Η ΣΗΜΑΙΑ

Η ΣΗΜΑΙΑ*

Je la veux agiter dans l' air comme un mouchoir.
Ch Baudelaire: La Chevelure.

Μην αψηφάς την αγάπη:
δεν είναι έμορφα τα κλαϋμένα μάτια.
Όμως να μην αργήσεις:
Θα μας ξανάρθεις γρήγορα, πάλι, δεν είναι;
Εγώ, κάθε φορά που πάει να αποτολμήσω κάτι
έρχεται αυτό το σύννεφο ελπίδων
όλο άσπρες κι απαλά ρόδινες νταντέλλες.
Συνετιστήτε:
κάθε μέρα δεν είναι δυνατό να στήνεται η καρμανιόλα.
Λίγο λίγο θ' ασπρίσουν τα μαλλιά σας:
άσπρη σημαία.
Η άσπρη σημαία είναι το σημάδι
πως παραδίδεστε και πως τα κάστρα για πάντα καταρρέουν.

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ (1907-1985) , "Χρονικό '73" (έκδοση της γκαλερί «Ώρα»). Αναδημοσίευση: "Φιλολογική Πρωτοχρονιά 1974"


*Ποίημα που μαζί με τα "Τα Γκολ Ποστ" και
"Η Πανδώρα και το κουτί της" δημοσιεύτηκε
το 1973, χρονιά της συνταξιοδότησης του
Εγγονόπουλου από την ΑΣΚΤ. Στα ποιήματα
είναι εμφανήςη βαρυθυμία του ποιητή
για την απόσυρσή του από την ακαδημαϊκή δράση.