Μαχαιρώματα μεταξύ συγγραφέων
Του Δημήτρη Πολιτάκη
Τα Νέα, 30 Ιουλίου 2011
Από τον αλκοολισμό που ο Χέμινγουεϊ χρεώνει στον Φόκνερ ώς τον «λυρισμό γορίλλα» του Γιώργου Σεφέρη για τον Αγγελο Σικελιανό. Είκοσι πέντε δολοφονικές «κακίες» κορυφαίων ξένων και ελλήνων λογοτεχνών για εξίσου επιφανείς ομοτέχνους τους
Ο Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ
για τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ:
«Τον διάβασα εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '40. Κάτι για καμπάνες, ταύρους και αχαμνά (bells, bulls and balls) έγραφε… Το μίσησα».
*
Ο Γουίλιαμ Φόκνερ
για τον Μαρκ Τουέιν:
«Γραφιάς της πλάκας που στην Ευρώπη δεν θα τον είχαν ούτε για τέταρτης κατηγορίας συγγραφέα. Βρήκε κάτι ξεχασμένους λογοτεχνικούς σκελετούς, τους έντυσε με τοπικό χρώμα και κατάφερε να συγκινήσει τους επιφανειακούς και τους τεμπέληδες».
*
Ο Μαρκ Τουέιν
για τον Χένρι Τζέιμς:
«Αν αφήσεις για λίγο κάποιο βιβλίο του, αποκλείεται να το ξαναπιάσεις».
*
Ο Μάρτιν Εϊμις
για τον Θερβάντες:
«Το διάβασμα του Δον Κιχώτη μπορεί να συγκριθεί με μια αρμένικη βίζιτα ηλικιωμένου συγγενούς που δεν σταματά να σε ζαλίζει με τις φάρσες του, τις βρώμικες συνήθειές του, τις ατέλειωτες περιγραφές ακατανόητων αναμνήσεων. Οταν επιτέλους τελειώσει η εμπειρία και ο γέρος φύγει (στη σελίδα 845), σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα. Και δεν πρόκειται για δάκρυα ανακούφισης ή μετάνοιας, αλλά για δάκρυα περηφάνιας που κατάφερες να φτάσεις μέχρι το τέλος.
*
Ο Γκορ Βιντάλ για τον Αλεξάντερ Σολζενίτσιν:
«Κακός συγγραφέας και ανόητος άνθρωπος - αυτός όμως είναι συχνά ο συνδυασμός της επιτυχίας για το αμερικανικό αναγνωστικό κοινό».
*
Ο Ιβλιν Βο
για τον Μαρσέλ Προυστ:
«Θα πρέπει να έπασχε οπωσδήποτε από κάποιου είδους νοητική υστέρηση».
*
Ο Μάρτιν Εϊμις
για τον Γκορ Βιντάλ:
«Δίνει την εντύπωση ότι πιστεύει πραγματικά πως οι ετεροφυλόφιλοι έχουν πέσει θύματα μαζικής ύπνωσης και προπαγάνδας, αλλιώς θα ήταν γκέι φυσικά».
*
Ο Τρούμαν Καπότε
για τον Τζακ Κέρουακ:
«Αυτό δεν είναι γράψιμο, είναι δακτυλογράφηση».
*
Ο Μποντλέρ
για τον Βολταίρο:
«Ο βασικός λόγος για την πλήξη που νιώθω στη Γαλλία είναι ότι όλοι θυμίζουν τον Βολταίρο, αυτόν τον πρίγκιπα του επιφανειακού, αυτόν τον αντικαλλιτέχνη».
*
Ο Γκουστάβ Φλομπέρ
για τη Γεωργία Σάνδη:
«Μια μεγάλη αγελάδα γεμάτη μελάνι».
*
Η Βιρτζίνια Γουλφ για τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις:
«Το έργο ενός νοσηρού προπτυχιακού φοιτητή που ξύνει διαρκώς τα σπυριά του».
*
Ο Νόρμαν Μέιλερ
για τον Τομ Γουλφ:
«Διαβάζοντάς τον κάποιες φορές, είναι σαν να σε έχει καβαλήσει μια υπέρβαρη γυναίκα. Ή την ερωτεύεσαι ή παθαίνεις ασφυξία».
*
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης για τον Γιάννη Ψυχάρη:
«Η δημοτική του Ψυχάρη δεν ήταν λαϊκή γλώσσα, ήταν πλαστή».
*
Ο Γιάννης Ψυχάρης
για τον Κ.Π. Καβάφη:
«Ο Καβάφης δεν είναι ποιητής, είναι τζουτζές».
*
Ο Γιώργος Σεφέρης
για τον Αγγελο Σικελιανό:
«Αυτός ο λυρισμός γορίλλα που θέλει όλα να τα καταβροχθίσει».
*
Ο Τζον Ντος Πάσος για τον Τρίσταν Τζάρα:
«Ενας χτικιάρης Ρουμάνος που θυμίζει σχολαστικό αρχιλογιστή».
*
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι
για όλους τους συναδέλφους του:
«Οι συγγραφείς θέλουν να μυρίζουν μόνο τις δικές τους κουράδες. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Προτιμώ να σκέφτομαι τον θάνατο παρά το έργο άλλων συγγραφέων. Είναι πολύ πιο ευχάριστο».
Γεωργία Σάνδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου