«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 29, 2018
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΤΟ BBC
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΟ BBC ΤΟ ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟ
Edward Carey, Little
Carey creates a
quirky, indelible character in “Little”, Anne Marie Grosholz, born
“undersized” in 1761 in a small village in Alsace, and destined to
become the artist known as Madame Tussaud. Orphaned at six, she is
apprenticed to Curtius, a sculptor who develops a spectacular wax museum
in Paris. Over time, Marie becomes an artist in her own right. Carey
sprinkles idiosyncratic drawings throughout and folds his narrative in
cunning ways, whisking Marie to Versailles as an art teacher for
Princess Elisabeth, then back to Paris to witness revolutionary frenzy
(under pressure, she makes a wax likeness from Louis XVI’s guillotined
head). Later, as the public recoils at wax images of Marat and
Robespierre, Curtius tells Marie: “Only mirrors. That’s what we do… They
are ashamed of what’s in the looking-glass.” (Credit: Riverhead)
Το
«Madame Tussauds», είναι το πιο γνωστό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων στον
κόσμο. Πιστά αντίγραφα μεγάλων προσωπικοτήτων από τον χώρο του θεάματος,
της πολιτικής, της τέχνης κατασκευάζονται από ειδικούς εικαστικούς
καλλιτέχνες, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες, κυρίως
για τις ρεαλιστικές λεπτομέρειες.
Θεωρείται το νούμερο ένα
τουριστικό αξιοθέατο του Λονδίνου, αφού ο κόσμος κάνει ουρά για να
φωτογραφηθεί με τα ομοιώματα. Το μουσείο βρίσκεται στη Baker Street από
το 1835, όταν η Μαρί Τισό αποφάσισε να εκθέσει τις πρώτες της
δημιουργίες.
Η «καλλιτέχνης της φρίκης»
Η
Marie Grosholtz, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε το 1761, στο
Στρασβούργο. Ο πατέρας της όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία της
σκοτώθηκε στον Επταετή Πόλεμο και έτσι η μητέρα της αναγκάστηκε να
εργαστεί ως εσωτερική οικιακή βοηθός στο σπίτι του γιατρού Φιλίπ
Κούρσιους, παίρνοντας μαζί και τη μικρή Μαρί.
Δίπλα στον γιατρό η
νεαρή κοπέλα άρχισε να μαθαίνει την τέχνη της κηροπλαστικής, αφού το
χόμπι του Κούρσιους ήταν να κατασκευάζει μοντέλα από κερί για το μάθημα
της ανατομίας. Σε ηλικία 16 ετών κατάφερε να κατασκευάσει ένα πιστό
αντίγραφο του Βολταίρου. Στα 20 της χρόνια η φήμη της είχε διαδοθεί σε
όλους τους αριστοκρατικούς κύκλους. Μετακόμισε στο Παρίσι, όπου άνοιξε
δίκη της γκαλερί και εργαστήριο με κέρινα ομοιώματα της γαλλικής
βασιλικής οικογένειας. Λίγο καιρό αργότερα εγκαινίασε μια νέα έκθεση με
διαβόητους κακοποιούς της εποχής η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Όταν
ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση η Τισό φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε
θάνατο ως φιλοβασιλική. Της ξύρισαν το κεφάλι και λίγες μόνο ώρες πριν
να την οδηγήσουν στην γκιλοτίνα, την έσωσε ο Κούρσιους πιστοποιώντας ότι
όχι μόνο δεν ήταν φιλικά προσκείμενη στη βασιλική οικογένεια, αλλά λόγω
του αποδεδειγμένου ταλέντου της στην κηροπλαστική, ήταν διατεθειμένη να
εργαστεί στο πλευρό τους κατασκευάζοντας μάσκες θανάτου για τους
εκτελεσθέντες.
Εκείνη κατασκεύασε και τη μάσκα της Μαρίας
Αντουανέτας το 1793. Μέσα στα απομνημονεύματά της ανέφερε ότι πολύ συχνά
περνούσε μέσα από τις σορούς των κομμένων κεφαλών, ψάχνοντας να βρει τα
ιδανικά πρόσωπα για τις πιο φρικιαστικές μάσκες θανάτου. Συχνά οι
οπαδοί του Ροβεσπιέρου τις κρεμούσαν στους δρόμους προς παραδειγματισμό
και για να υπενθυμίζουν την πτώση του βασιλικού καθεστώτος.
Όταν το 1794 ο γιατρός Κούρσιους πέθανε, της άφησε όλα του τα υπάρχοντα μαζί με τα ομοιώματα που είχε κατασκευάσει.
Λίγο καιρό μετά η Μαρί παντρεύτηκε έναν Γάλλο μηχανικό και απέκτησε
τρία παιδιά. Η ίδια όμως ήθελε να διαδώσει τα έργα της και στην Άγγλία.
Αποφάσισε να πάρει τον έναν της γιο και να ξεκινήσει για το μεγάλο
ταξίδι. Μέσα στους Ναπολεόντιους Πολέμους, παγιδεύτηκε και δεν μπορούσε να επιστρέψει στην οικογένειά της.
Συνεργάστηκε με το Lyceum Theater, παρουσιάζοντας μια έκθεση με σκηνές
αποκεφαλισμού η οποία συγκλόνισε τη μεσοαστική τάξη της Αγγλίας
εκτοξεύοντας τη φήμη της Τισό.
Ο
σύζυγος της αποδείχτηκε κάκιστος διαχειριστής αφού ό,τι χρήματα κέρδιζε
από την έκθεση των ομοιωμάτων τους Κούρσιους στη Γαλλία τα ξόδευε
αλόγιστα. Το 1835 δημιούργησε την πρώτη σταθερή της έκθεση στην οδό
Baker Street, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Η Μαρί Τισό γνώρισε μεγάλη
δόξα και έγινε βαθύπλουτη μέσα από το πηγαίο ταλέντο και το
επιχειρηματικό της δαιμόνιο. Πέθανε στις 16 Απριλίου 1850 στο Λονδίνο, έχοντας πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο της όνειρο. Ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων με το όνομά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου