Σάββατο, Δεκεμβρίου 01, 2012

ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ



Η ακροδεξιά ξαναγράφει την Ιστορία -με «πράσινο» μολύβι!



Η ιστορία είναι με το μέρος εκείνων που βάζουν τους άλλους μέσα!

                                                                                                    Μάριος Χάκκας



Γράφοντας πριν από μέρες για τις «γνωμοδοτήσεις»-κατορθώματα της απερίγραπτης «Επιτροπής του άρθρου 8 του Ν. 3463/2006 για την ονομασία-μετονομασία οδών και πλατειών ΟΤΑ», η οποία συγκροτήθηκε από τη διορισμένη Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης (κάτι σαν «γκαουλάιτερ» των αιρετών αυτοδιοικητικών αρχών α΄ και β΄ βαθμού), πιστεύαμε ότι τουλάχιστον οι «εξ ευωνύμων»(;) του κυβερνητικού συνονθυλεύματος (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) θα διαχώριζαν τη θέση τους. Και αφ’ ενός θα υπεράσπιζαν τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, αφ’ ετέρου θα συνιστούσαν στους δικούς τους σιτιζόμενους από τον κρατικό κορβανά, όπως ο φαρμακοποιός γ.γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, να σοβαρευτούν.

Πλανηθήκαμε όμως πλάνην οικτράν. Την ίδια μέρα και στην ίδια συνεδρίαση όπου η διαβόητη επιτροπή απέρριψε «ομόφωνα» τη μετονομασία της «οδού Περικλέους Βυζουκίδου» στο συνοικισμό των  40 Εκκλησιών σε «Αγωνιστών Πανεπιστημίου», «γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία» (διαφώνησαν δύο μέλη της, οι πρόεδροι των Δ.Σ. των δήμων Πυλαίας-Χορτιάτη και Θέρμης) να μη μετονομαστεί η οδός Νεμέας σε «Γιάννη Χαλκίδη*», προς τιμήν του αγωνιστή που δολοφόνησε η χούντα.

Αυτήν τη φορά επικαλέστηκαν «έλλειψη συνδρομής εξαιρετικών λόγων για τη λήψη απόφασης μετονομασίας οδού». Συμπλέοντας με ό,τι πιο συντηρητικό έχει να επιδείξει η κοινωνία μας, αποφάνθηκαν πως η μετονομασία της οδού «θα επιφέρει σωρεία προβλημάτων στην καθημερινότητα των κατοίκων, στο εμπόριο, στις συναλλαγές, στην αλληλογραφία, στην οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής»(!).

Προφανώς, για τους λάτρεις του Παπαδόπουλου και της συμμορίας του, η δολοφονία του Χαλκίδη από αξιωματικούς της «Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής» δε συνιστά «εξαιρετικό λόγο». Το κατανοούμε.

Αλλά για τους πασόκους αγωνιστές της Δημοκρατίας;

Τελικά, ο δρόμος από το σοσιαλιστή ως τον εθνικο-σοσιαλιστή δεν είναι πλέον μακρύς. Εξάλλου η Ιστορία βρίθει τέτοιων δειγμάτων, με κορυφαίο τον Μπενίτο Μουσολίνι. Άσε που στις μέρες μας η κατρακύλα προς τα δεξιά άρχισε με το παραμύθι του «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» και άλλα φαιδρά.

Με κάθε σεβασμό στους εναπομείναντες οπαδούς του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, αναρωτιόμαστε για τη στάση τους. Η ηγεσία τους  δεν διαπλέκεται μόνο με επιχειρηματίες που καταλήστευσαν τον τόπο, αλλά και με ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ («υπεύθυνοι πολιτικοί» για Βενιζέλο και Πάγκαλο) και τώρα πια συγκυβερνά με χουντικής κοπής «ανανήψαντες», όπως οι Βορίδης και Ανδρεουλάκος!

Όταν ένα κοινοβουλευτικό καθεστώς κλυδωνίζεται και χάνει τη στήριξη των πολιτών, τότε καταφεύγει στις υπηρεσίες του παρακράτους. Το οποίο, σμικρύνεται ή φουντώνει, ανάλογα με την αποδοχή ή όχι των φούμαρων του καθεστώτος. Υπάρχει, όμως, πάντα ως συμπλήρωμα των πάσης φύσεως εξουσιών. Και δεν εννοούμε μόνον τους τραμπούκους.

Στην περίπτωση μας το παρακράτος ξαναζεί μέρες δόξης είτε μέσω των ναζιστικών ορδών της Χρυσής Αυγής (που ανοιχτά πλέον μας παραπέμπουν στο νονό τους, τη χούντα της 21ης Απριλίου 1967), είτε, πιο διακριτικά, με την προσάραξη του κυβερνητικού σκάφους στη βαθιά δεξιά.

Η ηγεσία του ΠαΣοΚ, που υπέδειξε το συγκεκριμένο γενικό γραμματέα, αλλά και η «κυβερνώσα αριστερά», η ΔΗΜΑΡ, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τι σήμαινε η απόρριψη της μετονομασίας της οδού Βυζουκίδου. Άλλωστε, πέρασαν χρόνια πολλά από την εισβολή των χιτλερικών ορδών στη Θεσσαλονίκη και τη θερμή υποδοχή τους από τις τοπικές αρχές, μεταξύ των οποίων και ο δραγουμάνος «φον Βυζουκίδης» (μάρτυς υπεράσπισης επιπλέον άλλων και στη δίκη των δωσιλόγων)...

Αλλά η δολοφονία Χαλκίδη δεν ξεχάστηκε. Ζούνε οι άλλοι δυο σύντροφοί του, που παρά τρίχα γλίτωσαν την εκτέλεση, ζούμε εμείς, οι υπόλοιποι σύντροφοί, όπου κι αν είναι σήμερα πολιτικά ο καθένας μας, ζούνε και κάποιοι από αυτούς που τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Ατιμώρητοι, βέβαια, από τους συγγενείς τους, της δεξιάς μεταπολιτευτικής διακυβέρνησης δηλαδή, και τους πρόθυμους δικαστές...

Η ανιστόρητη Επιτροπή, λοιπόν, αποφάνθηκε ότι η εν ψυχρώ δολοφονία ενός από τους ελάχιστους Έλληνες που σήκωσαν αμέσως το κεφάλι και είπαν ΟΧΙ στη χούντα, δεν αποτελεί «εξαιρετικό λόγο»(!). Μήπως για να δικαιώσουν όλους τους ριψάσπιδες που εκ των υστέρων γύρευαν να «δώσουν (ποιοι;) τη χούντα στο λαό».

Άξιος ο μισθός τους!

Εδώ υπάρχει και αμέλεια της Διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, αφού δεν ζήτησε να παραστεί στη συνεδρίαση αυτής της θλιβερής επιτροπής. Αντίθετα παραστάθηκε για την υπόθεση Βυζουκίδη ο γνωστός πρόεδρος των βασιλοφρόνων, αρχηγός της αυτόθι χουντικής ΕΠΕΝ, Οδυσσέας Τόσκας, και για την υπόθεση Χαλκίδη, δυο περίοικοι.

Η Διοίκηση του Δήμου ας μην δικαιολογείται με το «δεν μας ζήτησαν να παραστούμε». Η κατόπιν εορτής οργή κάποιων κορυφαίων της παράταξης Μπουτάρη δεν φτάνει. Θα έπρεπε να σηκώσουν τον κόσμο στο ποδάρι!  

«Λεπτομέρειες»: Ποια είναι η σχέση του μέλους της Επιτροπής Ντούρου, με τον περίοικο Ντούρο; Αν πρόκειται για απλή συνωνυμία, έχει καλώς. Αν όχι, πού πάει ο κανόνας της αυτοεξαίρεσης; Επίσης τα μέλη της Επιτροπής είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι που ορκίστηκαν πίστη στο δημοκρατικό πολίτευμα. Πώς λοιπόν νομιμοποιούν, 43 χρόνια μετά, τις ονοματοθεσίες που αποφάσισε στις 28/5/1969 το διορισμένο από τη χούντα δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης;  

Κατά τα άλλα, η άνοδος της ακροδεξιάς οφείλεται στον…ακτιβισμό της Αριστεράς. Όμως (θα το θυμίζουμε πάντα): όταν οι χουντικοί κουβάλησαν δεμένους το Γεώργιο Παπανδρέου και των Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο ένας εξομολογήθηκε στον άλλο ότι νόμιζε πως αυτός (ο άλλος δηλαδή) έκανε το πραξικόπημα. Και οι δυο τους χλεύαζαν τον Ηλιού στη Βουλή όταν τους έλεγε ότι ο συνταγματάρχης Παπαδόπουλος (έτσι, ονομαστικά) θα τους δέσει όλους.

Τα φτιασιδώματα τελείωσαν. Ήρθε η ώρα να αποφασίσει ο καθείς με ποιους θα πάει και ποιους θα φτύσει. Όλα τα άλλα είναι απλή επιβεβαίωση ότι τα ανθρωπάκια θα προσπαθούν να κρατάνε πάντα το κεφάλι έξω από τα σκατά. Αγνοούν όμως τους νόμους της Φυσικής.



Αγγαθαγγελίδου Μαρία

Αναστασίου Ιωσήφ

Βασιλειάδης Γιάννης

Γεωργίου Ηλίας

Γρηγοριάδης Γιάννης

Γρίμπας Αλέκος

Δεμουρτζίδης Βασίλης

Δημητριάδης Δημήτρης

Δώδος Δημοσθένης

Καϊσίδης Παναγιώτης

Κοκοζίδης Γρηγόρης

Λυκεσάς Απόστολος

Μηταφίδης Τριαντάφυλλος

Παντής Γρηγόρης

Σακκέτας Σπύρος

Στεφανίδου Έλλη

Στεφούδης Μόρφης

Τσαουσίδης Κλέαρχος 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Armand Guillaumin (1841-1927) - Της μεγάλης των Γάλλων ιμπρεσιονιστών σχολής

Αρμάν Γκιγιομέν(1841-1927) ****************************************   Μορέ – Αρμάν Γκιγιομέν Κατερίνα Βασιλείου ...