gerontakos

Σάββατο, Ιουνίου 29, 2019

Αντί για debate, που τελικά ούτε αυτό θα γίνει, το καλύτερο για όλους μας θα ήταν Μητσοτάκης και Τσίπρας να είχαν κλείσει ένα deal πριν από τουλάχιστον ένα χρόνο. Ο Μητσοτάκης θα σταματούσε να λέει ψέματα για τον Τσίπρα και ο Τσίπρας αλήθειες για τον Μητσοτάκη.
Το πρόβλημα, όπως ξέρουμε όλοι, είναι ότι κανείς τους δεν θα τηρούσε την συμφωνία. Οι μύθοι του Αισώπου φιλελευθεροποιήθηκαν για τις ανάγκες της εκλογής του Μητσοτάκη, οπότε σας παραθέτω την παραβολή του εμφράγματος. Γιατί βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα και γιατί, ελπίζω, να είναι λίγο πιο διδακτική από όσα ΔΕΝ λέει ο Μητσοτάκης (εκτός απ’ αυτά που του ξεφεύγουν).
Τις πρώτες πρωινές ώρες (01:30) στις 19 Σεπτεμβρίου 2018 είχα ένα οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αρχικά με πήγαν στο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ, διανυκτέρευσα στη ΜΕΘ (μονάδα εντατικής θεραπείας) και προς το μεσημεράκι με διακομιδή στον ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ. Εκεί ο κ. Ν. Μπουρμπούλης (Διευθυντής Α Καρδιολογικής) μού «ξεβούλωσε» την μία αρτηρία τοποθετώντας 3 stents και τρεις βδομάδες αργότερα και τις άλλες δύο με ένα stent σε κάθε μία. Κοντολογίς με 5 stents με έκανε stentένιο (τύφλα να ‘χει ο Robocop).
Την επόμενη της πρώτης και πιο σοβαρής επέμβασης, 20 Σεπτεμβρίου, ήρθε στην ΜΕΘ του «ΕΡΥΘΡΟΥ» ο κ. Μπουρμπούλης να με δει. Η αυτονόητη (θεωρώ εγώ) ερώτησή του ήταν: «καπνίζεις»; Με ένα χαμόγελο που έφτανε ίσα με τα αφτιά μου του απάντησα, όχι το έχω κόψει εδώ και σχεδόν 5 χρόνια (κι αυτή είναι η αλήθεια). Δεν έχω καν ακουμπήσει τσιγάρο, του είπα. Η επόμενη ερώτησή του ήταν: «πόσα χρόνια κάπνιζες;» Το χαμόγελο εξαφανίστηκε στην στιγμή και του απάντησα πως κάπνιζα από τα 20 μου, δηλαδή, σχεδόν 45 χρόνια δύο πακέτα την ημέρα.
Αφού σας παρέθεσα τα γεγονότα, έρχομαι τώρα στην παραβολή θυμίζοντάς σας πως η παραβολή δεν συγγενεύει με τον μύθο όπου μπορεί να περιγράφονται εξωπραγματικά γεγονότα (πχ να συνομιλούν ο μέρμηγκας κι ο τζίτζικας), ούτε όμως με την αλληγορία στην οποία πρόσωπα και πράγματα είναι ιδεατά.
Ώστε επί 45 χρόνια κάπνιζες 2 πακέτα την ημέρα, δεν περπατούσες ούτε μέχρι το περίπτερο στη γωνία, κατέβαζες μπριζολάκια, παϊδάκια, κίτρινα τυράκια κ.λπ. Τώρα όμως, εδώ και σχεδόν 5 χρόνια, το έκοψες το ρημάδι. Ε, και τι θέλεις ρε πατριώτη; Σε πέντε χρόνια να καθαρίσουν τα πνευμόνια σου, να αποφραγούν οι στεφανιαίες (και όλες οι) αρτηρίες σου και να γκαστρώνεις γαϊδάρα στην ανηφόρα;
Ε, δεν γίνεται. Πώς να το κάνουμε ρε πατριώτη; Απλά ΔΕΝ γίνεται. Ξέρω, πως ο γιατρός σου είπε πως θα σε κάνει περδίκι. Σε έκανε; Όχι δεν σε έκανε. Αλλά μήπως ο άνθρωπος ήξερε τι θα βρει; Ναι ρε φίλε, είχες κάνει και καρδιογράφημα και υπέρηχο και όλες τις αναλύσεις και εξετάσεις. Αλλά αν όλα αυτά αρκούσαν ποιος ο λόγος να υπάρχει το στεφανιογράφημα; Που να ήξερε ο γιατρός τι θα αντιμετωπίσει και πως δεν θα βρει ούτε «σεντς αίματος στα ταμεία» του μυοκαρδίου;
Να μην αναλάμβανε. Εντάξει τώρα, υποθέτω μιλάμε σοβαρά. Άλλωστε εσύ πήγες στο γιατρό με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κι αν δεν σου έβαζε τα stents, τώρα θα ήσουν στα κυπαρίσσια. Σε γλύτωσε από τα χειρότερα; Ε, σε γλύτωσε ρε φίλε αλλιώς τώρα το μυοκάρδιο θα είχε «χρεοκοπήσει». Σε έστησε ξανά στα πόδια σου, έτσι δεν είναι; Σου έδωσε την σωστή φαρμακευτική αγωγή, σου έπεσε και η πίεση που ήταν άστα να πάνε (στη ρύθμισε) κ.λπ. Σου έδωσε και την σωστή αγωγή έτσι που βήμα το βήμα να αποκατασταθείς στο μέγιστο δυνατό και να ζήσεις με ασφάλεια μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Αλλά να σου πω και κάτι; Ο γιατρός σε έκλεψε, σου πήρε ή σου ζήτησε φακελάκι; Μήπως σου πήρε δανεικά κι αγύριστα ή μήπως έδωσε θαλασσοδάνεια στους δικούς του; Μήπως το έκανε κάποιος από τους συνεργάτες του; Τίποτε απ’ αυτά δεν έγινε κι ας ήταν ο κανόνας, και το ξέρεις καλά, μέχρι πριν λίγο. Δεν προσπάθησε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και πέτυχε σε πολλά που πριν ήταν αδιανόητα; Ειδικά κάτω από τις γνωστές έκτακτες συνθήκες. Εντάξει, δεν τα κατάφερε σε όλα. Και ναι, πόνεσες, έχασες και αίμα.
Αλλά για πες μου. Ποιος ήθελες να χάσει το αίμα ρε φίλε; Αυτοί που δεν τους είχε μείνει ούτε σταγόνα για δείγμα κι έτρωγαν από τους κάδους; Ή μήπως οι «υγιείς» που όχι μόνο δεν έχουν δώσει ποτέ ούτε σταγόνα αλλά τόσα χρόνια σου ρουφάνε ΚΑΙ το δικό σου. Άσε που το έχουν σε τράπεζες «αίματος» της Ελβετίας. Άλλο τώρα αν σου δίνουν λίγα ml δάνειο ως υποκατάστατο, κάτι σαν το «Άρλεκιν», και ξεχνιέσαι. Έτσι κι αλλιώς σου δίνουν λίγο απ’ το δικό σου.
Εσύ όμως λες πως φταίει ο γιατρός για το αίμα που έχασες ενώ ξέρεις πως άλλοι στο ρουφήξανε (και στο ρουφάγανε χρόνια τώρα). Και δικαίως θέλεις το αίμα που πράγματι έχασες. Φίλε, κανείς δεν θα στο δώσει με μετάγγιση. Θα το φτιάξει ο οργανισμός σου. Αλλά όχι με τη μία. Απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Βήμα το βήμα με σωστή αγωγή και με ασφαλή βήματα σε μια κοινή πορεία με όλους. Γιατί εσύ είχες οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και άλλοι είχαν κάτι άλλο. Όμως μόνο όλοι μαζί μπορούμε να ελπίζουμε. Αν μας χωρίσουν, μας ξεμοναχιάσουν και ο καθένας μας περπατάει μόνος του, μαύρο φίδι που μας έφαγε.
Ξέρω, αναπολείς την επιστροφή στην «κανονικότητα» που ζούσες. Γι’ αυτό και είσαι έτοιμος να αλλάξεις γιατρό. Άλλωστε κανείς δεν θέλει κάποιον που του λέει μην καπνίζεις, μην τρως πολλά κόκκινα κρέατα, μη αυτό και μη εκείνο. Όλοι προτιμούν γιατρό που θα τους λέει αυτά που θέλουν να ακούσουν. Κι άμα λάχει να τους τάζει και κάμποσα βιάγκρα. Όμως αυτά δεν είναι δική σου αλλά δική τους «κανονικότητα». Τα έζησες και ξέρεις πως αυτοί κι αυτή σε έφεραν στο έμφραγμα.
Άκου φιλαράκο για να τελειώνουμε. Ελεύθερος άνθρωπος είσαι και είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις πως θα πορευτείς από δω και πέρα μετά το έμφραγμα. Θέλεις να καπνίζεις; Κάπνιζε. Θέλεις να τρως γλυκάδια, κόκκινο κρεατάκι, κίτρινα τυριά κ.λπ. κάθε μέρα μεσημέρι και βράδυ; Τρώγε. Θέλεις να παίρνεις το αυτοκίνητο για μια απόσταση ενός χιλιομέτρου; ΟΚ, κάντο και πες και το τετριμμένο «ταμένος είμαι να πάω με τα πόδια».
Κοντολογίς κάνε ό,τι γουστάρεις. Αν όμως έχεις ίχνος νιονιού κλείσε από τώρα, όχι θέση στον «ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ» γιατί κανένας Νίκος Μπουρμπούλης δεν θα σε σώσει, αλλά μια θέση στο νεκροταφείο της πόλης ή του χωριού σου. Και μην ξεχάσεις να πεις στα παιδιά σου τα λόγια του Βρετανού ποιητή Alexander Pope: «Πεθαίνω με εκατοντάδες καλά συμπτώματα».
Αυτή ήταν η παραβολή του εμφράγματος. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και όποιος δεν κατάλαβε ας διασκεδάσει (για δεύτερο συνεχόμενο άρθρο) με τον Χάρρυ Κλυνν στο σκετσάκι με τους λούτσους. Εκτός αν προτιμά το «σκετσάκι» με το συνταξιοδοτικό του Μητσοτάκη. Αλλά κι αυτό «λούτσους» έχει. Και τι «λούτσους»; Να, τέτοιους με το συμπάθειο.

Τέλος, η ζωή, η δημοκρατία αλλά και η ιστορία είναι γεμάτη από «εμφράγματα». Τα τρωκτικά της Δεξιάς και οι τύποι με τα σύνδρομα στέρησης της μίζας και της διαπλοκής ετοιμάζουν ένα ακόμα. Η πολύ μεγάλη πλειονότητα θα το πληρώσει πολύ ακριβά (και αυτό όπως και το προηγούμενο). Κι ως γνωστόν, το «έμφραγμα» πληρώνεται μεταχρονολογημένα μεν αλλά πάντοτε τοις μετρητοίς.
Αντί για υστερόγραφο. Ευχαριστώ θερμά τον κ. Ν. Μπουρμπούλη και όλο το ιατρικό και μη προσωπικό στον ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ αλλά και στο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ (θυμάμαι το όνομα του κ. Σάββα Μάζαρη). Δεν ξέρω ή και δεν θυμάμαι όλα τα ονόματα αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρόσωπά σας. Έχετε όλοι και όλες την ευγνωμοσύνη μου και σας ευχαριστώ για ένα ακόμα λόγο. Με κάνατε περήφανο για την Δημόσια Υγεία και σας υπόσχομαι πως θα την υπερασπίζομαι όπως και όσο μπορώ, κόντρα στους ΑΝΟΗΤΟΥΣ που στηρίζουν, και με την ψήφο τους, την