ΣΤΕΡΝΗ ΜΑΣ ΓΝΩΣΗ , ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΩΤΑ... (5)

 ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ (46-120)  
ΗΘΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΗ ΔΕΙΝ ΔΑΝΕΙΖΕΣΘΑΙ

 [ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΣΤΕ]

Ένα αρχαίο  κείμενο εξαιρετικής σημασίας

για τους ανθρώπους της εποχής μας, που από

τη λαχτάρα του πλουτισμού και της ευζωίας

υποθηκεύουν τη ζωή τους στους "νόμιμους"

και τους "παράνομους"  ληστάρχους, που

τρομοκρατούν και διαφεντεύουν τους λαούς

του κόσμου στο όνομα της "ελευθερίας των 

χρηματοπιστωτικών συναλλαγών".
Η χώρα μας ζει σήμερα ένα μεγάλο υπαρξιακό δράμα
λόγω της αδυναμίας μας να τιθασσεύσουμε το αδηφάγο
τέρας της απληστίας, το οποίο εξέθρεψαν  με απαράμιλλη
μαεστρία οι μεγάλοι "μάγοι" της αλλοτρίωσης , δηλαδή
οι τοκογλυφικές τράπεζες και τα τσιράκια τους οι πολιτικοί.

.

5.Γνωστή είναι η φράση των Μεσσηνίων:

Μια Πύλος βρίσκεται πριν από την Πύλο 

και μία ακόμα Πύλος ακολουθεί(α).

  

Για  τους δανειστές μπορεί να ειπωθεί:

Υπάρχει τόκος πριν από τον τόκο,

αλλά υπάρχει κι άλλος τόκος.

Κι ύστερα (οι δανειστές) κοροϊδεύουν τους φιλοσόφους, που λένε πως τίποτα δε γεννιέται από το τίποτα, ενώ αυτοί καταφέρνουν να γεννιέται ο τόκος από κάτι που ούτε υφίσταται αλλά και ούτε υπήρξε. Επιπλέον θεωρούν τη συλλογή φόρων επαίσχυντο έργο, αν και είναι νόμιμο, οι ίδιοι όμως με το να δανείζουν εισπράττουν παράνομους φόρους ή , για να πούμε την καθαρή αλήθεια, κλέβουν διά του δανεισμού, αφού εξαπατάται όποιος παίρνει πιο λίγα χρήματα από αυτά που γράφει το συμφωνητικό (που υπογράφει). Οι Πέρσες στην ιεραρχία των αμαρτημάτων  βάζουν στη δεύτερη θέση  το ψέμα , ενώ δίνουν την πρωτιά στο χρέος, επειδή όσοι οφείλουν χρήματα λένε συχνά ψέματα. Όμως οι δανειστές είναι εκείνοι που ψεύδονται και "μαγειρεύουν" τα κιτάπια τους, όταν γράφουν ότι δίνουν σε κάποιον ένα ποσό, αλλά (στην πράξη) του δίνουν λιγότερα. Η πλεονεξία είναι η αιτία των ψεμάτων τους κι όχι η ανάγκη ή η ανέχεια. Αυτή όμως , σε τελική ανάλυση, είναι ολέθρια για τους αδικούμενους , ενώ  δεν  προσφέρουν ούτε απόλαυση ούτε όφελος στους ίδιους.Για παράδειγμα, ούτε καλλιεργούν τα χωράφια που κατάσχουν από τους οφειλέτες ούτε εγκαθίστανται στα σπίτια αυτών που πετάνε στο δρόμο ούτε γευματίζουν στα τραπέζια τους και φορούνε τα ρούχα τους. Οι δανειστές όμως πρώτα καταστρέφουν κάποιον και αμέσως μετά αρχίζουν το κυνήγι του δεύτερου, ρίχνοντάς του σαν δόλωμα τον πρώτο. Αυτή η άγρια μέθοδος μοιάζει με πυρκαγιά που την μεταδίδει ο ένας στον άλλο και εξαπλώνεται  κατατρώγοντας όσους βρεθούν μπροστά της.Ο δανειστής σκαλίζει και συντηρεί συνεχώς τη φωτιά  αφανίζοντας πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν του μένει τίποτε άλλο από το να διαβάζει κάπου κάπου στα λογιστικά του βιβλία πόσους πούλησε ως σκλάβους, πόσους πέταξε από τα σπίτια τους και  να κοιτάει την πηγή της προέλευσης των χρημάτων που έχει μαζέψει στο πουγγί του.

[Συνεχίζεται...]

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
α. Ο συγγραφέας αναφέρεται στις τρεις πελοποννησιακές πόλεις με το όνομα "Πύλος":
την Τριφυλλιακή , τη Μεσσηνιακή και της Ήλιδας.

[Μετάφραση: Gerontakos