Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2011

ΠΕΡΙ ΜΑΡΜΑΡΟΠΙΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΡΑΒΑΝΙΩΝ


[..................]

αντιεξουσιαστές. Η 6η Δεκεμβρίου, επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, καθιερώθηκε για τα μέλη της Λέσχης Αντιεξουσιαστών ως μια γιορτή - διασταύρωση παραμονής Πρωτοχρονιάς και Θεοφανίων. Συγκεκριμένα, κάθε χρόνο αυτοί οι ειδικού τύπου συμπολίτες μας, με τα πρόσωπα καλυμμένα σαν τις γυναίκες στις θεοκρατίες του Ισλάμ, δίνουν ραντεβού στο κέντρο της πρωτεύουσας για να προβούν στην κοπή της μαρμαρόπιτας της Πλατείας Συντάγματος, διαδικασία που μπορεί να διαβαστεί και σαν κατάδυση του Τιμίου Σταυρού της Επαναστάσεως στη λεκάνη της πλατείας. Προχθές τηλεοπτική κάμερα κατέγραψε τη φιλότιμη προσπάθεια μέλους της Λέσχης να θρυμματίσει ένα τεμάχιο μαρμάρου που, ως εκ της φύσεώς του, αντιστεκόταν σθεναρά. Ηταν εμφανής η μανία του θρησκευόμενου αντιεξουσιαστή αλλά και δικαιολογημένη: προφανώς είχε ορκιστεί στον εαυτό του να βρει το φλουρί ή να ανασύρει τον σταυρό που κρυβόταν μέσα στο ένδοξο προϊόν της πεντελικής γης. Πέραν αυτού επισημαίνεται ότι η φετινή τελετή, από την οποία δεν έλειπαν τα παραδοσιακά εορταστικά σύνεργα (μολότοφ, δακρυγόνα κ.λπ.), χρωματίστηκε από μια αύρα μελαγχολίας. Είναι προφανές ότι οι εορταστές - αντιεξουσιαστές δεν είχαν προλάβει να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ένας και μόνο δικός τους άνθρωπος κατάφερε να γίνει Πρωθυπουργός σ' αυτόν τον τόπο κι αυτός δεν άντεξε και παρέδωσε τα ηνία της εξουσίας στο μέσο της θητείας του. Μην ξέροντας τι έπρεπε να κάνουν γι' αυτό, να πανηγυρίσουν ή να θρηνήσουν, υπέκυψαν τελικά στην αντιφατικότητα των συναισθημάτων τους, πράγμα που μάλλον επέτεινε τη λύσσα τους εναντίον των μαρμάρων.
[.....................................]
καραβάνι. «Μίλησα με έναν εξηντάρη επιτυχημένο συγγραφέα. Μου είπε ότι από την ώρα που άρχισαν να εκδηλώνονται οι επίδοξοι διάδοχοι του κυρίου Παπανδρέου και να αναπτύσσουν τις σκέψεις τους περί Κεντροαριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο: μια απέραντη έρημο από μπετόν και άσφαλτο όπου κινείται ένα καραβάνι ντυμένο με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας. Στα πλευρά της φάλαγγας κάτι ραβδούχοι με κελεμπίες αναφωνούν κάθε τρεις και λίγο "Ινσαλάχ, λεφτά υπάρχ'!" ανεμίζοντας τα μαστίγιά τους. Το ανθρώπινο κοπάδι πορεύεται υποτακτικό, όταν μια αστραπή αυλακώνει τον ουρανό, ακούγεται ένα φοβερό μπουμπουνητό, σχίζεται στα δύο το καταπέτασμα και εμφανίζεται ένα τρικέφαλο τέρας με ολίγην από Μπαρόζο, Ζισκάρ ντ' Εστέν και Σόιμπλε. Το τέρας ανοίγει το στόμα του και σ' αυτό το σημείο, πρόσθεσε ο συγγραφέας, "ξυπνάω πάντα και πετάγομαι από το κρεβάτι μούσκεμα στον ιδρώτα"». (Χουάν Αρκάθ, ισπανός δημοσιογράφος.) 

Βασίλης Παπαβασιλείου, "Λήμματα", Τα Νέα, 10/12/11

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τάσος Καλούτσας - ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (Διήγημα) -Μια προσέγγιση

 Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΩΣ ΛΙΠΑΣΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ   Το  διήγημα του Τάσου Καλούτσα που αναρτούμε συμπυκνώνει βασικά χαρακ...