Αντιστίξεις

 
O έρωτας της Ελένης και του Παρη από τον Jacques-Louis David

 (λάδι σε καμβά, 1788, Λούβρο, Παρίσι)

"Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης∙
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φούσκωναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη
μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.

Γιώργος Σεφέρης , Ελένη (1955).  Απόσπασμα.


 

 Γιώργος Σταθόπουλος

 ***********************************************************

Δύο ποιήματα του Πάνου Κυπαρίσση*

από τη συλλογή  Νησί δίχως φύλλα, 1992.

1. ΤΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ, Β

Από θαύμα σε θαύμα!
Πώς να πεις για το παράθυρο
που χωράει τη θάλασσα
τη ρόδα του μύλου μες στο γαλάζιο
και φύλλα και σύννεφα
Λάμπουν οι κόκκοι του αλατιού
κι εσύ δείχνεις αλλού
μ’ εκείνο το παγωμένο κουτί μες στα στήθια σου
Κανένας δε θά ’ρθει
Όλοι ειν’ εδώ
πίσω απ’ τα δέντρα
κάτω απ’ τα χώματα
Το άσπρο στεφάνι ζητάς
κι ας δείχνουν όλα δειλινά∙
τη θάλασσα πίσω απ’ τους λόφους
Δε με ξεγελάς
Χρώματα μάζευες χρόνια
φως και ανάσες μικρές
Ήσυχα τώρα
Ποιος βγαίνει με τη βάρκα σε τόσο σκοτάδι;
Ακούγονται τα κουπιά
τα νερά του φεγγαριού που στάζουν στο πλάι
Βουβαίνονται τα σκυλιά στην προκυμαία
κι ο νυχτοφύλακας με τις παντόφλες
και το νοτισμένο φανάρι
Ελαφραίνουν όλα σα θλίψη
ανεβαίνουν ψηλά


2. ΤΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ, Ε


Για κανένα πουκάμισο αδειανό
Για ’κείνον τον πηλό θέλω να πω
που κρατούσες στις χούφτες
που του κεντούσες κόκκινες φλέβες στο κορμί
τον μεθούσες με ψιθύρους και βεβαιότητες
Που του ’μαθες να μετράει
την τελευταία μπουκιά του ψωμιού με το φαί του
Για τον πηλό που μιλά και γελάει
και τον ντύνεις στα είκοσι
να τον στείλεις να γίνει πηλός άναυδος τώρα
να γεμίσει ένα πουκάμισο μουσκεμένο στο αίμα
Πώς να πείσεις την Εκάβη;
Για ποια Ελένη
για ποια σημαία της νύχτας
και ποια τείχη;
Από το βιβλίο Τα χειρόγραφα της βροχής

Πηγή: .Ποιήματα Α΄  του Πάνου Κυπαρίσση (Εκδόσεις Γαβριηλίδης).


 

.:BiblioNet : Κυπαρίσσης, Πάνος