Η γυναίκα που μαγνήτιζε έως τα εκατό της

 
Dorothea Tanning

Το να γράψει κανείς τη δεύτερη ποιητική του συλλογή στα 101 του χρόνια αποτελεί από μόνο του ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός. Πολύ περισσότερο αν είναι η τελευταία εν ζωή σουρεαλίστρια, μια γυναίκα απίστευτης δύναμης και παροιμιώδους γοητείας, που έζησε για τριάντα χρόνια με τον Μαξ Ερνστ και της οποίας ο πίνακας «Birthday» (1942)

εξακολουθεί εβδομήντα χρόνια μετά να μαγνητίζει. Στο ποίημα «Δεν πειράζει» της συλλογής «Ερχομαι σ' αυτό», γράφει: «Δεν πειράζει που κάθομαι/ σε καρφιά και σε βελόνες. / Ολα τα άλλα όργανα βασανιστηρίων/ ας κάνουν τη δουλειά τους. / Ενώ τα αιρκοντίσιον/ ψύχουν τον καφέ μου/ βλέπω την τοστιέρα/ να τρώει το τοστ μου. / Πάτησα άραγε/ τα σωστά κουμπιά/ σ' όλες αυτές τις χωρίς κουμπιά επιφάνειες/ που με προκαλούσαν να τις πατήσω;»

Dorothea Tanning,

«Coming to that», εκδ. Graywolf

TA NEA, ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ, 31/12/11

***************************************************

 

'Demain

Demain le vetre sera
horloge
demains les heures
à bout portant
jour ferié
du
fou-
rire
lasse de sang
la nuit ronge son os
ma maison s'interroge
et deplore
ce soir, bain de boue
soir fétiche de cent mille ans,
mon vampire.' 
('Demain', Dorothea Tanning, 1964)

'C'est au soleil qu'on se pâme
Filles, garçons et chiens ombragés
Doux infâmes
À ces rites la lune tremble
Et pire, elle n'est plus là
Salut, délire!
Corps et Visage font un, nuit et abîme aussi
Place au chaos,
failles aux reflets noirs
O géométrie féroce!
Quoi de plus grave qu'une destination?
À l'arrivée un soupir monte
de fond sans fond
(Ce n'est pas la réponse)
Sur le grain des deux corps
Pleuvent mes noms de chiens
Flots blancs, noyades, tout tombe, cascade
Tant bien que mal
Sur le grain des deux corps
Tu n'a jamais assez
De la boue; la fumée
Te lacère et ta voile
Est soufre.
À la nage là-bas
Dans le bleu rougi de vent
De plus en plus éphémère
Il n'a même pas eu lieu
Parfois en hurlant
L'écho se tait
Il ment il ment
Midi et demi passent
Devant la porte
Avec leur troupe
Hilare
Week-end meule de foin
Couleur d'or
Ouvre-moi le bal
En chair et en or
('En chair et en or', Dorothea Tanning, 1973)
****************************

Dorothea Tanning (born August 25, 1910- Death, New York City on January 31, 2012. ) was an American painter, printmaker, sculptor and writer. She has also designed sets and costumes for ballet and theatre. Dorothea Tanning was born and raised in Galesburg, Illinois. She attended Knox College there from 1928-30 before living for several years in Chicago. In 1935, Tanning moved to New York, where she discovered Dada and Surrealism at the Museum of Modern Art's seminal exhibition, Fantastic Art, Dada and Surrealism, in 1936. By the early 1940s, Tanning was working on her own surreal paintings while she supporting herself as a commercial artist. Impressed by her creativity and talent in illustrating fashion advertisements, the art director at Macy's department store introduced her in 1941 to the gallery owner Julien Levy, who immediately offered to show her work. Levy later gave Tanning two one-person exhibitions (in 1944 and 1948), and also introduced Tanning to the circle of émigré Surrealists whose work he was showing in his New York gallery, including the German painter Max Ernst. As she recounts in her memoirs, Birthday and Between Lives, when Ernst visited her studio in 1942, they played chess, fell in love, and embarked on a life together that soon took them to Sedona, Arizona, and later to France. She married Ernst in 1946, in a double wedding with Man Ray and Juliet Browner.
(from Wikipedia)