Το πηγάδι των ψυχών

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Βικιπαίδεια

Κάτω απ' το μαξιλάρι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
 Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Κάτω απ' το μαξιλάρι
 είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά
πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,
να σε μπάζουνε σε κήπο
μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς
με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει
για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό,
να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,
που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη
που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα
πρόσωπα λησμονημένα,
άδεια και χλωμά
από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι
στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ.
Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι
κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές
Ήλιε μου τώρα βγες!

Beneath your pillow
 Βeneath the pillow
there is a deep well
within which reside
the souls of those who love you.

They struggle every night
through maddy pipes in the dark
to surface up
next to the Maharaja.

To talk to you when you are asleep
to drag you in a garden
with St John and lotuses
and winter blooming flowers.

And when you are agitated
for your misdeeds
a poisonous wave
to give you as a talisman

A silky amulet,
within which they have stashed
hay from lands
still untrodden.

Sameway, they come to me
forgotten faces
pale and empty
from the past and from the future.

They hold my hand
in my journey, in my longing
in my deep sleep.
They are few, they are many.

Into the well
beneath the pillow
those souls are thrown again.
My sun, now, rise up!