Ο ορισμός του "μεταρρυθμιστή" πολιτικού που μισεί διαχρονικά ο λαός μας

Κωστής Παλαμάς*

Ο ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΣ 

Μελοποίηση: Σοφία Λαμπροπούλου

Έπαιξαν οι μουσικοί (με αλφαβητική σειρά):
Μπάσο: Αλέκος Βασιλάτος
Τσέλο: Σοφία Ευκλείδου
Νέυ: Χάρης Λαμπράκης
Κανονάκι: Σοφία Λαμπροπούλου
Φωνή: Χριστίνα Μαξούρη
Ούτι: Κυριάκος Ταπάκης

Ηχοληψία / Μίξη: Γιώργος Καρυώτης

Κάμερα / Μοντάζ: Κώστας Δαβελάς - Νίκη Μαλλιωτάκη

"Ο Γκρεμιστής" ηχογραφήθηκε στο Studio Sierra.

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 2015

 Η Σοφία Λαμπροπούλου ξεκίνησε κανονάκι το 1997 και πήρε το Δίπλωμα Βυζαντινής μουσικής με δάσκαλο τον Σπύρο Παυλάκη. Έκανε πιάνο με τη Νέλλη Σεμιτέκολο και την Ελένη Ζαχαράκη, κλασσικά κρουστά με τον Κ. Βορίση και Κ. Θεοδωράκο και παραδοσιακά κρουστά με τον Β. Καρίπη. Από τον Σεπτέμβρη του 2003 μέχρι τον Νοέμβρη του 2005 έζησε στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήρε μαθήματα τεχνικής και ανατολικής θεωρίας - ρεπερτορίου (maqam) από πολύ σημαντικούς δεξιοτέχνες στο κανονάκι, όπως οι Ahmet Meter, Hakan Gungor, καθώς και οι Omer Erdogdular, Necati Celik στη θεωρία. Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες και ηχογραφήσεις παραδοσιακής, έντεχνης, εναλλακτικής μουσικής, θεατρικές παραστάσεις και σειρά από δρώμενα στην Ελλάδα και το εξωτερικό με καλλιτέχνες όπως οι Δ. Σαμίου, Χ. Αηδονίδης, Νίκος και Γιασεμή Σαραγούδα, Γλυκερία, Α. Απέργης, Ο. Καραμανλής, Interstellar Overdrive, Γ. Τρανταλίδης, Κ. Δημουλέας, K. Βουτσινάς, Θ. Μωραΐτης, Κ Καστανάς, Φίλια Δενδρινού, Claire Bloom, Naziha Azzouz, Robyn Schulkowsky, Dominiquw Vellard, Nouredine Tahiri, Rob Lane, Marta Sebestyen, Kalman Balogh, Ross Daly, Ballake Sissoko, Mamak Khadem, Efren Lopez, Niyazi Sayin, Omer Erdogdular, Derya Turkan, Naziha Azzouz, Ahmet Erdogdular, Necati Celik, Ulas Ozdemir, Mehmet Gureli, Lost Bodies. κ.α. Από το 2005-2011 δίδαξε Κανονάκι στο Ωδείο Αθηνών και την περίοδο 2005-2007 στο Εθνικό Ωδείο (Κεντρικό). Από τον Οκτώβρη του 2012 είναι καθηγήτρια στο Ωδείο «Φίλιππος Νάκας».
**********************************

Ο  γκρεμιστής

«Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο κτίστης,

ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.

Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.

Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.

Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,

πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.

εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης

του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης

και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι

την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.

Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,

κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,

και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,

παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.

Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια

ξανάρχεται. Καλώς να 'ρθει. Γκρεμίζω την ασκήμια.

Είμ' ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το 'χει

το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι

δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένει

το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει.

Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σαν κρατήσω,

και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.

Τάχα ποιος μάγος, ποιο στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι

και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,

και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω,

και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Οχι να βροντήξω;

Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε

γκρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!»

Κωστής Παλαμάς - Βικιπαίδεια