Οι περιπέτειες
στη μαγευτική κι άγρια πλευρά της Νέας
Υόρκης –λιμοκτονώντας στους δρόμους,
μεθώντας σε μπαρ και στον Υπόγειο– θα
συνεχιστούν με αμείωτο ενδιαφέρον. Στο
San
Remo,
ένα μπαρ στο Γκρήνουιτς Βίλλατζ, ο Jack
Kerouac
κι ο Allen
Ginsberg
αποκαλούσαν τους θαμώνες «Οι
υπόγειοι»,
μια έκφραση την οποία χρησιμοποίησε
αργότερα ο Kerouac
ως τίτλο σ’ ένα του βιβλίο (The
Subterraneans),
«[…]
που
θύμιζε
λίγο την ατμόσφαιρα του υπόγειου ανθρώπου
στον Ντοστογιέφσκι».
Η γνωριμία του Jack
Kerouac
με τον Allen
Ginsberg
και τον William
Burroughs,
θα αποτελέσει ίσως και την οριστική
στροφή του στη συγγραφή. Το χειμώνα του
1953 θα μοιραστούν ένα διαμέρισμα «που
είχε νοικιασμένο ο Άλλεν, στη 206η Ανατολική
7η
Οδό»,
απέναντι από το πανεπιστήμιο Columbia.
Εκεί ο Kerouac
θα εντυπωσιάσει τον Ginsberg
με την πρακτική του στο να καταγράφει
επί τόπου (και με ακρίβεια) ό,τι έπεφτε
στην προσοχή του. Η μεταφορά, σε πρόζα,
μιας προσωπικής εμπειρίας του, ήταν σαν
μια αποκάλυψη για τον Ginsberg.
Θ’ αντιγράψω, λοιπόν, την πρώτη παράγραφο
των Subterraneans,
την οποία θεωρώ σαν ένα αντιπροσωπευτικό
δείγμα της αυθόρμητης πρόζας του Kerouac:
Δείτε: Γιάννης Κατσούλης: "Ο περιπλανώμενος Άγγελος της ερήμωσης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου