Οπωροφόρες λέξεις, ένα καινούργιο βιβλίο
https://sarantakos.wordpress.com//29 Απριλίου, 2013
Ακολουθεί
πολιτική διαφήμιση, λέει το προειδοποιητικό μήνυμα στα κανάλια για να
μας κάνει να πιστέψουμε ότι οι άλλες εκπομπές, που δεν έχουν αυτό το
μήνυμα, είναι πολιτικά ουδέτερες. Ακολουθεί ασύστολη διαφήμιση, θα
μπορούσα να σας προειδοποιήσω κι εγώ, διότι οι Οπωροφόρες λέξεις δεν
είναι απλώς ένα καινούργιο βιβλίο, είναι το καινούργιο βιβλίο μου, που
από προχτές κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.Σύμφωνα με τον υπότιτλό του, το βιβλίο είναι μια χυμώδης ιστορία των καρπών και των ονομάτων τους. Το χυμώδης βέβαια, θα το κρίνουν οι αναγνώστες, αλλά το έβαλα για να δείξω ότι δεν είναι μια στεγνή επιστημονική πραγμάτευση του θέματος, δεν πρόκειται για μια εξέταση των φρούτων από μαγειρική, διατροφολογική ή βοτανολογική σκοπιά· δεν θα σας πω ποια ιχνοστοιχεία περιέχει ο κάθε καρπός, ούτε τι πρέπει να τρώτε για να διατηρήσετε τη σιλουέτα ή την υγεία σας. Ούτε θα σας δώσω πρωτότυπες συνταγές μαγειρικής με φρούτα. Κι όμως, προσκαλώ τους αναγνώστες να πάρουν μέρος σε ένα συμπόσιο.
Το συμπόσιο αυτό είναι ιστορικό, γλωσσικό, λογοτεχνικό, λαογραφικό: λέμε μερικά πράγματα για την ιστορία του κάθε καρπού και το πώς έφτασε στα μέρη μας, θυμόμαστε τι έλεγαν για τον καρπό αυτό οι αρχαίοι και Βυζαντινοί συγγραφείς, αναφερόμαστε στα ονόματα του κάθε καρπού, τόσο στο σημερινό όσο και στα παλαιότερα, καθώς και στις διαλεκτικές ονομασίες του, γνωρίζουμε την ετυμολογία των ονομάτων, τις παροιμιακές και ιδιωματικές φράσεις με το συγκεκριμένο φρούτο, την παρουσία του στη λογοτεχνία και στη λαογραφία. Με δυο λόγια, βλέπουμε τη θέση που έχει το κάθε φρούτο στον πολιτισμό μας και (πιο συνοπτικά, βέβαια) στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Η περιήγηση αυτή βέβαια δεν είναι εξαντλητική – για το καθένα από τα φρούτα μπορεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, μάλιστα για πολλά έχει όντως γραφτεί. Ωστόσο, από το πολύ υλικό που υπάρχει, πιστεύω πως διάλεξα τους μεγαλύτερους, τους γευστικότερους, τους πιο ζουμερούς καρπούς για να σας φιλέψω.
Στους ταχτικούς φίλους του ιστολογίου, το περιεχόμενο του βιβλίου δεν θα είναι εντελώς άγνωστο. Πολλά από τα κεφάλαια του βιβλίου πρωτοδημοσιεύτηκαν στο ιστολόγιο. Στο βιβλίο, βέβαια, παρουσιάζονται ξαναδουλεμένα και αισθητά βελτιωμένα, μεταξύ άλλων χάρη στα πολλά και εύστοχα δικά σας σχόλια -και σας ευχαριστώ όλους θερμά.
Συνολικά στο βιβλίο εξετάζονται πάνω από σαράντα φρούτα και καρποί, τα περισσότερα στο δικό τους κεφάλαιο, τα σπανιότερα μαζί με άλλα. Παραθέτω τα περιεχόμενα του βιβλίου -θα μαντέψετε, φαντάζομαι, ποιος καρπός εννοείται σε κάθε κεφάλαιο.
Πρόλογος
Τα φρούτα, οι καρποί, τα πωρικά, τα γεμίσια
Διαίρεση των οπωρικών
Ο βασιλιάς των φρούτων
Ο φτωχός συγγενής του βασιλιά
Το πανάρχαιο φρούτο
Μαρμελάδα από κυδώνι
Το περιφρονημένο φρούτο
Το πονηρό φρούτο
Το σύκο που ήρθε απ’ αλλού
Να κεράσει ένα κεράσι;
Το αγαπημένο φρούτο των παιδιών… που δεν είναι φρούτο
Η ελληνική φράουλα
Τι εστί βερίκοκο;
Το φρούτο από τη Συρία
Το φρούτο από την Περσία
Ο ώριμος καρπός
Το ελληνικό πεπόνι με τα πολλά ονόματα
Κίτρινο κίτρο, ζουμερό λεμόνι
Γλυκά πορτοκάλια, πικρά νεράντζια
Το μικρό πορτοκάλι
Τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή
Το θεϊκό φρούτο
Το ελληνικό μαύρο χρυσάφι
Το άλλο φρούτο του Παραδείσου
Ανανάς και άλλα εξωτικά
Το κινέζικο φρούτο με το ελληνικό όνομα
Μούρα, βατόμουρα και άλλα φρούτα του δάσους
Ο επικεφαλής της φρουράς
Το βελανίδι του Δία
Το καρύδι από τον Πόντο
Το ελληνικό καρύδι
Το αιγινήτικο είναι νοστιμότερο
Καρποί από φοίνικες
Επίμετρο: Ο Πωρικολόγος
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία αλλά και στα τηλεβιβλιοπωλεία, σε τιμή που επιδιώχτηκε να είναι προσιτή (αν και με τη συμπίεση των εισοδημάτων, αυτό δεν είναι προφανές). Ελπίζω να χαρείτε το συμπόσιο αυτό και θα περιμένω τη γνώμη σας, εδώ και στην ειδική σελίδα που θα φτιάξω για τις Οπωροφόρες λέξεις.
ΥΓ Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι παρμένο από έναν διάσημο πίνακα του αναγεννησιακού Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο (Arcimboldo, 1527-1593), το Καλοκαίρι (ή μάλλον με μία παραλλαγή του πίνακα αυτού, μια και ο Αρτσιμπόλντο είχε τη συνήθεια να φτιάχνει πολλές παραλλαγές των έργων του).
*********************************
Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο - Βικιπαίδεια
Arcimboldo painted numerous series about "The four seasons" (one in a
private collection in Bergamo, painted around 1572; another one, painted
in 1573, in the Louvre Museum) being each of them a copy without many
variations of the previous one, reflecting the success of the series.
The painter represented the hypothetical faces of every season with the
most typical element of any of them. Thus the face of the spring is made
of flowers, the summer has a face of fruits and a body of wheat, while
the autumn is a curious summary of fallen leaves, fruits and mushrooms.
The series ends with the winter, arguably the most complex portrait of
the entire series, in which we can find elements as "cold" and "dry" as
the bark that forms the face, and others so "live" and "warm" as the
leaves of the hair and the two fruits hanging on the neck. Perhaps the
optimistic Arcimboldo was unable to depict the winter as a "cold"
season, so he added these "kind" elements to the typical cold elements
of the winter
from http://www.theartwolf.com/arcimboldo_...
Als die Vier Jahreszeiten wird eine Gruppe von vier Gemälden bezeichnet, in denen Giuseppe Arcimboldo je eine der vier Jahreszeiten personifiziert in einem sogenannten Kompositkopf dargestellt hat: Jeder Kopf ist aus vielen für diese Jahreszeit charakteristischen Pflanzen und Pflanzenteilen zusammengesetzt. Die erste von mehreren Serien mit diesem Sujet entstand 1563 für Erzherzog Maximilian. Es sind dies die ersten von Arcimboldo gemalten Kompositköpfe.
Die Bilder sind in der damals traditionellen, noch weit verbreiteten Form des Brustbildes im Profil dargestellt. Die einzelnen Bilder enthalten zahlreiche Anspielungen, etwa auf das Haus Habsburg. Sie stellen auch eine Allegorie auf die vier Lebensalter dar. Zudem korrespondieren die Bilder mit den vier Bildern der Vier Elemente aufgrund der Eigenschaftenpaare warm--kalt und feucht--trocken mit den Jahreszeiten und lassen sich paarweise kombinieren: der warm-trockene Sommer entspricht dem Feuer, der kalt-feuchte Winter dem Wasser, der warm-feuchte Frühling der Luft und der kalt-trockene Herbst der Erde. Die jeweiligen Paare blicken sich bei entsprechender Anordnung gegenseitig an.
from Wiki
Le stagioni è un ciclo di dipinti di Giuseppe Arcimboldo, completati nel 1563 e donati a Massimiliano II nel 1569 Il ciclo era accompagnato da una serie pittorica sui quattro elementi, dipinta nel 1566.- Dopo la partenza verso la corte di Vienna, nel 1562 Arcimboldo divenne pittore di corte sotto l'erede al trono e futuro imperatore Massimiliano II, per il quale compose due cicli di dipinti, Le stagioni e I quattro elementi. La loro disposizione era studiata in modo tale che ognuna delle stagioni fosse rivolta verso un elemento, creando un sistema di rapporti tra microcosmo e macrocosmo propri della dottrina aristotelica;[2] l'interpretazione attuale è quella di opere volte a celebrare il reame viennese tramite un assetto allegorico.[2] Dei dipinti della versione originale rimangono soltanto L'Inverno e L'Estate, custoditi al Kunsthistorisches Museum di Vienna; le versioni più conosciute sono però quelle del Louvre, copie eseguite dallo stesso Arcimboldo sulla richiesta di Massimiliano II nel 1573. Si differenziano dall'originale viennese per una cornice floreale presente in tutti e quattro i dipinti.
from Wiki
from http://www.theartwolf.com/arcimboldo_...
Als die Vier Jahreszeiten wird eine Gruppe von vier Gemälden bezeichnet, in denen Giuseppe Arcimboldo je eine der vier Jahreszeiten personifiziert in einem sogenannten Kompositkopf dargestellt hat: Jeder Kopf ist aus vielen für diese Jahreszeit charakteristischen Pflanzen und Pflanzenteilen zusammengesetzt. Die erste von mehreren Serien mit diesem Sujet entstand 1563 für Erzherzog Maximilian. Es sind dies die ersten von Arcimboldo gemalten Kompositköpfe.
Die Bilder sind in der damals traditionellen, noch weit verbreiteten Form des Brustbildes im Profil dargestellt. Die einzelnen Bilder enthalten zahlreiche Anspielungen, etwa auf das Haus Habsburg. Sie stellen auch eine Allegorie auf die vier Lebensalter dar. Zudem korrespondieren die Bilder mit den vier Bildern der Vier Elemente aufgrund der Eigenschaftenpaare warm--kalt und feucht--trocken mit den Jahreszeiten und lassen sich paarweise kombinieren: der warm-trockene Sommer entspricht dem Feuer, der kalt-feuchte Winter dem Wasser, der warm-feuchte Frühling der Luft und der kalt-trockene Herbst der Erde. Die jeweiligen Paare blicken sich bei entsprechender Anordnung gegenseitig an.
from Wiki
Le stagioni è un ciclo di dipinti di Giuseppe Arcimboldo, completati nel 1563 e donati a Massimiliano II nel 1569 Il ciclo era accompagnato da una serie pittorica sui quattro elementi, dipinta nel 1566.- Dopo la partenza verso la corte di Vienna, nel 1562 Arcimboldo divenne pittore di corte sotto l'erede al trono e futuro imperatore Massimiliano II, per il quale compose due cicli di dipinti, Le stagioni e I quattro elementi. La loro disposizione era studiata in modo tale che ognuna delle stagioni fosse rivolta verso un elemento, creando un sistema di rapporti tra microcosmo e macrocosmo propri della dottrina aristotelica;[2] l'interpretazione attuale è quella di opere volte a celebrare il reame viennese tramite un assetto allegorico.[2] Dei dipinti della versione originale rimangono soltanto L'Inverno e L'Estate, custoditi al Kunsthistorisches Museum di Vienna; le versioni più conosciute sono però quelle del Louvre, copie eseguite dallo stesso Arcimboldo sulla richiesta di Massimiliano II nel 1573. Si differenziano dall'originale viennese per una cornice floreale presente in tutti e quattro i dipinti.
from Wiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου