Κραουνάκης υπέρ Πολάκη και κατά των μιζαδόρων: "Μου πάει ο Παύλος, πώς να το πω..." 

---

Κατά των «μιζαδόρων που «μοιράζανε τις μίζες 50-50» στρέφεται ο Σταμάτης Κραουνάκης και στέκεται στο πλευρό του Παύλου Πολάκη ενάντια στις επιθέσεις που δέχεται ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας. 

Έτσι εξηγεί  ο Σταμάτης Κραουνάκης αγαπάει Πολάκη:
Σταματης Κραουνάκης: "Έζησα την εποχή που μοιράζανε τις μίζες 50-50 !... Γι αυτό μην ξαναδώ και μην ξανακούσω τις μαλακίες που γράφετε και λέτε για τον Παύλο Πολάκη. Τον λατρεύω και θα ήμουν μαζί του σε όποιο κόμμα κι αν ήταν. Μου πάει ο Παύλος Πολάκης. Πώς να το πω..."

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΙΑΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΙΤΤΑΣ
Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης
Δίγλωσση έκδοση
www.cpittas.com
σελ. 205

Σε ένα αυθεντικά βιωματικό χρονικό, ο Κωνσταντίνος Πίττας θα μιλήσει για μια διαφορετική ματιά στην Ευρώπη, στην ζωή, την αγάπη του για την φωτογραφία και το μεγάλο και σπουδαίο του ταξίδι, που έκανε το 1985, γεμάτο μαθήματα και εμπειρίες. Μπορεί ένα ταξίδι, τελικά να μας μάθει το ποιοι είμαστε; Ο Κωνσταντίνος Πίττας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Βαρβάκειο και το Ε.Μ.Πολυτεχνείο. Έπειτα από μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, επιστρέφει στην Αθήνα για να εργαστεί ως μηχανικός. Σύντομα, το 1984, αρχίζει να φωτογραφίζει στους δρόμους της πόλης, εγκαταλείπει τη δουλειά του και τελειώνει σ' ένα χρόνο το πρώτο του φωτογραφικό σχέδιο, με θέμα την Αθήνα και τους Αθηναίους. Το 1985 ξεκινά το πεντάχρονο ταξίδι του στις χώρες της Ευρώπης του Ψυχρού Πολέμου για ένα βιβλίο που θα τις περιλαμβάνει σχεδόν όλες. Το 1989, με την πτώση του Τείχους, εγκαταλείπει το σχέδιο του και τη φωτογραφία και «θάβει» τη δουλειά του για 25 χρόνια. Το 2014 ανακαλύπτει τυχαία σε μια αποθήκη τις παλιές του εικόνες και την επόμενη χρονιά εκδίδει ένα βιβλίο με αυτές, τις «Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης» που το φθινόπωρο του 2016 έγιναν η μεγάλη ομότιτλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. 

***********************

Costantinos Pittas was born in Athens, Greece. He studied engineering at the Technical University of Athens. In 1984 he started taking photographs in the streets of his native city and by the end of that year he had completed his first photographic project about Athens and the Athenians. In the course of the next few years he travelled extensively in Eastern and Western Europe, photographing Cold War Europe, people on both sides of the Wall. In 1989, after the fall of the Berlin Wall, he abandoned his project and photography as well, and "buried" his work for 25 years. In 2014, completely by chance, he discovered his old photos in his storeroom. In 2015 he published his first book, "Images of another Europe". These photos became the material of the same-titled large exhibition that took place at the Benaki Museum Athens, in 2016. This talk was given at a TEDx event using the TED conference format but independently organized by a local community. Learn more at https://www.ted.com/tedx

 

Φωτογραφίες της δεκαετίας του ’80 από μια Ευρώπη που δεν υπάρχει πια

Συντάκτης:  Ματούλα Κουστένη

Πηγή: efsyn.gr

---

Δεν είναι από τους φωτογράφους που φτιάχνουν εικόνες γιατί πολύ απλά φωτογραφίζει όταν τις έχει μπροστά του.
Δεν στήνει ποτέ κανέναν μπροστά στον φακό του γιατί υπολογίζει στον αυθορμητισμό και το πέρασμα της στιγμής.
Δεν διορθώνει καμία φωτογραφία του γιατί η ουσία ενίοτε κρύβεται στο λάθος ή την ατέλεια.
Και ποτέ δεν ένιωσε την ανάγκη να «λατρέψει» την τέλεια φωτογραφική μηχανή, καθώς αυτό που ανιχνεύει μπορεί κάλλιστα να το απαθανατίσει μια φτηνή, ασήμαντη pocket.
Ο Κωνσταντίνος Πίττας με τη νεανική του ορμή ταξίδεψε τη δεκαετία του ’80 σε δεκαέξι χώρες, από την Πορτογαλία μέχρι την Πολωνία. Ολομόναχος, με ένα σαραβαλάκι Pony στο οποίο κοιμόταν (έχοντας φτιάξει ένα πτυσσόμενο κρεβάτι από κόντρα πλακέ) σε πάρκινγκ αυτοκινητοδρόμων και ερημιές.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΙΤΤΑΣ
Πτώση Τείχους, φωτογραφία μάνας-γιου

  Τη βραδιά της Πτώσης του Τείχους ο Κ. Πίττας ήταν συμπτωματικά στο Βερολίνο και μοιράστηκε με όλους τον ενθουσιασμό μιας Ευρώπης που άλλαζε δραματικά. Η Ιστορία περνούσε για άλλη μια φορά μπροστά απ’ τα μάτια του κι εκείνος δεν έχασε ευκαιρία να την απαθανατίσει. «Αλλαζαν όλα μπροστά στα μάτια μας. Ηταν μαγική και τρομερά συγκινητική η ατμόσφαιρα. Αδιανόητες σκηνές: δύο ολόκληρες πόλεις είχαν κατέβει στους παγωμένους δρόμους για να ενωθούν, άνθρωποι του Ερυθρού Σταυρού μοίραζαν σούπα, οικογένειες ξανάσμιγαν…»
Το πρωί περπατούσε χιλιόμετρα για να φωτογραφίζει και το βράδυ επέστρεφε στο αμαξάκι του. Την άνοιξη έφευγε για την Ευρώπη, φορτωμένος εκατοντάδες καρουλάκια φιλμ και τον χειμώνα που ο καιρός θέριευε στην Κεντρική Ευρώπη επέστρεφε στην Ελλάδα για να εμφανίσει τη δουλειά του. Περισσότερα από 24.000 αρνητικά συγκέντρωσε και τα έκλεισε σε μια αποθήκη.
Πριν από λίγο καιρό τα ανέσυρε και έφτιαξε με αυτά ένα υπέροχο λεύκωμα με τίτλο «Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης 1985-1989».
❝ Δεν με ενδιέφεραν τα αξιοθέατα, τα κτίρια, τα μουσεία, μόνο τα ανθρώπινα πρόσωπα έβλεπα. Επιθυμούσα να δείξω μια Ευρώπη χωρίς σύνορα με τους ανθρώπους όλους μαζί ❞ , λέει σήμερα ο φωτογράφος.
Περιπλανώμενος σε ένα καφκικό τοπίο ο Κ. Πίττας δεν ενδιαφερόταν για την ιστορική καταγραφή. Κι όμως, 30 χρόνια μετά το ευρωπαϊκό ίχνος άλλαξε τόσο που ξαφνικά η αθώα κι ανέμελη ματιά ενός νέου που γυρνούσε τη Γηραιά Ηπειρο απέκτησε διαστάσεις σπάνιας μαρτυρίας.
❝ Ξαφνικά μια ωραία νύχτα του 1989, το Τείχος έπεσε. Χωρίς να με ρωτήσει αν είχα τελειώσει το “πρότζεκτ”. Το μεγαλεπήβολο σχέδιό μου, μια Ευρώπη χωρίς σύνορα μέσα από τη φωτογραφία, φαινόταν τώρα πιο υπερφίαλο κι ανόητο παρά ποτέ. Τα μάζεψα και γύρισα στην Ελλάδα, φοβερά απογοητευμένος. Ενιωθα ότι αυτό που είχα κάνει δεν άξιζε πολλά, καθώς δεν έμπαινε στα δύο μεγάλα καλούπια της φωτογραφίας. Δεν ήταν ούτε “καταγραφή”, ούτε “τέχνη”. Γι’ αυτό πήρα τα αρνητικά και τα έθαψα.
Και μαζί τους κι εκείνο το κομμάτι της ζωής μου. Εκανα οικογένεια και μια δουλειά για να συντηρήσω την οικογένειά μου και ήμουν ευτυχισμένος με τη νέα μου ζωή, οι παλιές μέρες δεν μου έλειπαν καθόλου, δεν μιλούσα σε κανέναν για αυτές, ούτε έδειξα ποτέ σε κανέναν τις φωτογραφίες μου. Με τον καιρό τις ξέχασα κι εγώ ο ίδιος. Ετσι πέρασαν είκοσι πέντε χρόνια ❞.
Βουδαπέστη, Ουγγαρία, 1988 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΙΤΤΑΣ
Η ιστορία του λευκώματος άρχισε να ξαναγράφεται τον Μάρτιο του 2014 που ο φωτογράφος ανακάλυψε τα κουτιά με τα «πειστήρια» του νεανικού ταξιδιού στην αποθήκη.
❝ Από περιέργεια σκάναρα μερικά αρνητικά και τα ανάρτησα στο διαδίκτυο. Προς μεγάλη μου κατάπληξη συγκίνησαν τους εκεί φίλους μου. Εμεινα κατάπληκτος γιατί πίστευα ότι η δουλειά μου δεν ενδιέφερε κανέναν, ότι όλο αυτό που είχα κάνει τότε ήταν μια νεανική τρέλα. Με τον καιρό αισθάνθηκα ότι τα πρόσωπα που είχα δει τότε στους ευρωπαϊκούς δρόμους δεν έπρεπε να χαθούν μαζί με εμένα, αλλά να ζήσουν μέσα σ’ ένα βιβλίο. Η ενθάρρυνση από τους φίλους υπήρξε καθοριστική. Ετσι γεννήθηκε το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Κι αν δεν υπήρχε το Facebook ειλικρινά δεν θα το κρατούσατε ποτέ ❞.
Ηταν δε, τόσο θερμή η ανταπόκριση φίλων που τρεις φωτογραφίες του έγιναν ήδη εξώφυλλο σε ισάριθμα εξαιρετικά βιβλία των εκδόσεων Πόλις: «Μόνο το αρνί», της Βασιλικής Πέτσα, το «Ομαδικό πορτρέτο με μια κυρία» του Χάινριχ Μπελ και το «Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά», του Πατρίς Μοντιανό.

*********************

Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΤΟΥ Κ. ΠΙΤΤΑ

Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης / Images of another Europe

www.cpittas.com/europe

******************** *

-
Βουκουρέστι, Ρουμανία, 1989 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΙΤΤΑΣ
Οι εικόνες του Κωνσταντίνου Πίττα «εκθέτουν» την αδυναμία του στην Πράγα και το Παρίσι.
❝ Είναι θα έλεγα οι δύο πόλοι μου. Η μεν Γαλλία, και ειδικά το Παρίσι, λόγω σπουδών και η κεντρική Ευρώπη είναι αυτό που γνώρισα μετά ακούγοντας κλασική μουσική και λατρεύοντας τον Κάφκα ❞.
Από την άλλη, τις πιο σκληρές εικόνες τις συνάντησε στη Ρουμανία.
❝ Καμία χώρα δεν συγκρινόταν με όσα είδα εκεί. Φτώχεια και απίθανες αντιθέσεις. Δεν μπορούσες να αγνοήσεις αυτό, το έβλεπες: τρομακτική εξαθλίωση, πείνα, κρύο της Ρουμανίας. Ανθρωποι που πεινούσαν, που δεν είχαν καθόλου ζεστό νερό εξ ου και στο μετρό δεν μπορούσες να σταθείς από τη μυρωδιά των σωμάτων. Κανείς δεν μπορούσε να πλυθεί. Στέκονταν στις ουρές για ένα κιλό κόκαλα και είχαν τα παιδιά ξυπόλητα στο χιόνι. Παράλληλα οι άνθρωποι του καθεστώτος -σε μια ξεχωριστή ζωή- άνοιγαν τις πιο ακριβές σαμπάνιες που έχω δει στα 5άστερα ξενοδοχεία. Από την άλλη στο Βερολίνο, στην Τσεχοσλοβακία και στην Ανατολική Γερμανία έβλεπες πιο έντονο τον φόβο και την παραίτηση του κόσμου. Η ζωή ήταν σαφώς καλύτερη στην Ουγγαρία και την Πολωνία ❞.
Στον πρόλογο του βιβλίου ο φωτογράφος κάνει λόγο για τον «εγκλεισμό» της Ανατολικής Ευρώπης. Πού όμως τον πρωτοαισθάνθηκε;
❝ Γενικά στους Ανατολικούς έβλεπες την παραίτηση παντού. Ηταν σαν να μην περιμένουν τίποτα. Επίσης, όποιος είχε περάσει από το Βερολίνο εκείνο το διάστημα εισέπραττε το σοκ του Τείχους, των ελέγχων για να περάσει από τη μια πλευρά στην άλλη, διαπίστωνε τον φόβο και την ερημιά των ανθρώπων». Από όλο αυτό το πολυετές ταξίδι δεν έλειψαν οι περιπέτειες. «Εννοείται δεν γλίτωσα τις κατασχέσεις των φιλμ στα σύνορα. Αυτός είναι ο λόγος που από τη Σερβία έχω μόνο μια εικόνα στο βιβλίο. Ολη η δουλειά εκεί, κλεισμένη σε 100 φιλμ, κρατήθηκε. Δεν τα είδα ποτέ. Ηταν μία από τις δύο φορές που με πιάσανε. Την μία μάλιστα με κράτησαν και μια ολόκληρη μέρα στο κρατητήριο ώσπου να τα εμφανίσουν και να δουν τι είχα τραβήξει❞.
Και οι άνθρωποι που συναντούσε σε όλες αυτές τις χώρες είχαν καλύτερη διάθεση βλέποντας την κάμερά του;
❝ Το μυστικό μου όπλο ήταν ότι είχα μια τόση δα μηχανή τσέπης την οποία κανείς δεν μπορούσε να δει. Γι’ αυτό και δεν είναι τέλειες τεχνικά οι φωτογραφίες όπως αν είχα -για παράδειγμα- μια Leica. Με τη μικρή μηχανή ήμουν αόρατος, πράγμα πολύ σημαντικό για καθεστώτα όπου πάντα κάποιος σε έβλεπε. Επίσης δεν σκόπευα. Ποτέ το χέρι δεν σηκώθηκε για να τραβήξει. Την κρατούσα κολλημένη στο στήθος και φωτογράφιζα κάνοντας τον αδιάφορο. Με τον καιρό εκπαιδεύτηκα και ήξερα τι τραβάω χωρίς να κοιτάω τον φακό. Εκανα practice επί ένα χρόνο στην Αθήνα, πριν φύγω ❞.
Σήμερα που διαπιστώνει το ιστορικό βάρος των φωτογραφιών του, αν γύριζε τον χρόνο πίσω, θα τραβούσε τα ίδια πράγματα;
❝ Οχι, αποκλείεται να έβγαζα τις ίδιες φωτογραφίες. Αλλωστε ό,τι έκανα συνδέεται με την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής. Το σήμερα είναι ένας άλλος κόσμος. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που μετά το 1989 στην Τσεχία δεν ξαναπήγα, δεν ήθελα να δω την Πράγα χωρίς εκείνη την ατμόσφαιρα ❞.
Εικόνα Εβραϊκού Νεκροταφείου | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΙΤΤΑΣ
Μία από τις σημαντικότερες φωτογραφίες στο βιβλίο. Είναι τραβηγμένη στην Πράγα.
❝Αυτό είναι το παλιό νεκροταφείο (όχι το νέο στο οποίο είναι θαμμένος ο Κάφκα), παρέμενε απείραχτο για 50 χρόνια, κανείς δεν φρόντιζε τίποτα, ίσα που κόβανε τα χόρτα. Εγώ πήγαινα εκεί και περνούσα τη μέρα μου σε αυτό το κοιμητήριο καθώς ένιωθα ότι εκεί ανέπνεα την Κεντρική Ευρώπη. Εκτοτε δεν πήγα ποτέ. Μου έχουν μεταφέρει ότι σήμερα είναι ‘‘λούνα παρκ’’, ότι περνούν ουρές κόσμου να το δουν ως τουριστική ατραξιόν❞.

Έχω μια θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου

 Απ' την αρχή του κοσμου 

Μουσική: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου
 Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
 Ενορχήστρωση:  Λάργκο


Έχω μια θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου
μαζί με την βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη.
Μπήκε στο πρώτο κύτταρο σαν μια μικρή ακίδα
κι, ότι απ' αυτό γεννήθηκε, θέλησε να υποτάξει.

Τ' αμέριμνα μικρά παιδιά, τα ζώα και τα δέντρα
ποτέ της δεν τα γλέντησε, δεν είχε τι να κάνει.
Μα αν έβρισκε συνείδηση, έβγαζε την βουκέντρα
κι έσπρωχνε την βαρύθυμη στην τρομερή χοάνη.

Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.

Όπου τα λόγια είναι φτωχά, το πένθος είναι γλέντι
κι όπου μπορούν να ερωτευτούν η όμορφη κυρία
-που από τα ψώνια της γυρνά στο σπίτι ευτυχισμένη-
κι ο σκελετός που βρέθηκε κάπου στην Σιβηρία

Στρατιές περάσαν απο κεί, χαθήκανε στην δίνη,
σε μιά πραγματικότητα ρευστή σαν άγριο μέλι.
Οι ανήσυχοι σταυρώθηκαν, οι ήσυχοι τρομάξαν
κι ένας περίπου αλώβητος: ''Ο κύριος δεν με μέλει".

Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.

"Europe coming apart before our eyes" say 30 top intellectuals

Τριάντα συγγραφείς σε μανιφέστο - Προειδοποιούν για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη

---

Η τρέχουσα χρονιά θεωρείται από πολλούς κρίσιμη για την Ευρώπη, καθώς στη Γηραιά Ήπειρο θα διεξαχθούν τουλάχιστον 14 εκλογικές αναμετρήσεις, πιθανόν η σημαντικότερη από τις οποίες είναι οι ευρωεκλογές, οι οποίες θα γίνουν στα τέλη του Μαρτίου, σημειώνουν σε ρεπορτάζ τους οι New York Times. 
Με τη συμμετοχή να είναι κατά παράδοση πολύ χαμηλή σε αυτές τις εκλογές, υπάρχει έντονη ανησυχία πως οι παθιασμένοι αντιευρωπαίοι θα πάνε να ψηφίσουν, ενώ πολλοί άλλοι θα μείνουν στα σπίτια τους, κάτι που θα ευνοήσει την άκρα δεξιά και τα λεγόμενα λαϊκιστικά κόμματα, τα οποία έχουν κοινό χαρακτηριστικό τον εθνικισμό.
Είναι εύλογο, έτσι, ότι ξεκίνησε μια μάχη για να αποτραπεί αυτός ο κίνδυνος -- με χαρακτηριστικά ευρωπαϊκό τρόπο: από ορισμένους από τους πιο διαπρεπείς συγγραφείς και διανοούμενους, παρατηρεί ο συντάκτης των Τάιμς.
Τριάντα εξ αυτών, ανάμεσά τους και πολλά Νόμπελ Λογοτεχνίας, υπέγραψαν ένα φιλοευρωπαϊκό μανιφέστο το οποίο δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, αρχικά κατ' αποκλειστικότητα στη γαλλική εφημερίδα Libération και κατόπιν και σε άλλες εφημερίδες, υπό τον τίτλο «Το σπίτι μας, η Ευρώπη, έχει πάρει φωτιά», για να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου καθώς εντείνεται κατ' αυτούς ο κίνδυνος «οι λαϊκιστικές δυνάμεις να σαρώσουν την ήπειρο».
Αν δεν υπάρξει ένα «νέο πνεύμα αντίστασης», προειδοποιεί το μανιφέστο αυτό, οι προσεχείς ευρωεκλογές «υπόσχονται να είναι οι πιο καταστροφικές που ζήσαμε ποτέ», αφού σε αυτές θα επικρατήσουν πολιτικοί που «απεχθάνονται τη νόηση και τον πολιτισμό» και απειλούν να προκαλέσουν μια σειρά «εκρήξεων ξενοφοβίας και αντισημιτισμού».
Οι συγγραφείς, που αυτοαποκαλούνται «ευρωπαίοι πατριώτες», δηλώνουν έτοιμοι να εμπλακούν σε «μια νέα μάχη για τον πολιτισμό», τρία τέταρτα του αιώνα μετά την ιστορική ήττα του φασισμού και 30 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Ο άνθρωπος που συνέλαβε την ιδέα και έγραψε το κείμενο-ανοικτή επιστολή που δημοσίευσε η Λιμπερασιόν είναι ο γάλλος συγγραφέας και διανοούμενος Μπερνάρ Ανρί-Λεβί, ενώ μεταξύ εκείνων που τη συνυπογράφουν συγκαταλέγονται ο Μίλαν Κούντερα, Τσέχος που ζει στη Γαλλία, ο τούρκος λογοτέχνης Ορχάν Παμούκ, ο Βασίλης Αλεξάκης, που γράφει κυρίως στα γαλλικά αλλά και στα ελληνικά, ο Βρετανός Σαλμάν Ρούσντι, που μάλλον δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, οι Ιταλοί Κλαούντιο Μάγκρις και Ρομπέρτο Σαβιάνο, οι Ούγγροι Ανιές Χέλερ και Γκιόργκι Κόνραντ, η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς από τη Λευκορωσία, αλλά και ο Μάριο Βάργκας Γιόσα, που παρότι περουβιανός ζει στην Ισπανία.
Ο Μπερνάρ Ανρί-Λεβί έχει χαρακτηρίσει επανειλημμένα τον λαϊκισμό «προπέτασμα καπνού του νεοφασισμού». Τονίζει πως οι συγγραφείς, που «ενσαρκώνουν την ψυχή της Ευρώπης», θέλησαν να απευθύνουν «αυτό το κάλεσμα για δράση την παραμονή μιας εκλογικής αναμέτρησης την οποία αρνούμαστε να εγκαταλείψουμε στους νεκροθάφτες».
«Η Ευρώπη διαλύεται μπροστά στα μάτια μας! Δεν έχουμε πλέον πολλές επιλογές.» Με αυτά τα λόγια οι εικοσιεννέα συγγραφείς συνυπογράφουν την έκκληση του φιλόσοφου Bernard-Henri Lévy, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της ηπείρου. Αυτοί είναι οι: Vassilis Alexakis, Svetlana Alexievitch, Anne Applebaum, Jens Christian Grøndahl, David Grossman, Ágnes Heller, Elfriede Jelinek, Ismaïl Kadaré, György Konrád, Milan Kundera, António Lobo Antunes, Claudio Magris, Adam Michnik, Ian McEwan, Herta Müller, Ludmila Oulitskaïa, Orhan Pamuk, Rob Riemen, Salman Rushdie, Fernando Savater, Roberto Saviano, Eugenio Scalfari, Simon Schama, Peter Schneider, Abdulah Sidran, Leïla Slimani, Colm Tóibín, Mario Vargas Llosa, Adam Zagajewski. Παραθέτουμε σημεία του κειμένου που δημοσιεύθηκε στην Libération, στις 25 Ιανουαρίου στα γαλλικά και ταυτόχρονα σε γερμανικά, αραβικά, ολλανδικά, εβραϊκά, ρώσικα, τούρκικα, πολωνικά.  Η μετάφραση έγινε για το ελληνικό γραφείο από τον Ανδρέα Παπαγγελόπουλο.
 Το μανιφέστο των Ευρωπαίων πατριωτών
Η Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο! Οι κριτικές, περιφρόνηση κι η απάρνηση, καταφθάνουν από παντού. Για να ξεμπερδέψουμε με το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, να ξαναβρούμε την ψυχή των εθνών και τη χαμένη ταυτότητα που δεν υφίσταται παρά συχνά στην φαντασία των δημαγωγών.  Αυτό θεωρητικά είναι το κοινό πρόγραμμα των λαϊκιστικών δυνάμεων που ξεχύνονται στη Γηραιά Ήπειρο.
Προσβαλλόμενη εκ των έσω, από κακούς, μεθυσμένους προφήτες που πιστεύουν ότι έχει φτάσει η ώρα τους, άτολμη στο εξωτερικό της, πέρα από τη Μάγχη και πέρα από τον Ατλαντικό, από τους δύο μεγάλους συμμάχους της που στον 20ο αιώνα την έσωσαν δύο φορές απ’ την αυτοκτονία, από τη λεία στους όλο και λιγότερο κρυμμένους χειρισμούς του Κρεμλίνου, η Ευρώπη, ως ιδέα, θέληση και αντιπροσώπευση είναι στο στάδιο της ανατροπής. Ένα σενάριο που πιθανώς να συμβεί μπροστά στα μάτια μας.
Μέσα σ’αυτό, το ολέθριο κλίμα, θα λάβουν χώρα οι ευρωπαϊκές εκλογές τον Μάιο, όπου αν δεν αλλάξει κάτι, εάν τίποτα δεν περιορίσει το κύμα που φουσκώνει, που σπρώχνει, και ανεβαίνει, εάν δεν εκδηλωθεί πολύ γρήγορα σε όλη την Ευρώπη ένα νέο πνεύμα αντίστασης, ρισκάρουμε μία θεομηνία. Νίκη των πειρατών, ντροπή και δυσμένεια σ’αυτούς που πιστεύουν ακόμα στην κληρονομιά του Εράσμιου, του Δάντη, του Γκαίτε και του Κομένιους. Περιφρόνηση της διανόησης και του πολιτισμού. Εκρήξεις ξενοφοβίας και αντισημιτισμού. Μία πραγματική τραγωδία.
Οι υπογράφοντες είμαστε από εκείνους που παίρνουν θέση σ’αυτή την επερχόμενη καταστροφή.
Είμαστε κάποιοι από τους ευρωπαίους πατριώτες – πολύ περισσότεροι σε αριθμό απ’ ότι πιστεύουμε, που δυστυχώς άλλοι παραμένουν σιωπηλοί ενώ άλλοι έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια- που γνωρίζουμε ότι δίνεται εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα, μετά την ήττα δηλαδή των φασισμών και τριάντα χρόνια μετά τη πτώση του τοίχους του Βερολίνου, μια νέα μάχη για την ανθρωπότητα.
Η Ευρωπαϊκή μας μνήμη, η πίστη σ’αυτή τη μεγάλη ιδέα την οποία κληρονομήσαμε και διαφυλάξαμε, η πεποίθηση ότι αυτή μόνο η ιδέα είχε τη δύναμη στο παρελθόν να υψώσει τους λαούς μας πάνω από τα έθνη και το πολεμοχαρές παρελθόν τους, είναι αυτή που εγγυάται ότι η αρετή αύριο θα συνωμοτήσει ενάντια στον ερχομό των νέων ολοκληρωτισμών και την επιστροφή με μία δρασκελιά στην καθαρή μιζέρια του σκοταδισμού. Όλα αυτά μας απαγορεύουν να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.
Γι αυτό και προσκαλούμε σε ένα νέο κύμα.
Καλούμε προς μια κινητοποίηση παραμονές εκλογών εναντίον όσων επιθυμούν να θάψουν την Ευρωπαϊκή ιδέα.
Παροτρύνουμε ν’αναλάβουμε τα ηνία μίας Ευρώπης που παρόλες τις ελλείψεις της, τα σφάλματα και κάποιες φορές τους δισταγμούς και τη δειλία της, παραμένει μία δεύτερη πατρίδα για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους του κόσμου.
Η γενιά μας υπέπεσε σε λάθη. Σαν τους ακόλουθους του Garibaldi τον 19ο αιώνα, επαναλάβαμε ώς μάντρα αντίστοιχα με το «Η Ιταλία θα ορθοποδήσει μόνη της». Πιστέψαμε πως η ενότητα της Γηραιάς Ηπείρου θα γίνει από μόνη της, χωρίς πρωτοβουλία και προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Ζήσαμε στην ψευδαίσθηση ότι η Ευρώπη είναι απαραίτητη ως φυσική ροή των πραγμάτων, κάτι που θα μπορούσε να γίνει και χωρίς εμάς, ακόμα κι αν δεν κάναμε δηλαδή απολύτως τίποτα γι’αυτήν καθώς ήταν έτσι γραμμένο το νόημα, το πεπρωμένο της Ιστορίας.
Αυτό το πεπρωμένο τώρα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Αυτήν την ακαμάτα Ευρώπη, που είναι απομονωμένη από τη πρόοδο και τις προοδευτικές ιδέες είναι που πρέπει να στείλουμε σε διακοπές διαρκείας.
Δεν έχουμε πλέον άλλες επιλογές.
Θα πρέπει να σκεφτούμε αν είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουμε όταν δυναμώνει ο λαϊκισμός. Θέλουμε άραγε αυτή την Ευρώπη; θέλουμε να την αλλάξουμε ή να την διατηρήσουμε και τελικά να τη βυθίσουμε;
Θα πρέπει, από σήμερα κιόλας, υπό την μορφή του κατ’επείγοντος, να κρούσουμε το καμπανάκι ενάντια στους εμπρηστές των ψυχών που από το Παρίσι ως τη Ρώμη περνώντας από τη Δρέσδη, τη Βαρκελώνη, τη Βουδαπέστη, τη Βιέννη και τη Βαρσοβία, παίζουν με τη φωτιά των ελευθεριών μας.

Μέσα μου καίει μια φωτιά

Γιατί δεν ήταν "αλμυρό" το 3,6% του πενταετούς ομολόγου

(Ανάλυση)

Τάσος Δασόπουλος 

Πηγή: news247.gr 

---

Πρώτη ύλη για αντιπολίτευση έδωσε η επιτυχημένη έκδοση του πενταετούς ομολόγου κυρίως στο σημείο του μεσοσταθμικού επιτοκίου της έκδοσης που έφτασε στο 3,6% διαμορφώνοντας πραγματικό κόστος ( δηλαδή ετήσιο κουπόνι ) 3,45% .
Κυρίως η ΝΔ επιτέθηκε στην Κυβέρνηση θεωρώντας ότι το κόστος που επωμίστηκε το δημόσιο για τα 2,5 δις ευρώ που δανείστηκε ήταν πολύ υψηλό αφού η Κύπρος η Πορτογαλία και Ιρλανδία στην διάρκεια των πέντε ετών δανείζονται σήμερα με 1,2%, 0,33% , και 0,01% αντιστοίχως.
Εκ πρώτης όψης και με αυτά τα δεδομένα το επιτόκιο της έκδοσης της Τρίτης είναι ακριβό. Ωστόσο η σύγκριση αυτή φανερώνει κανείς εκούσια ή ακούσια άγνοια και της πορείας της Ευρωπαϊκής Οικονομίας αλλά και - κυρίως - της αγοράς ομολόγων.
Τούτο διότι οι άλλες τρεις πρώην μνημονιακές χώρες βρίσκονται σήμερα στην επενδυτική βαθμίδα ( ΒΒΒ- ) που εξασφαλίζει τοποθετήσεις στα ομόλογα από επενδυτές όπως ασφαλιστικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρίες που τα χρησιμοποιούν ως αποταμίευση και όχι για επιθετικές αγοραπωλησίες. H ιδιότητά τους αυτή ως επενδυτές του κάνει να αρκούνται σε χαμηλές αποδόσεις προκειμένου να διασφαλίσουν τα κεφάλια τους και ενώ τους επιτρέπεται να επενδύσεων σε ομόλογα μεγαλύτερου ρίσκου.
Επιπλέον οι τρεις αυτές χώρες ευεργετήθηκαν από το 2015 ως το 2018 από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ που προσγείωσαν σε μόνιμη βάση τα επιτόκια κρατικού δανεισμού από 1,5 έως 2 % χαμηλότερα.
Η Ελλάδα από την άλλη ακόμη βρίσκεται ακόμη χαμηλά ως πιστοληπτική διαβάθμιση λόγω κυρίως του τεράστιου δημοσίου χρέους που κληρονομήθηκε από τα χρόνια πριν από την κρίση.
Αυτό από μόνο του αυξάνει το ρίσκο που πρέπει να αναλάβει ο επενδυτής αν αγοράσει κρατικά χρεόγραφα . Τέτοιο ρίσκο είναι διατεθειμένα να αναλάβουν τα λεγόμενα κερδοσκοπικά κεφάλαια ( Hedge Funds ) τα οποία όμως στην έκδοση της Τρίτης απορρόφησαν το 8% του ποσού των 2,5 δις έναντι 25% ή 33% των αντίστοιχων εκδόσεων πενταετών ομολόγων που έγιναν τον Ιούλιο του 2017 και τον Απρίλιο του 2014 . Αυτό από μόνο του ήταν μια ποιοτική βελτίωση αφού το 3,6% της Τρίτης ήρθε μετά το 4,675% της αντίστοιχης έκδοσης 5ετούς του 2017 και στο 4,95% στην έκδοση 2014.
Στην μείωση αυτή βοήθησε και η ρύθμιση για το χρέος τον Ιούνιο του 2018 και η επιτυχημένη ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος τον περασμένο Αύγουστο.
Ωστόσο η Ελλάδα συνεχίζει να πληρώνει το αυξημένο ρίσκο των τίτλων της σε σχέση με τις υπόλοιπες πρώην μνημονιακές χώρες.
Αν θέλει κανείς να κάνει μια απολύτως εικονική σύγκριση αντίστοιχη αυτής της ΝΔ θα πρέπει να παραδεχθεί ότι από το 2007 έως και το Φεβρουάριο 2010 δηλαδή πριν μπούμε στα μνημόνια το ελληνικό δημόσιο είχε προχωρήσει στην έκδοση 10 ομολόγων , με το κουπόνι να κυμαίνεται από το 4% έως το 6,10% αρκετά υψηλότερο από το 3,95% που εμφανίζεται σήμερα η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς. Ωστόσο κανείς τότε δεν κατηγορούσε την τότε Κυβέρνηση για υψηλά επιτόκια δανεισμού.

Το "εισιτήριο" της εξόδου

Ένα δεύτερο στοιχείο που- μάλλον σκόπιμα- αγνοήθηκε στην σύγκριση της ΝΔ είναι το εισιτήριο της εξόδου που –πληρώνει κάθε χώρα που βγαίνει από ένα πρόγραμμα προσαρμογής.
Για παράδειγμα η Πορτογαλία είχε κάνει δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές ένα χρόνο πριν την λήξη του δικού της «μνημονίου» Η χώρα επέστρεψε για πρώτη φορά στις αγορές από το 2011 με την έκδοση 5ετών ομολόγων, η απόδοση των οποίων διαμορφώθηκε στο 4,89%. Τον Μάιο του 2013, η κυβέρνηση προχώρησε στην έκδοση 10ετών ομολόγων ύψους 3 δισ. ευρώ με απόδοση5,67%. Το επενδυτικό ενδιαφέρον για τα 10ετή πορτογαλικά ομόλογα ήταν ιδιαίτερα έντονο και άγγιξε τα 10,2 δισ. ευρώ. Έπειτα από εννέα μήνες, τον Φεβρουάριο του 2014 (τέσσερις μήνες πριν βγει από το πρόγραμμα), η Πορτογαλία βγήκε και πάλι στις αγορές με 10ετείς τίτλους ύψους 3 δισ. ευρώ, με την απόδοση να διαμορφώνεται στο 5,11%. Σύμφωνα με τους αναλυτές πάντως, η Πορτογαλία, έναν χρόνο πριν από την έξοδό της από το πρόγραμμα, είχε αποδείξει στους επενδυτές ότι μπορεί και έχει πρόσβαση στις αγορές.
Αντιστοίχως η Κύπρος η οποία βγήκε από το πρόγραμμα το 2016, έκανε την πρώτη απόπειρά της να βγει στις αγορές και να δανειστεί με 5ετές ομόλογο το 2014 και στόχο την άντληση 750 εκατ. Το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 4,75%, ενώ οι προσφορές έφθασαν στα 2 δισ. ευρώ. Τον Μάιο του 2015 προχώρησε στην έκδοση 7ετούς ομολόγου, όπου το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 3,875%. Ωστόσο, με την έκδοση νέου 10ετούς ομολόγου το φθινόπωρο του 2015 και με απόδοση 4,25%, η χώρα σφράγισε την έξοδό της από το πρόγραμμα καθώς αποτέλεσε κομβική στιγμή για την αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού της.
Συνεπώς όλες οι χώρες αναγκάζονται να πληρώνουν ένα «κόστος εξόδου» για την πρώτη έκδοση μετά το τέλος των μνημονίων Το επιτόκιο της έκδοσης αυτής για την Πορτογαλία ήταν 4.89% για την Κύπρο 4,75% και για την Ελλάδα 3,60% . Αυτό αν θέλει να κάνει κανείς συγκρίσεις με ίδιους όρους.

Ιταλικός Τύπος: Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει το χαρτί του "αντίο στη λιτότητα" και της "επιστροφής στις ρίζες" της Αριστεράς

Σύσσωμος ο ιταλικός Τύπος αναφέρεται, στις νέες κινήσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και στην κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης.
koutipandoras.gr

«Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει το χαρτί του αντίο στην λιτότητα και της επιστροφής στις ρίζες, δηλαδή "του να δράσει αριστερά" για να ανατρέψει τα γκάλοπ και να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του φθινοπώρου», γράφει η εφημερίδα της Ρώμης La Repubblica και προσθέτει:
«Η Αθήνα εξήλθε της επιτροπείας της τρόικας, η κυβέρνηση ξανακατέκτησε την οικονομική κυριαρχία και ο Τσίπρας, αφού αναγκάσθηκε να προσαρμοσθεί επί τρία χρόνια στα αιτήματα των πιστωτών, έδωσε και πάλι έμφαση σε μερικές από τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που είχε υποσχεθεί στις τελευταίες προεκλογικές εκστρατείες».
Πιο αναλυτικά, η La Repubblica σημειώνει:
«Το στοίχημα του Έλληνα πρωθυπουργού είναι σαφές: "τη λιτότητα-είναι το μήνυμα- την αφήσαμε πίσω μας". Και είναι πεπεισμένος ότι η νέα έμφαση στο κοινωνικό μανιφέστο του κόμματος θα επιτρέψει και πάλι την ανατροπή των δημοσκοπικών ερευνών, όταν θα γίνουν οι εκλογές. Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι το στοιχείο-κλειδί αυτής της πορείας».
Στο άρθρο υπενθυμίζεται ότι «η κυβέρνηση φρόντισε ήδη να επανεισάγει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και μετρά στις επιτυχίες της τη μείωση της μαύρης εργασίας από το 20% στο 9% και την μείωση της ανεργίας από το 27%, (που ήταν προ τριετίας), στο σημερινό 18,3%».
Παράλληλα, γίνεται αναφορά στην άποψη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι πρόκειται για αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν αυξάνοντας υπερβολικά τη φορολογική πίεση.
Σε ό,τι αφορά την μέχρι τώρα κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, η ιταλική κεντροαριστερή εφημερίδα γράφει ότι «στο τέλος του 2018 έδωσε στις πιο φτωχές οικογένειες "χριστουγεννιάτικο μπόνους" 710 εκατομμυρίων ευρώ, μπλόκαρε τους πλειστηριασμούς για το πρώτο ιδιόκτητο σπίτι και μείωσε τον ΕΝΦΙΑ».
«Τις τελευταίες ώρες η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πέτυχε ένα μέχρι πρότινος ανέλπιστο αποτέλεσμα: αύξησε από 585 ευρώ στα 650 τον κατώτατο μισθό και ξανάφερε την Ελλάδα στις χρηματαγορές, με έκδοση πενταετών κρατικών ομολόγων, η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Η Αθήνα έλαβε προσφορές ύψους δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ και επιβεβαίωσε ότι η χώρα είναι σε θέση να σταθεί μόνη της στα πόδια της, χωρίς εξωτερικά "βοηθήματα"», γράφει η La Repubblica.
 Ανάλογα είναι και τα δημοσιεύματα των περισσότερων ιταλικών εφημερίδων και ιστοσελίδων.

Θεσσαλονίκη: γεννήθηκε πλατιά συσπείρωση ενάντια στον φασισμό

Θεσσαλονίκη: Πλατύ δημοκρατικό φάσμα ενάντια στη φασιστική βία και στον ρατσισμό

Πηγή: dailythεss

Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός «Παρατηρητηρίου ενάντια στη φασιστική βία και στον ρατσισμό» που έχει ως στόχο να συνενώσει το πλατύ δημοκρατικό φάσμα ανακοινώθηκε σήμερα στη Θεσσαλονίκη.
Την ιδρυτική διακήρυξη υπογράφουν ο Ευάγγελος Αντώναρος, πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και δημοσιογράφος, οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές Γιώργος Κούδας και Ντίνος Κούης, ο πρόεδρος της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ ΑΕ) Γιάννης Κρεστενίτης, ο δήμαρχος Καλαμαριάς Θεοδόσης Μπακογλίδης, ο Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαΐδης, πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι.
«Το εντυπωσιακό είναι ότι καταφέρνουμε να ενωθούμε για έναν κοινό στόχο»,  είπε χαρακτηριστικά ο Άρις Καζάκος, καθηγητής του ΑΠΘ. Όπως εξήγησε ο ίδιος κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου το Παρατηρητήριο έχει ως σκοπό να καταγράψει τα κλασσικά μέσα τα οποία χρησιμοποιεί ο φασισμός όπως η “παρα-ιστορία και η παρα-επιστήμη” καθώς όπως τόνισε είναι απαραίτητο να έχουμε μια ανάλυση για τους τρόπους, τους τόπους και τους χρόνους κατά τους οποίους εκδηλώνονται τα φαινόμενα φασισμού. «Τέτοια φαινόμενα εκδηλώνονται στο σπίτι, στη γειτονιά, στο σχολείο, στα γήπεδα. Οφείλουμε να εξουδετερώσουμε το φασισμό όπου γεννάται» είπε μεταξύ άλλων ο κ. Καζάκος.
O πανεπιστημιακός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παρασκευόπουλος ότι «χωλαίνουμε στον τρόπο αντιμετώπισης των φαινομένων ρατσιστικής και φασιστικής βίας» σημειώνοντας ότι «η ποινική καταστολή δεν αρκεί». Όπως σημείωσε ο ίδιος θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι «η δημοκρατία δεν είναι μόνο πολιτικό σύστημα αλλά και κοινωνικό».
Από την πλευρά του ο Σάκης Παπαθανασίου, οικονομολόγος περιέγραψε τους βασικούς άξονες του Παρατηρητηρίου. Όπως σημείωσε στόχος είναι η «καταγραφή και η καταγγελία του φασιστικού λόγου, η ανάδειξη των αιτιών για την εκδήλωση αυτών των φαινομένων, η κατανόηση της ιστορίας της Θεσσαλονίκης, η ευρωπαϊκή δικτύωση ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό καθώς και η υποβολή προτάσεων για νομοθετικές πρωτοβουλίες».
O Μιχάλης Τρεμοπουλος επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «ο εθνικισμός και ο ρατσισμός είναι συγκοινωνούντα δοχεία» αναφέρθηκε στην αύξηση κρουσμάτων ρατσιστικής και φασιστικής βίας που καταγράφονται στη Θεσσαλονίκη και έκανε λόγο για «τρίτο κύμα της λαϊκής άκρας Δεξιάς». «Διεκδικούμε ένα διαφορετικό πολιτισμό» είπε χαρακτηριστικά.
Ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης ανέφερε ότι «τα ποσοστά που παίρνει η Χρυσή Αυγή δεν πρέπει να μας αφήσουν αδιάφορους» ενώ τόνισε ότι δεν πρέπει «να αφήσουμε κάποιους να επενδύουν στο φόβο και το μίσος».
Ο Θέμης Χαρίσης πρώην αξιωματικός της Αστυνομίας ανέφερε ότι «πλέον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει» σχετικά με την εκδήλωση αυτών των φαινομένων και τόνισε ότι είναι ώρα για δράσεις.

Παρατηρητήριο ενάντια στην φασιστική βία και τον ρατσισμό

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Η έξαρση των κρουσμάτων ρατσιστικής και φασιστικής βίας, τα φαινόμενα ακραίου εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, ο αντισημιτισμός, το κλίμα ξενοφοβίας και οι (ομο)φοβικές επιθέσεις συνιστούν μια συνεχώς διογκούμενη απειλή για την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Μπροστά στα φαινόμενα αυτά και στην ανάγκη για αποφασιστική αντιμετώπισή τους, πολίτες της Θεσσαλονίκης που δεν ανέχονται τον εκφασισμό και εκβαρβαρισμό της κοινωνίας συσπειρώνονται και αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία για τη δημιουργία στην πόλη ενός Παρατηρητηρίου κατά της ρατσιστικής βίας, του φασισμού και των εθνικιστικών παρεκτροπών.
Η πρωτοβουλία αυτή φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα ισχυρό ανάχωμα απέναντι στην αντιδημοκρατική δράση ομάδων, φορέων ή μεμονωμένων  ατόμων που προσβάλλουν  βάναυσα το κράτος δικαίου, την κοινωνική συνοχή, την ειρηνική και αρμονική συνύπαρξη.  Η ενδυνάμωση της φωνής των πολιτών είναι αναγκαία, καθώς συχνά η δημόσια καταγγελία, αλλά και η καταγραφή των περιστατικών ρατσιστικής βίας, καθίστανται κοινωνικά δύσκολες ή ανέφικτες. 
Στόχος του Παρατηρητηρίου δεν θα είναι απλά και μόνο η καταγραφή των περιστατικών. Κυρίως θα επιδιώκεται η έμπρακτη προσπάθεια υπεράσπισης και διαφύλαξης του κράτους δικαίου, από κοινού με όλους τους προοδευτικούς φορείς της πόλης και τους πολίτες που είναι ενεργοί και αλληλέγγυοι προς τα συνήθη ή μη θύματα  αυτών των επιθέσεων. Η δημιουργία ενός δικτύου συνεργασίας με όλους τους συναρμόδιους θεσμικούς φορείς, θα συμβάλει επίσης στην  αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων. 
Κύριο μέλημά μας είναι η ενημέρωση όλων των πολιτών, για τις απειλές  κατά των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους, ώστε να εκλείψουν όλες οι προκαταλήψεις,  που συχνά πυροδοτούν εντάσεις. 
Δεν παραμένουμε αδρανείς και αδιάφοροι, γιατί:

• Όταν η σιωπηλή ανοχή και η απουσία δημοσίου διαλόγου εκτρέφουν και γιγαντώνουν τα φαινόμενα αυτά, η συντονισμένη δράση όλων γίνεται αναγκαία και επιβεβλημένη.
• Όταν απειλείται η ίδια η Δημοκρατία, η σιωπή και η αδράνεια γίνονται συνενοχή.
• Όταν τα «φαντάσματα» του παρελθόντος ζωντανεύουν,  ορθώνουμε τη δική μας δημοκρατική άμυνα.

Η πρόληψη και η καταπολέμηση των φαινομένων αυτών, αλλά και η προστασία των δικαιωμάτων, είναι συλλογική ευθύνη.  Αγωνιζόμαστε για μια δημοκρατική, ανοιχτή και κοινωνικά δίκαιη  Θεσσαλονίκη προσηλωμένη στις αρχές του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. 
Εμείς αγωνιζόμαστε για το δικό μας παρόν και μέλλον.  Στην πόλη μας δεν έχει θέση ο σκοταδισμός και το μίσος, αλλά το φώς και η κοινωνική ειρήνη. Στην πόλη μας δεν πρέπει να κυριαρχήσουν οι εγκληματικές οργανώσεις και οι «νόμοι της ζούγκλας», αλλά οι ελεύθεροι δημοκρατικοί πολίτες και η νομιμότητα. 

To site του Παρατηρητηρίου είναι paratiritirio-fasistikis-vias.gr

Οι υπογραφές και συμμετοχή στο Παρατηρητήριο:=>ΕΔΩ.

Τελικά, θα νικήσει η Επιστήμη το "θεριό";

 

Ο καρκίνος θα θεραπεύεται καθολικά από το 2020 λένε Ισραηλινοί επιστήμονες!

O διευθύνων σύμβουλος και ιδρυτής της νεοφυούς εταιρείας Accelerated Evolution Biotechnologies Ltd. (AEBI) ,  Ilan Morad,  φωτογραφίζεται με τον επικεφαλής επιστήμονα Hanan Itzhaki, στο εργαστήριό τους. Ο καρκίνος θα θεραπεύεται καθολικά από το 2020 λένε οι Ισραηλινοί επιστήμονες

Πηγή: tribune.gr 

Ο Καρκίνος θα θεραπεύεται μέχρι το 2020, ισχυρίζονται Ισραηλινοί επιστήμονες που εργάζονται πάνω στη θεραπεία του.
Η νέα θεραπεία αναπτύσσεται από την εταιρεία Accelerated Evolution Biotechnologies, υπό την καθοδήγηση του CEO της, Δρ. Ιλάν Μοράντ.
«Πιστεύουμε ότι θα είμαστε σε θέση μέσα σε έναν χρόνο να παρουσίασουμε μια ολοκληρωμένη θεραπεία για τον καρκίνο» δήλωσε ο Νταν Αριντόρ, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας.
«Η θεραπεία μας για τον καρκίνο θα είναι αποτελεσματική από την πρώτη κιόλας μέρα χορήγησής της, θα διαρκεί μερικές εβδομάδες και θα έχει ελάχιστες ή και καθόλου παρενέργειες.
»Επίσης το κόστος της θα είναι αρκετά χαμηλότερο από τις άλλες θεραπείες που είναι διαθέσιμες στην αγορά», συμπλήρωσε.

Πώς θα θεραπεύεται ο καρκίνος

Η θεραπεία ονομάζεται MuTaTo (από τα αρχικά της φράσης «multi-target toxin»).
Χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό πεπτιδίων που καταπολεμούν τον καρκίνο και μια τοξίνη που «σκοτώνει» στοχευμένα καρκινικά κύτταρα.
Στην εφαρμογή της, η θεραπεία θα είναι εξατομικευμένη για κάθε ασθενή.
Ανάλογα με τον τύπο καρκίνου και το στάδιο που βρίσκεται, θα του χορηγείται και το ανάλογο κοκτέιλ φαρμάκων.
Οι δημιουργοί της θεραπείας την συγκρίνουν, ως προς τη βασική της ιδέα και τον πολλαπλό τρόπο λειτουργίας της, με το τριπλό κοκτέιλ φαρμάκων που λαμβάνουν οι φορείς του HIV για να αποτρέψουν την εκδήλωση AIDS.
Το συγκεκριμένο κοκτέιλ έχει βοηθήσει τα τελευταία χρόνια να μετατραπεί η συγκεκριμένη ασθένεια από «καταδίκη σε θάνατο» σε χρόνια και διαχειρίσιμη ασθένεια.
Ο συνδυασμός φαρμάκων που χορηγείται πλέον στους ασθενείς με HIV ανακόπτει τον ιό σε διάφορες φάσεις της αναπαραγωγής του, και εμποδίζει την δημιουργία ενζύμων που, υπό άλλες συνθήκες, θα την ενεργοποιούσαν.
«Παλιά δίναμε στους ασθενείς με HIV διάφορα φάρμακα, αλλά μόνο ένα τη φορά.
»Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, ο ιός μεταλλασσόταν και το AIDS άρχιζε ξανά την επίθεσή του.
»Μόνο όταν οι ασθενείς άρχισαν να λαμβάνουν ένα κοκτέιλ, ήταν εφικτό να νικηθεί η ασθένεια», εξηγεί ο Αριντόρ.
*******************

SEE MORE 

Israeli Scientists Claim They're On The Path To A Cure For Cancer

Robin Seaton Jefferson

Source: forbes.com

---

 

It doesn't seem possible. But they say it's true. A small team of Israeli scientists is telling the world they will have the first “complete cure” for cancer within a year, The Jerusalem Post reported on Monday. And not only that, but they claim it will be brief, cheap and effective and will have no or minimal side-effects.

Illustration of a breast tumour.Getty

“We believe we will offer in a year’s time a complete cure for cancer,” said Dan Aridor, chairman of the board of Accelerated Evolution Biotechnologies Ltd. (AEBi), a company founded in 2000 in the ITEK incubator in the Kiryat Weizmann Science Park in Ness Ziona, Israel, just north of the Weizmann Institute of Science in Rehovot, Israel. A development-stage biopharmaceutical company engaged in discovery and development of therapeutic peptides, AEBi developed the SoAP platform, a combinatorial biology screening platform technology, which provides functional leads—agonist, antagonist, inhibitor, etc.—to very difficult targets.[......]

Israeli Scientists Claim They're On The Path To A Cure For Cancer

Αγάπησε με πάλι απ΄ την αρχή

ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ 

Στίχοι, μουσική: Γιώργος Παπαγεωργίου
Παραγωγή, ενορχήστρωση: Polkar

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Γιώργος Παπαγεωργίου: Φωνή, γιουκαλίλι
Γιάννης Κυρατσός: ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά
Λάζαρος Πλιάμπας: Τύμπανα, κρουστά
Εγώ μπορώ στην πόρτα σου να ρθω
θα σου ζητώ μονάχα ένα λεπτό
και αν δεν φανείς κακία δεν κρατώ

γιατί απόψε για μένα τραγουδώ


Αγάπησε με πάλι απ την αρχή
και άφησε με να ρθω μέχρι εκεί
Υπάρχω μόνο όσο υπάρχεις μέσα μου εσύ

Υπάρχει κάτιπου δεν έχει ακόμα εδώ χαθεί
Τα μάτια σου με στέλνουνε εκεί
Στα πέρατα/στα πέλαγα και στην Αμερική

Αγάπησε με πάλι απ την αρχή
και άφησε με να ρθω μέχρι εκεί

Υπέροχη ανάμνηση ενός αξέχαστου συνθέτη

Νίνο Ρότα - Βικιπαίδεια

-00:00 = "Prologue & Fanfare For The Prince"

-01:25 = "Juliet"

 -02:27 = "The Feast At The House Of Capulet"

 -03:12 = "Their First Meeting"

 -05:14 = "What Is The Youth" Lyrics by Eugene Walter, sung by Glen Weston

06:51 = "But This I Pray ... Consent To Marry Us Today"

-08:27 = "Romeo & Juliet Are Wed"

 -09:53 = "The Death Of Mercutio And Tybalt"

 -10:43 = "The Ride From Martua"

-11:59 = "Love Theme From Romeo & Juliet"

 -13:49 = "Epilogo"

ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟΥ

*Μαρινάκης: Πλήρωσε την ανακαίνιση των γραφείων της ΝΔ στον Πειραιά!..

**Με Βενεζουέλα στο μενού η συνάντηση Μητσοτάκη - Κατάινεν |

Ποιήματα που μου αρέσουν

Χρονικό

Κυνηγητό με τον κίνδυνο παίζει
φλερτάρει αναίτια με τον χαμό
άγρια βλέμματα και δυο τρεις στον αέρα
απόπειρες δεν την πτόησαν
έβοσκε την οργή μου ζουζουνίζοντας
μπροστά στη μύτη μου αναιδώς
καθότανε επίμονα στ’ αυτιά μου

κάποια στιγμή ησύχασε
λοξά το μάτι μου την πήρε
μπεκάτσα που ξέφυγε απ’ τα σκάγια
να ξεκουράζεται ακίνητη πάνω σ’ ένα βιβλίο
-ποιος ξέρει τι σχέδια καταστρώνοντας-
ώσπου ακούστηκε ο κρότος
και μαύρο παχύρρευστο ζουμί
απλώθηκε στην άκρη του οπισθόφυλλου

τίναξα το βιβλίο και το γύρισα
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου
 
Στάθης Κουτσούνης*
Πηγή: Η Αυγή της Κυριακής ("Ποιήματα που τώρα γράφονται")
 

*:BiblioNet : Κουτσούνης, Στάθης

Με τον Μαδούρο ή με τη Σαουδική Αραβία;

Υπέρ της δημοκρατίας αλλά με εκπτώσεις!

 

Πηγή: efsyn.gr

Συντάκτης: 

Τάσος Παππάς

 

 

-Καλημέρα σας, είμαστε από την εταιρεία «Τάδε Α.Ε.» και κάνουμε μια έρευνα. Θα μπορούσαμε να σας απασχολήσουμε για μερικά λεπτά;
-Παρακαλώ, είμαι στη διάθεσή σας. Ποιο είναι το θέμα;
-Η Βενεζουέλα. Είστε υπέρ ή κατά της ανατροπής του Μαδούρο;
-Τι καούρα σάς έπιασε τώρα για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει μια χώρα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου και οι διεργασίες στο εσωτερικό της δεν μας επηρεάζουν άμεσα;
-Ε, μα πώς, είναι θέμα δημοκρατίας και ως δημοκράτες και Ευρωπαίοι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για την εμπέδωσή της σε κάθε γωνιά του πλανήτη και να στηρίζουμε όλους όσοι θέλουν να την προστατεύσουν από τους εχθρούς της.
-Τι ωραία που τα λέτε, να αγιάσει το στόμα σας. Συμφωνώ ότι η δημοκρατία είναι το ύψιστο αγαθό.
-Αρα, δεν διαφωνείτε με την προσπάθεια που γίνεται από πολλές χώρες για την αποκαθήλωση του καθεστώτος Μαδούρο.
-Ποιες είναι αυτές οι χώρες;
-Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, πολλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χώρες της Λατινικής Αμερικής.
-Μάλιστα. Υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν τον Μαδούρο;
-Υπάρχουν, αλλά δεν είναι και πολύ δημοκρατικές.
-Σε ποιες αναφέρεστε;
-Στην Τουρκία του Ερντογάν, στη Ρωσία του Πούτιν, στην Κίνα του προέδρου Σι.
-Όντως, σ’ αυτές τις χώρες η δημοκρατία δεν είναι στα καλύτερά της. Να σας ρωτήσω όμως κάτι;
-Ο,τι θέλετε.
-Ο φασίστας Μπολσονάρο της Βραζιλίας με ποιον είναι;
-Ζητάει κι αυτός να φύγει ο Μαδούρο.
-Δεν βρίσκετε ότι εδώ υπάρχει κάποιο θέμα;
-...
-Να σας ρωτήσω και κάτι άλλο;
-Αλλάζουμε τους ρόλους, αλλά δεν πειράζει.
-Αφού εμείς, και αναφέρομαι στους Δυτικούς, ως πολύ δημοκράτες δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας όταν πρόκειται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες, το κράτος δικαίου, γιατί δεν κάνουμε κάτι για το θεοκρατικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και για τα καθεστώτα Ερντογάν, Πούτιν και Σι που και εσείς παραδεχτήκατε ότι είναι αυταρχικά; Γιατί δεν ασκούμε πιέσεις να αλλάξουν και εκεί τα πράγματα; Μήπως γιατί με τη Ρωσία και την Κίνα δεν μας παίρνει επειδή είναι μεγάλες δυνάμεις, με την Τουρκία γιατί είναι στο ΝΑΤΟ και έχουμε στενές οικονομικές σχέσεις και με τη Σαουδική Αραβία γιατί με τα λεφτά της στηρίζει τις πολεμικές βιομηχανίες και τον τουρισμό μας και είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του Ιράν, του βασικού αντιπάλου του Τραμπ στην περιοχή;
-Κοιτάξτε, δεν ήρθα εδώ για να μου κάνετε μάθημα. Σας παρακαλώ πολύ απαντήστε στο αρχικό ερώτημα μου: «Είστε υπέρ ή κατά της ανατροπής του Μαδούρο;».
-Σας απαντώ ευθέως: Είμαι κατά της υποκρισίας. Η ευαισθησία α λα καρτ είναι η αποθέωση της υποκρισίας. Από την Ιστορία ξέρουμε ότι οι αλλαγές κυβερνήσεων γίνονται με τέσσερις τρόπους: επανάσταση, πραξικόπημα, στρατιωτική εισβολή, εκλογές. Την επανάσταση δεν τη βλέπω, το πραξικόπημα δεν το θέλω γιατί θα προκαλέσει εμφύλιο, η εισβολή άλλων χωρών θα οδηγήσει σε πόλεμο, συνεπώς νομίζω ότι η σωστή λύση είναι οι ελεύθερες εκλογές. Και επειδή υπάρχει μπόλικη καχυποψία, να γίνουν με την παρουσία παρατηρητών του ΟΗΕ για να μην έχουμε εκ των υστέρων αμφισβήτηση του αποτελέσματος. Σας κάλυψα;

Ανάγωγα

«Παρέδωσε οτιδήποτε μακεδονικό - γλώσσα, εθνότητα, λαό» λέει το VMRO για τον Ζόραν Ζάεφ.
«Παρέδωσε τη Μακεδονία, αναγνώρισε μακεδονική γλώσσα και εθνότητα» λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τον Αλέξη Τσίπρα.
Σε ποιον παρέδωσε ο Ζάεφ τα ιερά και τα όσια; Στον Τσίπρα. Σε ποιον παρέδωσε ο Τσίπρας τα ιερά και τα όσια; Στον Ζάεφ.
Υπομονή, η λογική δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της.