Το φεγγάρι, το χρυσόψαρο και ο (αξέχαστος) Μάνος Χατζιδάκις
Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
«Η Ελλάδα σου μοιάζει Μπλανς Επιφανί / διαθέτει ήθος, αφέλεια, υπομονή. / Κι αν την βιάζουν τακτικά / οι κατακτητές, με επιμονή / τα καταφέρνει, η Ελληνίς Επιφανί, / να παραμένει πάντα παρθένος και γυμνή». Δεν ξέρω για σας, αλλά προσωπικά θα ήθελα να απιθώσω εδώ αυτά τα γλαφυρά – περί Ελλάδος – στιχάκια, σε ρυθμό εμβατηρίου. Σπονδή στην μ.Χ. μυθολογία, που ογκώνεται στα 25 ακριβώς χρόνια (σήμερα) που μας χωρίζουν από την αποδημία του.
Δεν είναι παρά ένα μικρό, σύντομο και στιχουργικά και μουσικά, επίμετρο του αξέχαστου Μάνου Χατζιδάκι από την παράσταση «Πορνογραφία», που ανέβηκε και κατέβηκε σε λιγότερο από δύο μήνες στο Θέατρο Σούπερ Σταρ, το 1982. Όμως πρόλαβε να μας σημαδέψει με την «Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων» (Σαν παλιό σινεμά), το «Έλα σε μένα», ακόμη και με την «Παναγία των Πατησίων» με την Γιάννα Κατσαγιώργη. Είναι η εποχή που χάρη στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» και τη μετάφραση της Έλενας Ακρίτα κάνουν επιτυχία τα στριπάκια από το γαλλικό ερωτικό κόμικ (είχε ξεκινήσει το 1967) «Μπλανς Επιφανί», με την μικρούλα και αθωοτάτη Μπλανς να καταλήγει πάντα γυμνή. Σαν την Ελλάδα, κατά τον Μάνο Χατζιδάκι, που την περιέλαβε με δύο τραγούδια, ένα σε δικούς του στίχους – τους παραπάνω – και ένα του Άρη Δαβαράκη στην κατά τα άλλα εμπορικά αποτυχημένη «Πορνογραφία».
Εδώ είμαστε. Στους στίχους του Μάνου Χατζιδάκι. Ας είναι αυτή η σπονδή μας σε τούτη την επέτειο. «Τον Μάνο Χατζιδάκι πολλοί τoν ξέρουν ως μουσικό, αλλά λίγοι ως ποιητή», όπως είχε παρατηρήσει, σωστά, η Αρλέτα σε μία συναυλία της, το καλοκαίρι του 1990, στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας. Όπως και ο ποιητής Θάνος Φωσκαρίνης. Πόσα ξέρουμε λοιπόν γι’ αυτή την άλλη πλευρά του… φεγγαριού, μ.Χ.; Έγραψα φεγγάρι και είναι σαν να κατέγραψα έναν από τους σημαντικούς του – και στιχουργικούς – προσωπικούς κώδικες: «Το φεγγάρι είναι κόκκινο», «Με δυο φεγγάρια στην καρδιά…» (Ερωτική άσκηση για δύο), «Χίλια πουλιά να σκίζουν το φεγγάρι…» (Κρίση), «Το φεγγάρι τρέχει, βιάζεται, να κρυφτεί απ’ την απειλή…» (Δυο παιδιά μεσ’ τη βροχή), «Φεγγάρια μου παλιά, καινούργια μου πουλιά…» (Τ’ αστέρι του βοριά)…
Χωρίς να ξεχνάμε και αυτά: «Χάρτινο το φεγγαράκι» (Νίκος Γκάτσος), «Σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι…» (Αγάπη πού’ γινες δίκοπο μαχαίρι, Μιχάλης Κακογιάννης), «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι (Νότης Περγιάλης και Γιώργος Εμιρζάς), «Μην τον ρωτάς τον ουρανό, το σύννεφο και το φεγγάρι…» (Γιάννης Ιωαννίδης και Παναγιώτης Κοκοντίνης), «Με λεν’ τρελή του φεγγαριού…» (Στου Διγενή τα κάστρα, Νίκος Γκάτσος), «Αίμα στο επικίνδυνο φεγγάρι…» (Νυχτερινό Γ, Ντίνος Χριστιανόπουλος), «Αγάπη μου, σε γύρευα σ’ αυγή και σε φεγγάρι…» (Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς, Γιάγκος Αραβαντινός), «Ένας ναύτης στο φεγγάρι» (Μίλτος Σαχτούρης), «Μικραίνει το φεγγάρι σαν ζωντανό σφουγγάρι» (Νίκος Γκάτσος)…[........]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου