Πως θα 'ρθεις να με βρεις ξανά ελπίζω κι η πόρτα της καρδιάς μου είναι στο γάντζο

Σταβέντο ή Σοτοβέντο, είναι κοινός "φραγκολεβαντίνικος" ναυτικός όρος εκ της ιταλικής, που σημαίνει υπήνεμα, δηλαδή η πλευρά του πλοίου, ή σκάφους, ή όρμος ή λιμένας που δεν προσβάλλεται από τον υφιστάμενο κατά περίπτωση άνεμο, ή κυματισμό, π.χ. "σταβέντο πόρτο" ή "σταβέντο λιμάνι", "σταβέντο κόστα" (= υπήνεμη ακτή). Όταν γίνεται αναφορά σε λιμένες, όρμους και ακτές, χωρίς χάρτη, θα πρέπει ν΄ αναφέρεται απαραίτητα για ποιον ή ποιους ανέμους τυγχάνουν αυτοί, αυτού του χαρακτηρισμού.

Η φράση "πλέω σταβέντο" σημαίνει αντιπαρέρχομαι άλλο πλοίο, ή νησίδα, ή ξέρα από την υπήνεμη (ως προς εκείνο ή εκείνης) πλευρά, εφόσον βεβαίως το υφιστάμενο βάθος το επιτρέπει, η οποία διέλευση σαφώς και είναι η ασφαλέστερη, υπό τον υφιστάμενο άνεμο ή κυματισμό.

Σημειώνεται ότι από τη "σταβέντο πλευρά" του σκάφους γίνεται η προσέγγιση λέμβων, πλοηγίδας, ή η αποεπιβίβαση επιβατών εν όρμω, ως και η καθέλκυση σωστικών λέμβων προς διάσωση ναυαγών.

    Αντίθετος όρος είναι σοφράνο

ΣΤΑΒΕΝΤΟ
Μουσική: Θανάσης Γκαϊφύλλιας

Στίχοι: Θανάσης Αβραμίδης



Μ' οργή και κακιωμό ένας τυφώνας

το πέλαγο βαθιά ανακατεύει

και λύτρωση η ψυχή μου να γυρεύει

τη νύχτα αυτή που γίνηκε αιώνας

Το SOS έχει η καρδιά μου τώρα εκπέμψει

την ύστατη απευθύνω ικεσία

σε μια αφροντυμένη οπτασία

δική σου, έχει ο νους μου πια σαλέψει



Σταβέντο, περπατάω στην κουβέρτα

και μέσα στο χαμό παραμιλάω

τα κύματα με πάνε και δεν πάω

σε ξέφρενη αλήθεια σούρτα φέρτα

Δεν έχω πια κορμί, έχω κουρέλια

σμπαράλια το σαρκίο μου έχει γίνει

που καίγεται, σε διάπυρο καμίνι

θα πέσω κι ας κρατιέμαι από τα ρέλια



Το πέλαγος αυτό θα με δροσίσει

δυο μέτρα μένουν ως το παραπέτο

κι ο χάρος πειρατής μ' ένα μουσκέτο

μεσόφρυδα όπου να 'ναι θα χτυπήσει

Ανάξιο της θάλασσας θρασίμι

π' αγέρωχη αφρίζει από κάτου

η άλλη όψη θα 'ναι του θανάτου

λικνίζομαι κι εγώ σ' ένα ταξίμι



πνιγμένου ναυτικού οργανοπαίχτη

που αγάπησε πολύ ωσάν κι εμένα

κι ονείρατα στη θάλασσα αφημένα

τον δίκασαν τον άμοιρο σαν φταίχτη

και πριν τη δυστυχία μου να ρίξω

στο πέλαγο που μαίνεται ακόμα

φιλί γλυκό μου έδωσες στο στόμα

εγώ στην αγκαλιά μου θα σε πνίξω



Μου σφύριξες και τέρμα το παλάντζο

διαλέγω τη ζωή που δεν ορίζω

πως θα 'ρθεις να με βρεις ξανά ελπίζω

κι η πόρτα της καρδιάς μου είναι στο γάντζο