ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ

ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ...

Μόλις πληροφορήθηκα ότι
η Επιτροπή Ονοματοθεσίας του Δήμου Θεσσαλονίκης
πήρε , με συντριπτική πλειοψηφία, την ιστορική
απόφαση να μετονομαστεί η οδός "Περικλέους
Βιζουκίδου"  των 40 Εκκλησιών.
 Η  πρόταση  που  θα περάσει
σε προσεχές Δημοτικό Συμβούλιο 
 έχει να κάνει με  τους επώνυμους 
και ανώνυμους συντελεστές της
θεσσαλονικιώτικης πανεπιστημιακής
κοινότητας που αγωνίστηκαν ενάντια 
στον παλαιότερο και νεότερο φασισμό.

 Μία οδός "  Αγωνιστών του Πανεπιστημίου" 
είναι ο καταλληλότερος ασφαλώς τρόπος
συμβολικής έκφρασης τιμής στους 

πανεπιστημιακούς δασκάλους 

και τους φοιτητές τους που 

αντιστάθηκαν είτε στα ναζιστικά τέρατα 

είτε στα χουντικά καθάρματα της 21ης Απριλίου.
*

Έπρεπε λοιπόν να περάσουν εξηνταεφτά 

ολόκληρα χρόνια, μετά  τη λήξη του

Β΄Παγκόσμιου Πολέμου 
και 37 ύστερα από τη Μεταπολίτευση,  
για να τιμήσει, επιτέλους,
η πόλη της Θεσσαλονίκης

τους αγωνιστές και τους μάρτυρες της
πανεπιστημιακής της κοινότητας,
τους καθηγητές δηλαδή και τους φοιτητές
που είτε πήραν μέρος στο μεγαλειώδες
 έπος της Εθνικής Αντίστασης,
είτε έσωσαν την τιμή και την υπόληψη του ΑΠθ
με τη συμμετοχή τους στον αντιδικτατορικό αγώνα.
*
Λόγοι που ανάγονται στο κομπλεξικό
και μνησίκακο κράτος που έστησαν 
μεταπολεμικά οι δυνάμεις της 
αντιδραστικής Δεξιάς εξοβέλισαν
συστηματικά τη δικαιοκρισία 
από την προβολή της θετικής 
ιστορικής  μνήμης σ΄αυτήν την πόλη.
Ξεφυλλίστε τον κατάλογο
των δρόμων της Θεσσαλονίκης 
και των πέριξ αυτής Δήμων .
Εύκολα θα αντιληφθείτε πόσο
μονόπατη υπήρξε η "απαθανάτιση"
προσώπων και γεγονότων 
από τις διάφορες "αντικειμενικές"
επιτροπές που (δι-)ορίστηκαν 
από τους δήμους και τις κοινότητες
του Νομού, όπως ακριβώς έγινε 
σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Δεκάδες είναι οι Κολοκοτρώνηδες,
οι Καραϊσκάκηδες,οι Γρηγόριοι Ε΄,
οι Παύλοι Μελάδες, οι Καραμανλήδες,
οι Παπανδρέου, οι Αβέρωφ, οι Αριστοτέληδες
οι Περικλήδες και οι Μεγαλέξανδροι. 
Είναι απορίας άξιο , αν όχι εξοργιστικό,
πώς γίνεται να  υπάρχουν έξι δρόμοι 
αφιερωμένοι στον ιδρυτή του Ελληνικού 
Βορρά,  Πέτρο Λεβαντή, το  δημοσιογραφικό
δηλαδη πρωτοπαλίκαρο μιας εμφυλιοπολεμικής
Δεξιάς που ακόμα και η σημερινή Δεξιά
προσπαθεί να ξεχάσει, ενώ δεν υπάρχει 
κανένας(!) δρόμος που να φέρει το όνομα
του  έξοχου Καθηγητή της Βοτανικής της Α.Π.Θ. 
Δημήτριο Καββάδα, που εκτός από επιφανής
επιστήμων υπήρξε και μεγάλος πατριώτης.
Ο Καββάδας όμως πλήρωσε την αποκοτιά του
να πολεμήσει τους Ναζί , συμμετέχοντας
στην Εθνική Αντίσταση, με την απόλυσή του
από το Πανεπιστήμιο και την εξαφάνισή του
από κάθε τιμητική αναφορά στα κιτάπια 
της Πολιτείας για τα δημόσια πρόσωπα,
που κρίνονται άξια διαρκούς μνημόνευσης.
*
Η Επιτροπή Ονοματοθεσίας του Δήμου Θεσσαλονίκης
έκρινε σήμερα  ότι ο παλαιός καθηγητής
του Ρωμαϊκού/Αστικού Δικαίου 
Περικλής Βιζουκίδης , παρ΄όλη την 
επιστημονική του επάρκεια
και τη δραστήρια συμμετοχή του σε συλλόγους 
με πατριωτικό και κοινωφελή χαρακτήρα,
δεν έπρεπε να κοσμεί με το όνομά του ένα 
δρόμο που βρίσκεται σε μια περιοχή ιδιαίτερα
φορτισμένης για το ΑΠΘ ιστορικής μνήμης.
Νομίζουμε ότι έπραξε σωστά.
Έχει ήδη καταδειχθεί επαρκώς το πόσο 
αμφιλεγόμενο πρόσωπο υπήρξε ο άνθρωπος
αυτός, ο οποίος από τη μια μεριά σήκωνε 
τη σημαία του πατριωτισμού και από την άλλη
λειτουργούσε ως απηνής εχθρός κάθε
"αντίπαλης" συναδελφικής προσωπικότητας,
όχι μόνο  σοσιαλιστικής 
αλλά ακόμα και αστικοδημοκρατικής
ιδεολογίας. Παραθέσαμε σε προηγούμενη 
ανάρτηση το αηδιαστικό "σκεπτικό" του Π.Β.
από την έγγραφη καταψήφιση του σπουδαίου
παιδαγωγού Αλέξανδρου Δελμούζου, όταν 
ο τελευταίος υπέβαλε, το 1945, αίτηση 
να επαναδιορισμού στο ΑΠΘ  , απ΄όπου 
είχε παραιτηθεί επί Δικτατορίας της  4ης Αυγούστου.
*
Ο Περικλής Βιζουκίδης ήταν άτομο με έμμονες
φιλοεθνικοσοσιαλιστικές και έντονες
αντικομουνιστικές ιδέες, που κατέληγαν 
σε υστερικά παραληρήματα εναντίον όσων
θεωρούσε εχθρούς του έθνους και άτομα
με μειωμένα  εθνικά ανακλαστικά , όπως 
συνέβη με τον Αλέξανδρο Δελμούζο.
*
Σε όλους εκείνους που τιμούν τη μνήμη του
Περικλή Βιζουκίδη συνιστούμε να αρκεστούν 
στην τιμητικότατη προβολή του ονόματός του
από την πόλη των Ιωαννίνων. Θεωρούμε
ότι εκεί βρίσκεται η φυσική του θέση,
μια και είναι κοντύτερα στην "αλύτρωτη"
Βόρεια Ήπειρο, περιοχή της γενεαλογικής του 
καταγωγής, για την οποία έτρεφε μεγάλη αγάπη.
*
Όσον αφορά την πόλη στην οποία έδρασε
από συστάσεως  ΑΠΘ  ο επιφανής αλλά
αμφιλεγόμενης προσωπικότητας και
 αμφισβητούμενης στην Κατοχή εθνικής δράσης 
επιστήμων, φαίνεται ότι αυτή θέλει
με τη σημερινή της απόφαση να γύρει 
την πλάστιγγα της ιστορικής μνήμης
προς εκείνους οι οποίοι την τίμησαν 
ξεκάθαρα και χωρίς σκιές
με τους πατριωτικούς τους αγώνες,
αλλά δεν τιμήθηκαν ποτέ από αυτήν.
Ελπίζουμε ότι η  απόφαση αυτή  είναι
η απαρχή για μια πιο συγκεκριμένη
απόδοση τιμών στις σκόπιμα ξεχασμένες
επιστημονικές και πατριωτικές 
προσωπικότητές της.