δική μου εμπειρία, σχετικώς. Κάποια βραδιά στη Στοκχόλμη το 1986, τρώγαμε καμιά δεκαπενταριά άτομα -στην ελληνική πρεσβεία, νομίζω- μαζί και ο Ανδρέας. Μάλιστα είχα τρέξει στο σπίτι μου για να φέρω την κιθάρα μου ώστε να του τραγουδήσει τραγούδια του Μίκη, στα φιλανδικά, η Φιλανδή τραγουδίστρια Arja Saijonmaa. Ύστερα φύγαμε, οι νεότεροι, για κάποια μουσική σκηνή. Θυμάμαι με τι πατρικό βλέμμα κοιτούσε, ο απλός Ανδρέας, όταν μιλούσε στο γιο του Γιώργο, παλιό μου φίλο. Κι όταν φεύγαμε, με την παρέα μας, μάς κούνησε με πλατύ χαμόγελο το χέρι, σαν ένας γλυκός θείος. Ούτε που ενδιαφερόταν να …υπενθυμίσει ότι ήταν πρωθυπουργός, όπως κάποιοι άλλοι κομπλεξικοί! Εξαιρετικός! Αλλά, από αλλαγή, τίποτε! Ξαναλέω! Λες και δεν υπήρξε ποτέ, ο Ανδρέας! Σαν το «απόκομμά» του που απόμεινε, λες και δεν υπήρξε ποτέ ούτε το ΠΑΣΟΚ του!
Το «κοστούμι» του 1830 -όπως και ό λαός που το φορούσε και οι τρεις τουρκικές συνήθειές του- ήταν στη θέση τους ανέγγιχτες και πιθανά χειρότερες…
Το 2015 ήρθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Δε θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, αλλά ότι απλώς μαυρίστηκαν πανηγυρικά Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ και βγήκε η αγανάκτηση του κόσμου για τα μνημόνια και τις απάνθρωπες περικοπές. Όπως και δε θεωρώ ότι στις πρόσφατες ευρωεκλογές νίκησε η Νέα Δημοκρατία ή ο Μητσοτάκης, άλλα ότι μαυρίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ερχόμαστε στο «ψητό» αυτού του κειμένου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από το 2014, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να χάσει τις ευρωεκλογές του 2019!
Και πρώτα-πρώτα οι προεκλογικές εξωφρενικές κορόνες του Τσίπρα, του τύπου κάνε πίσω κυρία Μέρκελ ή θα χορεύετε με το δικό μας νταούλι και άλλα αφελή, δηλαδή παντελώς απραγματοποίητα. Απορώ, πώς άτομα που ήταν δίπλα του, που σπούδασαν στην Ευρώπη και που ξέρουν τι εστί προτεσταντισμός στην καθημερινότητα, δεν τον πληροφόρησαν ότι οι Ευρωπαίοι δεν χαρίζουν νερό όχι μόνο στον άγγελό τους, αλλά ούτε στο ίδιο το παιδί τους. (Συγνώμη, κάπως, αν σας στενοχωρώ, αλλά αυτό πιστεύω κι αυτό έμαθα στα 12,5 χρόνια που έζησα μαζί σας και μάλιστα με διπλή -νομιμότατη- υπηκοότητα!). Και θα χάριζαν οι Ευρωπαίοι τα χρήματά τους στην Ελλάδα, χρήματα με τα οποία καλοπέρασαν, σπάταλα και …ανόητα, οι Έλληνες που έσπαγαν πιάτα στα σκυλάδικα, μέχρι που το 2008 ξέσπασε η παγκόσμια κρίση; Και θα συγκινούνταν από την απόφαση του λαού που θα τους παρουσίαζε ο πρωθυπουργός; Κάποια φορά, έβλεπα στο κινητό ένα μέρος από μία ομιλία του Τσίπρα, μαζί με δύο φίλους μου, τον Σπύρο και τον Στέλιο που έχουν για πολλά χρόνια ζήσει στο εξωτερικό και ξέρουν… Γελούσαμε και αναρωτιόμασταν αν τα πιστεύει αυτά ή αν απευθύνεται σε εύπιστους και άσχετους ή… Και απάντηση δεν είχαμε! Ξέρω πολύ κόσμο που δεν έχει ξεχάσει αυτή την κοροϊδία ή αφέλεια (αμφότερα είναι επικίνδυνα), όπως δεν έχει ξεχάσει το τσαλάκωμα και την πλήρη υποταγή στα μνημόνια! Θα μπορούσε να επαγγελθεί, προεκλογικά, μόνο μία προσπάθεια για π.χ. επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της χώρας και με πολλές παρακλήσεις, για να εφαρμοσθεί το βασικό άρθρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για «αλληλεγγύη», αλλά δεν έγινε έτσι!
Ένα δεύτερο βασικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δέχτηκε στους κόλπους του πονηρά πασοκικά μπουμπούκια, τα οποία βεβαίως δεν ξέχασαν ποτέ τη λαϊκίστικη καταγωγή, ανατροφή και πρακτική τους… Ανάμεσά τους και κάποιο μπουμπούκι, όνομα δε θέλω να πω, το οποίο θεωρείται ο υπ’ αριθμόν ένα ρουσφετολόγος πολιτικός, για την ακρίβεια μάλιστα «ανταγωνίζεται» για την πρώτη θέση της «ρουσφετολίστας» ένα πάρα-πάρα πολύ μεγάλο όνομα στην Ελλάδα! Ένα σωρό κόσμος δεν το συγχώρησε αυτό, ανάμεσά τους κι εγώ!
Το τρίτο, είναι μία μεγάλη «παράλειψη» του ΣΥΡΙΖΑ, που ο οποιοσδήποτε έχει κάθε δικαίωμα να τη θεωρεί εκ του πονηρού… Είναι, λοιπόν, ότι για τις πληρωμές που γίνονται με κάρτες, δεν αποδίδεται ο ΦΠΑ κατευθείαν στο Υπουργείο Οικονομικών, όπως αποδίδεται ακόμα και στην …Ουγκάντα, αλλά και σε άλλες μικρές και φτωχές χώρες που τις θεωρούμε παραδείγματα προς αποφυγήν! Έτσι, ο ΦΠΑ πηγαίνει στον έμπορο ο οποίος δεν τον αποδίδει, μαζεύεται ένα μεγάλο ποσό, ο έμπορος πηγαίνει στην εφορία και κάνει διακανονισμό να δίνει κάτι ψιλά το μήνα και τελικά -ο πονηρός έμπορος- τζιράρει τα λεφτά του ΦΠΑ και η κυβέρνηση αναγκάζεται να περικόψει συντάξεις ή νοσοκομειακό υλικό ή κοινωφελή έργα ή πολιτισμό… Θα προσπαθήσω να το πω με αριθμούς. Τα ετήσια έσοδα της χώρας μας από φόρους είναι περίπου 55 δισεκατομμύρια. Από αυτά, τα 16 περίπου δισεκατομμύρια προέρχονται από τον ΦΠΑ. Υπολογίζεται ότι περί τα 2 δισεκατομμύρια ΦΠΑ από τις κάρτες, δεν αποδίδονται και χρησιμοποιούνται από τους εμπόρους. Ε, δεν έχει κάθε δικαίωμα ο συνεπής πολίτης να σκέφτεται όλες τις πονηριές; Δε ζούμε δα και σε κανένα παρθεναγωγείο, τουναντίον! Αντιλαμβάνεσθε τι θα μπορούσε να κάνει μία κυβέρνηση με 2 δις έξτρα-«δώρο» το χρόνο στα ταμεία της; Αυτά, τα θεωρώ βασικά λάθη για μία νέα κυβέρνηση η οποία μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή. Αλλά αυτά δεν είναι τα χειρότερα και δεν (νομίζω) ότι είναι κυρίως αυτά που προκάλεσαν την τελευταία εκλογική πανωλεθρία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το υπογραμμίζω, στην πραγματικότητα, ψηφίστηκε για να καταργήσει τα μνημόνια και για να επαναφέρει την οικονομία σε βιώσιμη κατάσταση! Δεν ψηφίστηκε για τίποτε άλλο και αυτό να γίνει σαφές! Άλλωστε για αυτό μαυρίστηκαν το 2015 η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα τα οποία οδήγησαν τη χώρα στον υπερδανεισμό και στην οικονομική καταστροφή-χρεοκοπία! Ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αλλάξει το «κοστούμι» του 1830 και -κυρίως- για να τα βάλει με την εκκλησία και να χώσει τα χέρια του σε καυτά εθνικά θέματα; ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ! Το έκανε, όμως!
Εδώ επιθυμώ, προσωπικά, να ξεκαθαρίσω κάτι, ώστε να μη γίνει καμία παρεξήγηση. Δηλώνω, λοιπόν, ότι συμφωνώ απόλυτα με τις αλλαγές που προσπάθησε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις σχέσεις κράτους-εκκλησίας, για να αποφεύγονται αδικίες σε ομάδες πολιτών, οι οποίοι είναι άθεοι ή άλλου θρησκεύματος και που όμως πληρώνουν αναγκαστικά (θέλω να πω κάποια χειρότερη λέξη…), για εκκλησιαστικές υπηρεσίες τις οποίες δεν απολαμβάνουν ούτε και επιθυμούν! Συμφωνώ και με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» γιατί το θεωρώ ανθρώπινη πράξη, αφού δεν μπορείς να αλλάξεις το όνομα κάποιου που το έχει για πάρα πολλές δεκαετίες (που εσύ κοιμόσουν μακαρίως…) και τέλος πάντων τι θα πεις στα νεαρά σημερινά παιδιά του για αυτό; Συμφωνώ, επίσης, με τις ρυθμίσεις υπέρ της ελεύθερης ερωτικής επιλογής και πρακτικής, ακόμα και σε γάμους και υιοθεσίες ομόφυλων ζευγαριών, γιατί οι στατιστικές λένε ότι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι δεν είναι τέκνα ομόφυλων αλλά ετερόφυλων (…νορμάλ, να πούμε) ζευγαριών και θεωρώ πολύ υποκριτικές και απάνθρωπες τις ομοφοβικές κραυγές κάποιων πονηρών …υπεραξιωματούχων στη χώρα μας και λυπάμαι γι’ αυτό, αλλά λυπάμαι κι αυτούς! Συμφωνώ επίσης με την ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στους μετανάστες, ο ερχομός των οποίων έχει προκληθεί, σε μεγάλο βαθμό, από ενέργειες ανεγκέφαλων και αλαζόνων ηγετών ευρωπαϊκών κρατών τα οποία για παράδειγμα (τρελή Γαλλία…) ήθελαν δικά τους τα ξένα πετρέλαια και προκαλούσαν πολέμους. Συμφωνώ και σε άλλα, για τα οποία κάποια κομμάτια του λαού μπορεί ίσως να κουνάνε το κεφάλι τους αρνητικά, παρ’ όλο που στην Ευρώπη αυτά είναι κανόνας αυτονόητος!. Όμως, αν ήμουν δίπλα στην εξουσία, θα προσπαθούσα με όλη μου τη δύναμη να αποτρέψω να πραγματοποιηθούν αυτές (οι σωστές…) ενέργειες, τουλάχιστον για την πρώτη τετραετία διακυβέρνησης της αριστεράς. Πρώτα έπρεπε να ικανοποιηθεί οικονομικά ο λαός και να αποκτήσει εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή του και μετά να την εμπιστευτεί και να συμφωνήσει να κάνει αλλαγές σε παμπάλαια συστήματα και συνήθειες, τα οποία κανείς άλλος δεν μπόρεσε να μεταβάλει!
Για τους λόγους αυτούς υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη συντριβή, η οποία τελικά δεν είναι και τόσο μεγάλη αφού, όπως λένε οι αριθμοί, έχασε 600.000 ψηφοφόρους από τους οποίους οι μεν 200.000;; πήγαν στη ΝΔ, οι δε υπόλοιποι ή ψήφισαν Βαρουφάκη ή άλλο κόμμα ή δεν πήγαν να ψηφίσουν! (Η ΝΔ κέρδισε μόνο 300.000 ψηφοφόρους σε σχέση με τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015).
Συνοψίζοντας, θέλω να πω ότι τη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ την έκαναν κυρίως ο θυμός για τις απραγματοποίητες υποσχέσεις, το θέμα της Βόρειας Μακεδονίας, το «άγγιγμα» της εκκλησίας, αλλά και τα πονηρά τηλεοπτικά κανάλια που κατασκεύαζαν ψεύτικες ειδήσεις και «έψηναν» αφελείς πολίτες. Αλλά επηρέασαν, σίγουρα, και κάποια άλλα σοβαρά θέματα! Όπως το ονομαζόμενο «πρόσωπο της εξουσίας», μάλιστα αριστερής εξουσίας, που κυβερνούσε για πρώτη φορά, μετά από τα τόσα δεινά που είχε τραβήξει η αριστερή μερίδα του λαού στην Ελλάδα, για πολλές δεκαετίες! Είναι, λοιπόν, η καθημερινή προσωπική (και σωματική) ανασφάλεια που νιώθει κάποιος και η οποία εντάθηκε στα τέσσερα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Και για την οποία ανασφάλεια ο περισσότερος κόσμος αποδίδει την ευθύνη στην κυβέρνηση η οποία φαίνεται, λέω φαίνεται, να δίνει οδηγίες στην αστυνομία για χαλαρή συμπεριφορά! Μη γελιόμαστε, η αστυνομία δεν είναι πουθενά στον κόσμο αρεστή, όταν εφαρμόζει το νόμο, ακόμα και στις πιο δημοκρατικές χώρες, όπως, ας πούμε, στη Σουηδία… Είναι επίσης η συμπεριφορά ορισμένων εξουσιαστών, τύπου γραφικού Πολάκη! Αν και πιστεύω ότι στα περισσότερα από αυτά που λέει έχει δίκιο, τόσο ώστε να ενοχλούνται κάποιοι πονηροί, ωστόσο ο τρόπος που μιλάει, και κυρίως κάποιες πράξεις του, εξοργίζουν τον κόσμο και δεν θέλει να τον βλέπει ζωγραφιστό, γιατί μέσα από τον Πολάκη βλέπει τα πιο αντιπαθητικά και μισητά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ και της κλασικής δεξιάς. (Κι αυτοί οι αριστεροί, το ίδιο είναι; Είπανε πολλοί…). Εν τέλει, θα μπορούσα να πω ότι με την αριστερή κυβέρνηση ο μέσος πολίτης (βάζω σαφώς και τον εαυτό μου) δεν ένιωσε κάποια αλλαγή στην καθημερινότητά του, δεν ένιωσε κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό, κάτι που να λειτουργεί σωστά, από ό,τι ένιωθε συνεχώς από το 1974 με τα άλλα «παλικάρια» που κυβερνούσαν! Να λάβετε υπ’ όψη σας ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων στη χώρα μας, είναι «προβληματικό» γιατί δεν επιλέγει τι θα ψηφίσει, αλλά ψάχνει να βρει με ποια επιλογή του στην κάλπη θα τιμωρήσει περισσότερο, αυτόν που «τυχαίνει» εκείνη την περίοδο να αντιπαθεί! (Ψυχοπανωλεθρία;). Οπωσδήποτε ισχύει στις εκλογές μας, στο έπακρο, και ο κανόνας του «δούναι και λαβείν», όπως συμβαίνει ήπια και στις ευγενικές χώρες σας, με μαχαίρι και πιρούνι, αλλά και με το προτεσταντικό σταγονόμετρο… (Τι αστείο; Βρέθηκε ένα 50-ρικο μέσα σε φάκελο, σε κάλπη στην Ευρυτανία, στις πρόσφατες εκλογές…)
Λοιπόν, τον ΣΥΡΙΖΑ τον κατέστρεψαν πρωτίστως οι «αμαρτωλές» ενέργειές του, που για τους πολιτισμένους Ευρωπαίους είναι (όλες) αυτονόητες ανθρωπιστικές κινήσεις και έτσι τον επιβραβεύουν γι’ αυτές. Γι’ αυτό και αγκάλιασαν θερμά τον Τσίπρα!
Κάπως έτσι σκέφτηκα και τον τίτλο του αυτού του κειμένου:
Η εν πολλαίς «αμαρτίαις»* (περι)πεσούσα Αριστερά (*όπου «αμαρτίαις»=κινήσεις ανθρωπισμού).
Να πιστώσω όμως και δύο πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ένα είναι ότι οι συντάξεις, με την κυβέρνησή του, κόπηκαν ελάχιστα. Έχω πρόχειρο το παράδειγμα δύο ελεύθερων επαγγελματιών, συνταξιούχων. Ο ένας, το 2009 είχε καθαρό ετήσιο εισόδημα από τη σύνταξη του 28.000 ευρώ. Μετά τα μνημόνια και μέχρι το 2014 οι καθαρές ετήσιες απολαβές του ήταν 18.000, δηλαδή τα μνημόνια του έπαιρναν 10.000 ευρώ το χρόνο. Το καθαρό εισόδημά του σήμερα είναι 17.300, δηλαδή στα τέσσερα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ έχανε 700 ευρώ το χρόνο. Ο άλλος το 2009 είχε καθαρό εισόδημα από σύνταξη 26.800 το χρόνο και το 2014 μόλις 17.800, δηλαδή μείωση 9.000 ετησίως. Από το 2015 ως σήμερα έχει καθαρό ετήσιο εισόδημα 17.300. Το άλλο θετικό που θέλω να αναφέρω, είναι προσωπικά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας, ο οποίος έγινε επιφανής και πολύ αγαπητός στην Ευρώπη και που μ’ αυτά που τράβηξε (το γερμανικό τσαλάκωμά του, δηλαδή) βοήθησε κάποια κράτη να ξεφύγουν απ’ τη γερμανική αρπάγη-μέγγενη-«μπότα» και το 18-1 υπέρ της Γερμανίας που ήταν το 2015 να είναι τώρα τουλάχιστον 9-10! Τα δε βλοσυρά πρόσωπα που ενέχονται σ’ αυτό το τσαλάκωμα (Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντάισενμπλουμ) είναι εδώ και πολύ καιρό …παντελώς «νεκρά»! Ο Τσίπρας, είναι σίγουρα ο πιο συμπαθής αρχηγός κράτους στην ΕΕ και, τουλάχιστον στη θεωρία, έχει καλή προσέγγιση για μια αριστερή πορεία της Ευρώπης, κάτι που δέχονται και πολλοί Ευρωπαίοι που έχω μιλήσει. Και στην Ελλάδα, ως εμφάνιση, είναι μακράν ο πιο συμπαθής αρχηγός σε σχέση με τους άλλους… Δεν …ντρέπεσαι δηλαδή γι’ αυτόν, άσχετα αν διαφωνείς με μερικές από τις αποφάσεις του, και κυρίως με το «τάιμινγκ» και την επιλογή των «αμαρτιών» του. Έχω πληροφορίες (μόνο πληροφορίες, αλλά τις εμπιστεύομαι γιατί προέρχονται από ΜΗ οπαδό…) ότι η διαφορά των 9,5 μονάδων θα ήταν μεγαλύτερη αν ήταν άλλος αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι είναι αποκλειστικά αυτός που τη ροκάνισε! Γι’ αυτό και ζητούσε, ο Αλέξης, επιμόνως debate, για αυτό και το αρνιόταν, ο Κυριάκος, αφού ήξερε ότι η τηλεοπτική σύγκρισή τους θα ήταν εις βάρος του.
Εδώ, θέλω να κάνω την εξής προσωπική δήλωση (που εσείς οι μη Έλληνες ξέρετε): Δεν ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε είμαι οπαδός του, τον ψήφισα μόνο μία φορά τον Ιανουάριο του 2015, επίσης ψήφισα ΟΧΙ στο δημοψήφισμά του, αλλά στις άλλες εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 δεν τον ψήφισα. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές ψήφισα τον Βαρουφάκη και αυτόν σκέφτομαι να ψηφίσω και στις επόμενες… Τα τελευταία τα δηλώνω για να μη γίνει καμία απολύτως παρανόηση σε αυτά που γράφω! Δε σας γράφω …πονηρά, δεν έχω λόγους, όπως άλλοι -δείτε τι γίνεται αυτές τις μέρες.
Τελειώνοντας, θέλω να συμπληρώσω ότι θα ήταν ελλιπής η παρούσα προσέγγιση, αν δεν αναφερόταν ο βρόμικος ρόλος που παίζουν στη χώρα μας κάποια κακοήθη ΜΜΕ, κυρίως τηλεοπτικά, κατασκευάζοντας επί πολλά χρόνια και καθημερινά, ασύστολα (και αναπόδεικτα) ψεύδη, διαφόρων ειδών, τα οποία και πρόσφατα παρέσυραν πολλούς αφελείς, οι οποίοι μαζί με κάτι γινάτια που είχαν ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, δε θα ‘λεγα ότι οδηγήθηκαν στην αγκαλιά της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα έλεγα ότι απλώς έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ! Εσείς οι Ευρωπαίοι δεν έχετε τέτοιου επιπέδου κανάλια και σας ζηλεύω από παλιά, από τότε που ζούσα στη Σουηδία! Ούτε παλιά ξεφτισμένα «κοστούμια», σαν το δικό μας, έχετε!
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία σας και επιφυλάσσομαι.
Τελευταία «πινελιά», 18-6-2019, 19:30
Χτες, …πέταξε με το μπουζούκι του για τους ουρανούς της μουσικής, ο Στέλιος Βαμβακάρης, γιός του θεμελιωτή του ρεμπέτικου, του Μάρκου Βαμβακάρη. Ήθελα να τον αναφέρω για ένα μόνο τραγούδι του, το οποίο έχει κάποια σχέση με το παρόν κείμενο. Πρόκειται για το (ρεμπετομπλουζίστικο) «Η φαντασία στην εξουσία», το οποίο ηχογραφήθηκε αρχές του 1990; και εκδόθηκε σε LP και CD, το 1994. Τραγούδησαν οι: Παύλος Σιδηρόπουλος, Περικλής Χαρβάς, Δέσποινα Γλέζου, Θανάσης Γκαϊφύλιας και εγώ. Κιθάρα έπαιξε ο Στέλιος. Η ηχογράφηση έγινε ταυτοχρόνως, με όλους μας τους έξι μαζί όρθιους, μπροστά στα μικρόφωνα. Αριστουργηματική και μοναδική στιγμή!
Η φαντασία στην εξουσία, ναι! γιατί ποτέ, τουλάχιστον στην Ελλάδα, η εξουσία δεν είχε φαντασία! Και όχι μόνο η πολιτική… Κάθε εξουσία της! Και, παρακαλώ, να μην μπερδεύεται με πονηριά τη «φαντασία» με την ικανότητα για «ψέμα», «απάτη» και «εκμετάλλευση».
Καλό ταξίδι Στέλιο και κει πάνω να παίζετε, με τον Μάρκο, όσο πιο συχνά μπορείτε τη «Φαντασία στην εξουσία», μπας και ξεβουλώσουν λιγάκι τ’ αυτιά όλων αυτών των α-φαντασία-στων σκερβελέδων που μπλέξαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου