"Το άλογο που κλαίει" :κλασικό λυρικό αριστούργημα της 7ης Τέχνης

Μια λυρική, ποιητική σοβιετική ταινία κλέβει την αποψινή τηλεοπτική παράσταση. Η μάλλον την κερδίζει με το σπαθί της. Πρόκειται για τη δημιουργία του Μαρκ Ντονσκόι "Το άλογο που κλαίει", με τη Βέρα Ντονσκάγια και τον Γιούρι Ντέντοβιτς.

 Στις αρχές του 19ου αιώνα, στην Ουκρανία, ένας νεαρός δουλοπάροικος έχει μόνον ένα όνειρο, την ελευθερία. Αγαπά μια γυναίκα και την παίρνει μαζί του κρυφά. Το σκάει για τη γειτονική Βαρσοβία, που ήταν τότε κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων. Όμως η ζωή του όλη θα είναι μια σειρά από αποτυχίες, θλίψεις, απογοητεύσεις. Ο νεαρός, όχι μονάχα θα συλληφθεί αλλά δε θα δει μια άσπρη μέρα. Με οργή και λύπη θα μάθει ότι την αγαπημένη του γυναίκα την παντρεύουν με το ζόρι με τον μέθυσο εκείνο άνδρα που τον είχε καταδώσει στις αρχές.
Η ταινία, θεωρείται δίκαια ως ένα από τα κλασικά λυρικά αριστουργήματα της 7ης Τέχνης και η αφήγηση όλης αυτής της τραγικής ιστορίας γίνεται από έναν γέρο βαρκάρη. Έτσι όπως τα αφηγείται, κανείς δεν είναι σε θέση να πει κατηγορηματικά πού αρχίζει το βιωματικό στοιχείο και πού αρχίζει η καθαρή φαντασία.
Η ταινία γυρίστηκε στα 1957.«Το άλογο που κλαίει», ταινία που δεν έγινε καθόλου κατανοητή στην εποχή της, θεωρείται σήμερα το λυρικό αριστούργημα του Ντονσκόι. Ο σκηνοθέτης, χωρίς να εγκαταλείπει το γνώριμο ρεαλιστικό ύφος του, αφήνεται να παρασυρθεί από τη δύναμη της ιστορίας του, μια ουκρανική εκδοχή του Τριστάνου και της Ιζόλδης. Από ένα χείμαρρο συναισθημάτων, μουσικής και χρωμάτων που απογειώνουν την ταινία στο χώρο της καθαρής ποίησης, του μύθου, της λαϊκής φαντασίας.