"Ζητάω πολλά ο αστός;"

Οι αγρότες είναι (πάλι) εδώ

Σπύρος Σεραφείμ 

 Πηγή: Protagon.gr

Ο (άγιος;) Φεβρουάριος είναι εδώ και οι αγρότες επίσης, πιστοί στο άτυπο ραντεβού που κλείνουν μόνοι τους κάθε χρόνο. Πέραν του ραντεβού, ξέρετε, κλείνουν και δρόμους...
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, για ακόμη μια χρονιά, οι αγρότες σε όλη την Ελλάδα ζεσταίνουν τις μηχανές τους και ετοιμάζονται να στήσουν μπλόκα με σκοπό να διαμαρτυρηθούν σχετικά με ζητήματα που αφορούν στο υψηλό κόστος παραγωγής και τα δάνεια.
Τα μπλόκα, που υπολογίζονται σε 30-40, θα στηθούν από σήμερα Δευτέρα σε διάφορα σημεία κατά μήκος της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Αθηνών, καθώς επίσης και σε διάφορους κόμβους του επαρχιακού δικτύου της βόρειας Ελλάδας. Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγροτικών Μπλόκων ήδη σκέφτεται να στήσει μπλόκα σε όλη την Ελλάδα, κάποιοι από εκεί ονειρεύονται να έρθουν στην Αθήνα με τα τρακτέρ, να τα παρκάρουν στο Σύνταγμα.
Για άλλη μια χρονιά, λοιπόν, στο ίδιο έργο θεατές. Όχι μόνο στα μπλόκα, αλλά και στις συζητήσεις που αναπτύσσονται σχετικά, με τα ανάλογα επιχειρήματα. «Να θες να ταξιδέψεις για διάφορους λόγους -σημαντικούς κι ασήμαντους- και να σε σταματάνε οι αγρότες, με το έτσι θέλω. Ποιοι νομίζουν ότι είναι;». Ή, η άλλη πλευρά, «μα, δεν έχουν άλλο τρόπο να διαμαρτυρηθούν, τι να κάνουν κι αυτοί;».
Το θέμα είναι ότι πέραν της επιχειρηματολογίας που θα αναπτυχθεί, με τα «κοκοράκια» στη φωνή να πνίγονται από το δίκιο των αιτιάσεων -από όποια πλευρά κι αν ακούγονται- το θέμα είναι οι κλειστοί δρόμοι, ο αποκλεισμός της χώρας, παρέα με όλες τις τσάμπα μαγκιές που θα συνοδέψουν το όλο σκηνικό - από όποια πλευρά κι αν προέρχονται. Είτε συντάσσεσαι με τη φωνή των αγροτών είτε θεωρείς ότι πολλοί από αυτούς είναι τεμπέληδες που θυμούνται κάθε Φλεβάρη να κάνουν μπλόκα, δεν θα μπορείς να πας οδικώς στον προορισμό σου – απλό δεν είναι; Κι αυτό, από μόνο του, καταρρίπτει όλα τα σοβαρά επιχειρήματα, τερματίζει τον όποιο σοβαρό διάλογο μπορεί να αναπτυχθεί.
Δεν έχει σημασία, λοιπόν, το αν θεωρείς ότι οι διεκδικήσεις των αγροτών έχουν βάση και ότι έχουν δίκιο να διεκδικούν αυτά που αναφέρουν. Ξέχνα, επίσης, ότι υπήρξαν πολλοί αγρότες -όχι όλοι, για όνομα- που τόσα χρόνια καλλιεργούσαν τα «επιδοτήσιμα» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι το υπόλοιπο διάστημα κάποιοι έπιναν εσπρέσο σε καφετέριες και το βράδυ κάποιοι άλλοι σκόρπαγαν "μεθυσμένα" λουλούδια σε σκυλάδικα.
Οι κλειστοί δρόμοι παραμένουν από μόνοι τους ένα γεγονός που θα φέρει πολλούς σε απόγνωση, σε συνδυασμό με τον τσαμπουκά και το υφάκι «δεν περνάει κανείς από εδώ, όποιος θέλει ας το προσπαθήσει». Αυτό έχει συμβεί κι όλες τις άλλες χρονιές, θα μου πεις. Απλώς, εν έτει 2014, η κοινωνία είναι ήδη στα κάγκελα, με όλα αυτά που περνάει και φοβάμαι τα χειρότερα...
Φέτος, λοιπόν, ας βρουν κάποιον άλλον τρόπο οι αγρότες για να δικαιωθεί ο αγώνας τους και να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, ας μην κλείσουν δρόμους. Ζητάω πολλά ο αστός;