Σάββατο, Ιουλίου 30, 2011

ΟΤΑΝ Η ΤΕΧΝΗ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ...

ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ
(Τα τραγούδια)

Ήμουν δεκαεπτά χρονών- όταν το είδα
Ένας διαγωνισμός χορού μέχρι θανάτου- για μένα ιστορία έρωτα
Το πρόσωπο της τζέην Φόντα με τα γαλάζια μάτια
Κι ο θάνατος που ζήτησε και πήρε
Από τον άνδρα που γνώριζε τα άλογα
Έκλαψα για ώρα- με λυγμούς
Το βράδυ πλέον
Όταν δεν κατάφερα να κοιμηθώ
Τραγούδησα στο δωμάτιο δυνατά όλα τα τραγούδια
Ζωής Θανάτου Έρωτα που ήξερα
Ξαπλωμένη στο κρεβάτι απέναντι από εκείνο
του μικρού αδελφού
Κάθε νύχτα
Για χρόνια τραγουδούσα τα τραγούδια
μλεχρι η συγκίνηση να εξαντληθεί
κι εξαντλημένη στον ταραγμένο ύπνο
της νιότης που πενθεί το μέλλον
να χωθώ


Βόλος 19-3-2010
Φοίβη Γιαννίση, "Τώρα Τώρα"

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The book's journal,  τχ. 10 (Αύγουστος 2011).
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Duy Huynh: δημιουργός αιθέριων χαρακτήρων που λικνίζονται μέσα σε ένα σουρεαλιστικό ή ονειρικό σύμπαν

Ο Philippe Entremont είναι ο βιρτουόζος του πιάνου που παίζει Satie και  Debussy. Η τέχνη είναι του Βιετναμέζου Duy Huynh, του οποίου οι ...